Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uyandığım da odamdaydım. Yaşadığım o acıyla boğuşurken, kapım yavaşça açıldı. İçeriye Anna girdi.
Ona karşı tamamen nasıl hissettiğimi bilmiyordum. Onun bir suçu yoktu elbette, babam annemi başka bir kadınla aldatmıştı. Yine de o babamla birlikte büyümüştü ve ben babamı göremediğim zamanlarda bile o yanında vardı. Bu bende herhangi bir kıskançlık yada öfke doğurmamıştı, sadece ona karşı nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum.
"Litavis, iyi misin?" dedi, endişeli gözleriyle bana bakarak.
"Seni yemeğe çağırmaya geldim."
Kafamı sallayarak ona cevap verdim.
"Tamam, geliyorum."
Beraber alt kata, yemek salonuna indik. Masada Leonard bizi bekliyordu. Leonard'ın gözlerinde güzel bir gülümseme vardı ama içimdeki o duygular yüzünden bu gülümsemenin tadını çıkaramıyordum.
"Dışarı çıkmak istiyorum ve hemen hazırlanmamız gerekiyor. Birlikte eğlenceli bir akşam geçireceğiz." dedi Anna ve gülümsedi.
Tam o sırada Daniel masaya geldi. Gözleri benim üzerimdeydi ve aramızdaki gerilim hemen hissediliyordu. Onunla yaşadığımız konuşmanın tüm detayları hala zihnimdeydi. Fakat Anna'nın davetini geri çevirmek de istemiyordum.
"Biz de mi geliyoruz?" diye sordu Daniel.
"Elbette." dedi Leonard.
"Hep birlikte çıkacağız ve güzel bir akşam geçireceğiz."
Daniel ve ben birbirimize kısa bir bakış attık.
"Tamam." dedim.
"Hep birlikte gidelim."
Hazırlanmak için hızlıca odalarımıza döndük. Leonard ve Anna'yla dışarı çıkma fikri, bir yandan iyi geliyordu, diğer yandan ise içimdeki gerginliği daha da artırıyordu. Daniel ile aramızdaki gerilim ve Anna hakkında ki gerçekler , bu akşamın nasıl geçeceğine dair beni endişelendiriyordu.
Fakat bu durumla yüzleşmek zorunda olduğumu biliyordum. Hazırlanıp tekrar aşağı indiğimde, herkes beni bekliyordu.
Leonard ve Daniel'in tarz kıyafetleri hemen dikkatimi çekti. Leonard, üzerine tam oturan şık bir ceket ve göz alıcı bir gömlek giymişti. Daniel ise klasik ama etkileyici bir takım elbise tercih etmişti.
Hazırlıklarımız tamamlandıktan sonra yanımıza aldığımız çantaları arabaya yerleştirdik.
Daniel, arabanın anahtarlarını aldı ve sürücü koltuğuna oturdu. Leonard ön koltuğa geçerken, ben ve Anna arka koltuklara yerleştik. İçimdeki tüm duygularımla, yolculuğumun nasıl geçeceğini merak ediyordum.
Araba yola çıktığında, içeriye büyük bir sessizlik hakim oldu. Daniel direksiyon başında dikkatle yolu izlerken, Leonard pencereden dışarı bakıyordu. Anna ise telefonuyla meşguldü. Yol boyunca kimse konuşmadı, sadece motorun uğultusu ve tekerleklerin asfaltla buluşma sesi eşlik ediyordu bize.
