De Buurtpolitie- Wat als de ware dichter is als je denkt ?-

Groot geheim

Koen

Paar weken geleden is Eric hier weggegaan. Nu heeft Brigitte een  nieuwe partner, genaamd Michael. Wij komen met Michael niet zo goed overeen. Hij denkt dat die beter is dan de rest en dat alles hier om hem draait. Ik ben wel blij dat ik nog contact heb met Eric. Drie dagen geleden heb ik nog met hem afgesproken. Met Eric gaat het eigenlijk niet zo goed. Anna valt hem terug lastig en zijn ouders zijn niet zolang geleden omgekomen bij een ongeval. Het ergste van al, hij mist Brigitte. Ik heb het zo te doen met hem. Ik ga na het werk terug naar hem toe. Hij heeft mijn steun nu echt wel nodig. Ik werd uit mijn gedachten gehaald door Tineke die mij riep. 'Waar zit je met u gedachten?' Vroeg ze nieuwsgierig. 'Nergens.' Loog ik. Ze haalde haar schouders op en nam een tas koffie. Ze zette zich over mij neer. Nu pas zag ik dat iedereen hier al zat. Als het tijd was om naar huis te gaan, kleedde ik mij om en vertrok naar Eric. Na een kwartier rijden kwam ik aan. Ik parkeerde de auto, stapte uit en belde aan. Er was geen beweging dus belde ik nog eens. Na een tijd kwam Eric opendoen. ' Amai dat du-' Hoe ziet die er nu uit. Wat is er met hem gebeurd? Drie dagen geleden zag hij er nog goed uit, maar nu. 'Eric? Wat is er gebeurd?' Vroeg ik voorzichtig. ' Niks.' Zei hij terwijl hij mij binnenliet. Ooh wat een stank. Ik liep verder naar de woonkamer en kon mijn ogen niet geloven. 'Eric wat heeft dit te betekenen?' Vroeg ik geschrokken. ' Dat is mijn woonkamer.' Zei hij dood serieus. ' Van u woonkamer is niet veel te zien.' Ik keek een beetje in het rond. Ik zag Eric met een blikje bier in de zetel zitten. Ik nam het blikje uit zijn handen en zette het op tafel. 'Zeg laat mij nu is drinken.' Zei hij boos en leunde naar voor voor het blikje. Ik schoof het blikje naar achter zodat hij er niet aankon. ' Zo ga je dat niet oplossen he.' Zei ik. ' Laat mij nu is. Als ik wil drinken doe ik dat.' Zei hij boos. ' Je kunt er is ééntje drinken, maar deze hoeveelheid is overdreven he. U salontafel staat helemaal vol de kast staat vol.' Ik keek hem onbegrijpend aan. 'Ik heb toch niets waarvoor ik moet oppassen dus laat mij gewoon drinken.' Ik schudde mijn hoofd. ' Met alcohol los je niets op he. Dat maakt u problemen alleen maar erger.' Nu schudde Eric zijn hoofd. 'Nu denk ik aan niets. Ik hoef mij geen zorgen te maken.'  Ik zette mij naast hem in de zetel. ' Praat er dan toch met iemand over. Ga toch geen grote hoeveelheid alcohol drinken.' Hij haalde zijn schouders op. 'Ik heb niemand...de enigste waar ik bij terecht kon was mijn mama.' Hij liet een traan ontsnappen. ' Nu is ze weg.' Vervolgde hij. De tranen stroomden over zijn wangen. Ik probeerde hem een beetje te troosten. ' Je kan altijd bij mij terecht.' Trooste ik hem. ' Ik weet het. Ik heb het gewoon zo moeilijk. Alcohol is vanaf nu mijn troost. Ik heb niets anders.' Snikte hij. ' Je hebt nog een leven om op te bouwen. Je hebt nog een hele toekomst.' Zei ik. ' Ik heb niets. Mijn toekomst wou en wil ik alleen maar delen met Brigitte.' Snikte hij weer. 'Wat moet ik doen om u te laten stoppen met drinken?' Vroeg ik hopeloos. ' Niets Koen. Niet proberen. Ik leef nu op alcohol en jij gaat niet proberen dat af te pakken want dan heb ik gewoon geen leven meer.' Hij begon terug te wenen. Ik liet hem even tot rust komen. Niet veel later viel hij in slaap. Ik legde een dekentje op hem en vertrok. Net voor dat ik de deur wou opendoen sprong er mij iets te binnen. Ik liep stil terug naar binnen en zocht tussen alle blikjes naar Eric zijn gsm. Na een lange tijd te zoeken had ik hem eindelijk gevonden. Ik weet dat dit niet mag, maar ik doe het voor Eric. Ik keek tussen zijn berichten zoekend naar die van hem en Anna. Typisch. Hij heeft die allemaal verwijderd. Oke plan B, dit is gevaarlijk voor mijn job, maar ik moet het doen voor Eric. Ik legde Eric zijn gsm voorzichtig terug neer en vertrok.

Brigitte

Vorige week  werd ik s' morgens een paar keer wakker en moest ik overgeven en was altijd misselijk. Ik had dus een sterk vermoeden dat ik zwanger zou zijn. Ik heb dat dan ook laten testen en ja hoor...ik ben zwanger. Van wie? Dat weet ik niet. Ik denk van Peter, maar ik ben niet zeker. Ja ik heb een one nightstand gehad. Voel ik mij beschaamd? Ja. Het was nog maar net gedaan tussen mij en Eric of ik ging al met hem naar bed. Als ik er nu aan denk....ugh. Nooit meer. Dan Eric. Ik mis hem ontzettend hard, maar hij heeft mij ook gekwetst. Ik heb hem niet meer gehoord of gezien en misschien is dat wel beter zo. Ik weet dus niet hoe het met hem gaat ofzo. Ik parkeerde de auto op mijn oprit en stapte uit. Ik heb dus echt geen goesting om heel de avond alleen thuis te zitten. Ik zuchtte eens diep en liep dan mijn huis binnen. Ik nam mijn gsm en plofte mij neer in de zetel. Ik zocht de nummer van Tineke om haar dan een bericht te sturen. "Hey, heb je goesting om vanavond langs te komen? Ik heb geen goesting om heel de avond alleen te zitten. Xxx" Ik legde mijn gsm weg en zette de tv aan. Niet veel later ging mijn gsm af. Ik nam mijn gsm en zag in grote letters 'Tineke' staan. "Ik ben onderweg :) xxx" Iets later ging de deurbel. Ik stond snel recht en liep naar de deur. 'heey.' Zei Tineke enthousiast wanneer ik de deur opendeed. 'Heey.' Ik liet haar binnen en ze zette zich direct neer in de zetel. 'Wil je iets drinken?' Vroeg ik terwijl ik al rustig naar de keuken wandelde. 'Ja dat mag.' Glimlachte ze. 'Wijntje zeker.' Ze knikte. Ik ging naar de keuken, nam een glazen en de fles witte wijn en ging dan terug naar de woonkamer. Ik zette alles op tafel en schonk het drinken in en zette mij in de zetel. 'Zeg Brigitte...zou ik eens onbeleefd mogen doen?' Ik keek haar vragend aan. 'Eeh ja...voor één keer mag dat.' Zei ik en glimlachte. 'Ik heb een sterk vermoeden...en ik niet alleen. Dat jij...ja...' Ze heeft het dus door blijkbaar. 'Dat ik zwanger ben?' Vroeg ik. 'Ja.' Ze knikte verlegen. Ik glimlachte. 'Ja dat klopt.' Zei ik. 'Omg...weet je van wie?' Vroeg ze enthousiast. Teleurgesteld schudde ik mijn hoofd. 'Ik denk van Peter.' Zei ik. 'Wat als dat niet zo is? Wat als dat van Eric is?' Ik haalde onwetend mijn schouders op. 'Ik heb mijn misselijkheid enzo pas gekregen na die nacht met Peter.'  'Ja Brigitte, je weet maar nooit he. Heb je het al laten testen?' Ik schudde mijn hoofd. ' Ik zal dat toch laar laten doen. Jij moet het weten als zowel de vader van het kind en u kind zelf he. Uw kind moet ook weten wie zijn vader is he.' Ik knikte. 'Ik zal morgen naar de dokter gaan.' Ik zal maar toegeven want anders blijft ze zagen.

Twee dagen later.

Ik zette mij neer in de zetel. Vandaag gaat de dokter bellen met het resultaat van de onderzoeken. Ik ben wel gestresseerd. Wat als het van Peter is? Ik heb geen gegevens van hem. Ik weet zelfs zijn achternaam niet. En wat als het van Eric is. Zal ik het hem dan wel vertellen? Zuchtend stond ik recht en liep even naar de tuin voor frisse lucht. De warme zonnestralen schijnen op mijn gezicht wanneer ik de grote schuifdeur open doe. Ik zet mij even neer op een stoel om te kunnen genieten. Een koude wind komt voorbij wanneer een wolk voorbij de zon gaat. Ik laat mij een beetje zakken in mijn stoel en doe mijn ogen dicht. Even geen zorgen. Gewoon genietend van de zon in mijn stoel zitten. Een zacht deuntje krijg ik op de achtergrond te horen. Ik besef dat het de deurbel is dus sta ik recht. Ik had vandaag totaal niemand verwacht. Ik liep naar de deur en deed hem open. ' Koen? Wat doe jij hier?' Vroeg ik verbaasd. ' Sorry dat ik stoor, maar ik moet u spreken.' Zei hij opdringerig. ' Ja. Kom binnen.' Zei ik terwijl ik de deur meer opendeed. We liepen samen naar de woonkamer en zette ons neer in de zetel. ' Zeg het is. Want het klinkt precies serieus.' Zei ik. ' Jaa dat is het ook.' Hij zuchtte diep en begon dan te vertellen. ' Het gaat over Eric.' Ik rolde met mijn ogen. ' Ja, het interesseert u waarschijnlijk niet maar hij zit diep in de put.' Ik keek hem vragend aan. ' Die Anna valt hem terug lastig. Hij mist u en zijn ouders zijn onlangs omgekomen met een auto ongeval.' Ik schrok bij dat laatste. ' Ooh...ocharme. Houdt hij zich een beetje sterk?' Vroeg ik bezorgd. ' Nee..' Ik keek hem verbaasd aan. ' Hij zit aan de alcohol. Hij wilt maar niet luisteren naar ons als we zeggen dat hij daarmee moet stoppen.' Ons gesprek werd verstoord door mijn gsm die afging. Ik keek en zag dat het de dokter was. ' Sorry maar deze moet ik echt oppakken.' Zei ik. Hij knikte. "Hallo met Brigitte Broeckx."
" Goedemiddag, ik bel u in verband met de resultaten van het onderzoek."
" Ja"
" Zoals u al weten kunnen wij uit het bloedonderzoek niet zien van wie je zwanger bent, maar we kunnen wel zien hoelang. Uit de onderzoeken zijn gebleken dat u al 8 weken zwanger bent."
" Oke dokter bedankt voor de informatie en tot ziens."
" Daag"

Ik dacht even na. 8 weken terug...oh nee. Hoe moet ik het hem vertellen. Zal hij dat wel begrijpen. Met zoveel vragen in mijn hoofd zette ik mij terug in de zetel. ' Sorry.' Zei ik gemeend. ' Dat is niks.' Ik glimlachte zwakjes. ' Naar mij gaat hij ook niet luisteren ze. En sorry ik vind het heel erg voor hem van zijn ouders, maar eerlijk gezegd boeit de rest mij niet.' Ik zei dit met pijn in het hart, maar ik moest van mijn hart gewoon een steen maken.