De Buurtpolitie- Wat als de ware dichter is als je denkt ?-

Voor eeuwig gedaan?

Brigitte

Ik werd wakker door de wekker die afliep. Ik heb niet veel kunnen slapen, omdat ik heel de nacht aan Eric zat te denken. Ik weet niet of ik er wel juist aan heb gedaan om niet naar hem te luisteren. Had ik hem beter de kans gegeven het uit te leggen of een tweede kans te geven. Ik wist het gewoon niet meer. Ik hou nog zoveel van hem, maar ik heb mijn gedachten gevolgd in plaats van mijn hart. Heb ik spijt ? Langs de ene kant wel omdat ik van hem hou, maar langs de andere kant niet. Wat als hij tegen mij loog? Zuchttend stapte ik uit mijn bed. Ik ging naar de kleedkamer kleedde mij om en ging dan naar beneden. Ik nam nog rap een beschuitje voor ik vertrok.

Ik kwam aan aan het commissariaat. Ik was redelijk vroeg. Ik liep de vergaderzaal binnen en zag Tineke zitten. 'Goedemorgend.' Zei ik en liep naar het koffiezetapparaat. 'Goedemorgend.' Ik nam een tas koffie en zette mij over Tineke neer. 'Gaat het een beetje?' Vroeg ze bezorgd. Ik knikte en keek naar beneden. 'Je hebt het moeilijk he.' Ik haalde mijn schouders op, de tranen begonnen zachtjes over mijn wangen te stromen. 'Ik heb het gedaan gemaakt.' Zei ik tussen mijn tranen heen. Tineke kwam naast mij zitten en trooste mij. 'Ik hou nog van hem, maar ik weet het gewoon niet meer.' Ik zuchtte en droogde mijn tranen. ' Laat het nu even rusten en kijk dan verder. Als je hem te hard mist, in u privéleven, zou ik hem toch nog een kans geven of tenminste hem toch een kans geven het uit te leggen. Want u kennende heb je hem de kans niet gegeven.' Zei Tineke. ' We zullen wel zien.' Na een tijd begon de vergaderzaal rustig vol te lopen en kwam ook de chef erbij voor de taken. 'Goedemorgend iedereen. Eeh...Koen en Tineke papierwerk, Brigitte en Eric ook, Floor en Veli patrouille. Hup hup hup vertrekken.' Zei de chef en klapte in zijn handen. Floor en Veli stonden direct recht terwijl wij nog rustig onze koffie leegdronken. ' Chef, kan ik u even spreken?' Vroeg Eric net voor dat de chef de ruimte wou verlaten. ' Tuurlijk.' Eric stond recht en liep samen met de chef weg. Ik probeerde een beetje mee te kijken, maar het enigste dat ik goed kon verstaan was het geknik van Eric. Nu was ik toch wel heel nieuwsgierig. ' Ik ga er is aan beginnen.' Zei ik terwijl ik rechtstond. Ik zette mij snel aan mijn bureau en probeerde een beetje mee te luisteren. ' Het is goed dat je het komt melden. Ik ga zien wat ik kan doen. Ik vind het in ieder geval spijtig.' Hoorde ik de chef zeggen. ' Ik zal het ook moeilijk krijgen maar het kan niet anders. Bedankt voor u begrip.' Antwoorde Eric. Eric draaide zich om, snel nam ik een stapel papieren en begon aan het papierwerk.

Deze dag gaat heel traag voorbij. Ik zit hier al heel de tijd op die papieren te kijken en het is nog maar 15:30 uur. We moeten niet meer zoveel doen dus hebben we waarschijnlijk vroeger gedaan. En ja hoor, om 16:00 uur hadden we gedaan. Binnen een uur mogen we pas naar huis. ' Even aan de chef vragen wat we moeten doen ?' Vroeg ik aan Eric. ' Is goed.' We stonden recht en liepen naar het kantoor van de chef. ' Chef wij hebben gedaan met het papierwerk.' Zei Eric. ' Ja is goed. Jullie mogen gewoon hier blijven.' Zei de chef. Net dat we buiten wouden gaan riep de chef op Eric. ' Eric ik heb u nog nodig.' Zei hij. ' Moet ik de deur sluiten?' Vroeg ik. ' Nene laat maar open.' Ik zette mij terug aan mijn bureau en keek in het kantoor van de chef. Ze gaven elkaar een hand. Wat al raar is want dat doen ze nooit. Ik stond recht en liep naar de vergaderzaal en nam een tas koffie. Niet veel later stond Tineke binnen. ' Jij weet wat Eric aan het doen is ?' Vroeg Tineke. ' Eeh...nee waarom?' Ik keek haar vragend aan. ' Die meent dat dus he.' Zei Koen die net binnenkwam. ' Wat is er?' Vroeg ik. ' Eric is zijn gerief in dozen aan het steken.' Ik keek Tineke verbaasd aan. 'Heeft hij ontslag genomen of overplaatsing gevraagd?' Vroeg Tineke aan Koen. ' Dat weet ik niet. Hij lost bijna niks.' Zei Koen. Ik zuchtte. ' Ik ga dat niet zo ver laten komen he.' Vervolgde Koen. Hij liep terug uit de vergaderzaal. ' Dit is allemaal mijn schuld he?' Tineke zette zich op de stoel naast mij. ' Dat is niet waar. Dat is zijn eigen schuld. Hij moest maar slimmer zijn.' Trooste Tineke mij. Ik haalde mijn schouders op. Even later kwamen Koen en Eric discussiërend binnen. ' Gij moet het tegendeel bewijzen. Dat bewijs heb je ook, maar je durft het gewoon niet te laten zien. Wees eens een man.' Zei Koen. Eric ging zuchtend zitten. Koen schudde zijn hoofd en zette zich neer naast Tineke. Na een tijd van stilte kwam ook de rest de vergaderzaal binnen. 'Mannekes, mag ik nog even jullie aandacht.' Riep de chef en stond recht. Iedereen werd stil en keek naar de chef. ' Wij moeten spijtig genoeg afscheid nemen van Eric.' Verbaasde gezichten en woorden kwamen tevoorschijn. ' Waarom?' Vroeg Floor. ' Dat maakt nu niet zoveel uit.' Zei de chef nog voor Eric iets kon zeggen. ' Ik wil niet dat we Eric zomaar laten gaan, dus ik beveel jullie allemaal mee ene te gaan drinken. Ik trakteer.' Glimlachte de chef. Natuurlijk zei niemand er nee tegen. Iedereen ging zich omkleden om dan met zen allen te vertrekken.

Koen

Iedereen had hier al een beetje te veel op. Ook de vrouwen gingen er goed op los. Ik vond het wel erg voor Eric. Ze zijn nog maar een dag uiteen en Brigitte hangt al bij de venten. Ik zette mij naast Eric aan de tafel neer. Ik zag dat hij heel de tijd naar Brigitte aan het kijken was dus probeerde ik hem af te leiden. ' Waarom doe je geen moeite?' Vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op. ' Omdat ik haar ken. Ze gaat me de kans nooit geven en ze gaat me nooit geloven.' Zei hij en nam een slok van zijn drinken. ' Laat die berichten dan zien.' Hij schudde zijn hoofd. ' Dat gaat niet.'  Ik keek hem vragend aan. ' Wat dat gaat niet? Als jij het niet doet, doe ik het he. Ik wil u gelukkig zien en dat gaat alleen met Brigitte, maar jij moet er moeite voor doen.' Ik tikte met mijn vinger tegen zijn arm. ' Dat gaat niet. Ik heb een nieuwe gsm en nummer. Ik heb dat gedaan zodat die Anna mij niet meer kan sturen.' Zei hij. ' Dan moet ik u nieuwe nummer nog hebben he.' Zei ik. Eric gaf mij zijn nieuwe nummer. ' Ik ga buiten even frisse lucht pakken.' Eric stond recht en ging met zijn bier in zijn handen naar buiten. Het verbaasd mij dat hij bier drinkt want hij had nog gezegd dat hij dat nooit meer zou drinken. Ik besloot bij Veli aan de toog te gaan staan. ' Waar is Eric naartoe?' Vroeg hij. ' Hij is even frisse lucht gaan pakken.' Veli knikte. ' Waar is zijn de chef en Patrick eigenlijk?' Vroeg ik en keek in het rond zoekend naar die twee. ' Die zijn al naar huis.' Ik lachte. ' Oude mannen he. Die kunnen dat niet meer.' Lachte ik. ' Zie maar dat ze dat niet te weten komen.' Lachte Veli en knipoogde. Ik schudde lachend mijn hoofd. Niet veel later kwam Brigitte naar ons toe. ' Weten jullie waar Eric is?' Vroeg ze. Aan haar houding kon je zien dat ze dronken was. ' Ja die is buiten.' Antwoorde ik. Brigitte strompelde naar buiten. ' Die is zat.' Lachte Veli. ' Zijt maar zeker.' Ik keek op mijn horloge voor te zien hoe laat het was. 23:40 uur. Tijd om naar huis te gaan. ' Ik ga vertrekken.' Zei ik. Ik gaf Veli een hand en ging Floor en Tineke een kus geven. 'Ben je nu al weg?' Vroeg Tineke. ' Ja ik ben moe.' Tineke lachte. ' Maar sukkeltje toch. Kan je er niet meer tegen?' Vroeg ze en weer lachte ze. 'Lach maar. Wie laatst lacht best lacht.' Ik draaide mij om voor naar buiten te gaan en zag Brigitte net binnenkomen. Ze zag er niet meer zo vrolijk uit. Ze liep voorbij mij direct naar Tineke. ' Ale mannen tot morgen.' Riep ik en liep dan naar buiten. ' Eric, we spreken nog wel eens af he.' Zei ik terwijl ik hem een hand gaf. ' Jaa tuurlijk. Je weet mij te vinden he.' Ik glimlachte. ' Eric let op mijn woorden, ik weet dat ik zat ben en dat ik morgen waarschijnlijk alles ben vergeten, maar ik ga voor bewijs zorgen. Ik ga ervoor zorgen dat gij en Brigitte terug samen kunnen zijn en dat je terug kunt komen bij ons.' Zei ik. ' Ik ben nog niet weg en je blijt al.' Lachte Eric. ' Nee ik ben serieus Eric. Ik ga daarvoor zorgen.' Eric schudde zijn hoofd. ' Dat hoeft niet.' Zei hij. ' Zeg jij wilt precies niet dat het goed komt tussen jullie.'  'Jawel, ik hou zielsveel van haar, maar ik heb haar al zoveel gekwetst. Toen met Elise met die bom nu met Anna. Het is mijn eigen fout.' Ik zag aan zijn ogen dat hij er onder leed. Hij had zoveel verdriet, maar hij toonde het niet. ' Als je u emoties kwijt wilt. Je weet me wonen.' Hij knikte. ' Bedankt voor alles makker.' Ik gaf een knikje en vertrok dan naar huis.

Zou het ooit nog goedkomen? Wat denken jullie?