Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YENİ BİR BAŞLANGIÇ
(Tanışıyor muyuz?)
Gözlerimi sanki birisi yapıştırmış gibiydi, olduğum yerden hafifçe doğrulduğum da burasının benim evim olduğunu farkettim. Çalar saatim olduğu yerde çalmayı bekliyor gibi hazırdı ayrıca camlar hafif aralıktı ve içeriye baharın tazeliğini getirmişti.
Burada ne aradığımı anlayamasam da, en son kendimi Daniel'in kılıcı ile öldürdüğüme emindim. Bunun haricinde başka bir şey yoktu hafızamda.
Kol saatime kaydığında bakışlarım saat sekize geliyordu ve benim okulda olmam gerekti. Ayağa kalkarak dolabıma yaklaştım ve bütün eşyalarımın evde olduğunu gördüm. Masanın üstünde ki aksesuarlarım, dolabımda ki kitaplarım yani her şey tam olarak okula taşınmadan önceki yerindeydi. Şaşkınlıkla ve biraz da uyku sersemi hâlimle merdivenlerden inerek aşağıya geçtim.
Annem kahvaltı hazırlıyordu.
''Günaydın kızım.''
''Anne neler oluyor?'' arkasını dönen anneme sorularımı yöneltmek için hazırdım.
''Ne gibi Litavis?''
''Okulda olmam lazım değil mi? Burada ne işim var?''
Annem olduğu yerden bana dönerek, anlamsız bir bakış attı.
''Tatildesin, ne okulu?''
Tatil mi? Hava gayet soğuktu ve okulun tatil olmasına birkaç ay vardı. Bir şeylerin ters gittiğini anımsayarak yukarıya çıktım yeniden. Telefonumdan Daniel'i arayarak neler olduğunu öğrenecektim. Rehbere girdiğimde onun adını göremedim, son aramalara baktığımda da göremedim.
Tekrardan aşağıya inerek anneme yanaştım.
''Daniel nerede?'' annem kahvesinden bir yudum aldıktan sonra bana döndü.
''Daniel ile en son ne zaman görüştünüz bilmiyorum.'' dedi.
İşte şu an gerçekten bir şeylerin ters gittiğini farketmeye başladım.
''Okuldayken beni hiç aramadın, Daniel ile de sadece o okula başlamadan önce görüştüğünü söylemiştin.''
Annem şaşkınlıkla elimi tuttu.
''Taş devrinden kalmış gibisin, git elini yüzünü yıka ve masaya gel.''
Annemden bakışlarımı çektikten sonra yüzümdeki çaresizliği gizlemek için şekilden şekile giriyordum. Ne olduğunu bilmiyordum ve bu beynimi yiyerek beni bitirmeye çalışıyordu. Beni bırakmış mıydı sahi? Arkasında delil bırakmadan gidecek kadar adi miydi?
Hayır bu kadar basit bir şey değildi. Bunu çözmek için babamla görüşmem gerekiyordu. Hızlıca giyinerek evden ayrıldım ve yeniden zihnimi kısa bir anlığına gözden geçirdim.
