De Buurtpolitie- Wat als de ware dichter is als je denkt ?-

Wat is hij van plan?

1maand later

Brigitte

Tussen mij en Eric is het nu officieel. Hij is de man waar ik mee in de toekomst wil leven. Wij zijn nu al een maand samen en nog altijd niemand weet er iets van. Nu heb ik wel een probleem, de laatste dagen wilt Eric niet meer met mij mee naar huis. Ik zou bij iemand raad willen vragen, maar ik weet gewoon niet bij wie. Bij Tineke en Floor kan ik altijd terecht, maar zij weten nog niets over ons. "Wat moet ik doen? Vertellen? Zwijgen?" Deze vragen spookten door mijn hoofd terwijl ik papierwerk aan het doen was. 'Brigitte?' Hoorde ik op de achtergrond, maar toch reageerde ik niet. 'Brigitte.' Hoorde ik nogmaals en zag een hand voor mijn ogen. Ik keek en zag dat Eric met zijn hand voor mijn ogen aan het zwaaien was. 'Wat?' Vroeg ik. 'Is er iets?' Vroeg hij bezorgd. 'Nee hoor.' Loog ik. Er is wel iets. Ik wil weten waar hij de laatste tijd mee bezig is. "Zou hij vreemdgaan? Houdt hij nog van mij? Heb ik nu gelijk?" Ik bleef mezelf maar meer en meer vragen stellen. Weer zag ik een hand voor mij. Ik keek naar Eric. 'Je bent zeker dat er niets is? Je bent zo afwezig.' Vroeg hij bezorgd. 'Er is echt niets.' Loog ik weer. 'Ik moet even iets gaan doen, ik ben binnen een halfuurtje terug. De chef weet er al van.' Zei hij en stond recht. 'Wat moet je doen?' Vroeg ik. 'Ik moet even iets weg brengen.' Zei hij. ' En dat moet nu? Dat kan niet na het werk?' Vroeg ik geërgerd. ' Nee, want na het werk wil ik bij u zijn.' Zei hij. ' Daar heb ik deze week niet veel van gemerkt.' Mompelde ik. 'Wat zei je?' 'Niets.' Antwoorde ik. ' Oke dan zie ik u sebiet.' Zei hij en vertrok. Als hij na het werk weggaat daar heb ik geen probleem mee, maar als hij nu al tijdens de werkuren weggaat is er toch iets aan de hand. Wat zou hij gaan doen? Ik zal het nooit niet weten denk ik.

2uur later middagpauze.

We namen ons eten en zette ons neer. ' Smakkelijk iedereen.' Zei ik. ' Smakelijk.' Antwoorde iedereen in koor. Iedereen begon gulzig te eten. Ik kreeg niets binnen, dat door de stress. Al die vragen bleven door mijn hoofd spoken. ' Voel je u niet goed ofzo?' Vroeg Eric bezorgd. ' Jawel, maar ik heb gewoon geen honger.' Zei ik. ' Wil je nu eens zeggen wat er is. Je bent al heel de dag zo afwezig.' Zei hij stil. 'Er is niets. Maar...' ' Wat maar?'  'Zullen we het nu zeggen van ons?' Vroeg ik zo stil mogelijk zodat niemand mij kon horen buiten Eric. ' Nu of straks?' ' Straks wil ik een rustig avondje. Dus doe maar nu of eerst tegen de chef zeggen ?' Vroeg ik. ' Ik zal nu vragen aan de chef mee naar buiten te komen zodat ik het kan zeggen en dan kunnen wij het daarna zeggen tegen de rest.' Stelde hij voor, ik knikte. Eric riep de chef mee naar buiten. ' Oei, wat is er aan de hand?' Vroeg Floor toen Eric en de chef buiten gingen. ' Niets speciaals.' Zei ik. Even later kwamen ze terug binnen. ' De chef is blij voor ons, hij stelt voor dat we het straks tijdens de pauze zeggen.' Zei hij toen hij ging zitten. ' Ah oke is goed.' Antwoorde ik. Ik keek naar de chef die glimlachte. Ik glimlachte terug. ' Die zijn daar in het geheim iets aan het bespreken.' Zei Tineke en wees naar Eric, de chef en mij. ' Wij zouden niet durven.' Antwoorde de chef. Tineke keek ons geheimzinnig aan. Eric was volop aan het smsen. ' Ik moet nog is even weg. Ik ben direct terug.' Zei hij plots en stond recht. ' Nu weeral? Dat is al de vijfde keer op twee dagen en dan spreek ik nog alleen maar over tijdens het werk he.' Zei ik geërgerd en boos. ' Sorry.' Zei hij stil. ' Wat moet je nu weer gaan doen?' Vroeg ik. ' Ik...eeeh...ik moet iets gaan halen.' Stotterde hij terwijl hij zijn jas aandeed. ' Ja iets gaan halen. Daar geloof ik eerlijk gezegd niets meer van. Eerst is het ik moet iets wegbrengen dan gaan halen. Ben je zeker dat het dat is?' Vroeg ik. Iedereen keek mij vragend aan behalve de chef. ' Ja, wat zou ik anders moeten doen?' Vroeg hij. ' Wat je anders zou kunnen doen ? Ik weet het niet, je zit constant te smsen....met wie weet ik niet. Je gaat zomaar ineens weg naar waar weet ik niet.' Zei ik. De woede begon op te stapelen. 'Ja sorry maar ik moet altijd onverwachts weg.' Zei hij. Ik weet gewoon niet meer wat ik nog moet geloven en wat niet. ' Ja.' Zei ik kort en nam een slok van mijn koffie. 'Zou je nu even mee naar buiten kunnen komen alstublieft?' Vroeg hij. Zuchtend stond ik recht en ging met hem naar buiten. Ik zette mij neer in mijn bureaustoel. ' Waarom doe je nu zo?' Vroeg hij. ' Waarom doe jij zo?' Vroeg ik kort. Hij zuchtte. ' Je bent al heel de dag afwezig, nu reageer je zo. Vertel mij gewoon wat er is.' Zei hij en leunde tegen de bureau aan. ' Wat zou er zijn? Met iemand samen zijn en hij is constant weg van huis. Tof hoor.' Zei ik sarcastisch. ' Dat is toch niet erg? Ik doe toch niets verkeerd?' Vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. ' Dat weet ik niet he.'  'Er is toch geen reden om te denken dat ik iets verkeerd doe?' Vroeg hij rustiger als daarjuist. ' Je zit constant op u gsm, je bent altijd weg. Wat moet ik nog denken?' Vroeg ik. De gedachten dat Eric vreemdgaat wordt maar steeds groter en groter. Bij die gedachten sprongen de tranen in mijn ogen. ' Dat zijn gewoon vrienden waar ik met stuur en zoals ik al zei ik moet soms onverwacht weg.' Zei hij. ' Ja en waarom?' Vroeg ik. ' Ik moet iets regelen voor een vriend.' Zei hij na een tijd. 'Vriendin zeker.' Zei ik stil. ' Maar wat denk jij dat ik doe? Dat ik thuis zit in mijne zetel en tegen mijn eigen zeg...ik wil niet bij haar zijn. Of jes is ffkes alleen... ? Nee helemaal niet! Ik zou dolgraag bij u willen zijn en weet je waarom?' Vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. ' Omdat ik van u hou! En ja je bent de enigste in mijn leven waar ik zoveel van hou. Ik heb deze week gewoon weinig tijd.' Argumenteerde hij. ' Waarom zeg je dan gewoon niet voor wat ? Zolang ik dat niet weet heb ik geen zekerheid.' Zei ik. Hij zuchtte en keek naar de klok. ' Nu moet ik echt gaan.' Zei hij. Hij nam zijn gsm en vertrok. Betreurd bleef ik achter aan mijn bureau. De rest kwam binnen en vroegen direct wat er was. Ik had maar één antwoordt. ' Niets.' Zei ik starend naar een foto van mij en Eric die op mijn bureau staat.
De chef vroeg nog wat er was. Ik heb in zijn kantoor alles uitgelegd en hij begrijpt mijn reactie. Na nog een tijd te zitten treuren ben ik begonnen aan het papierwerk.
Na een uur kwam Eric terug binnen. Ik wou zoveel vragen maar in mezelf dacht ik  :"Laat het gewoon rusten en we zien wel wat er gebeurt."
Zonder een woord te wisselen met elkaar waren we met papierwerk bezig. ' Dit was de laatste keer.' Zei Eric om de stilte te breken. Ik knikte. ' Ik weet nog steeds niets.' Zei ik. Hij zuchtte. ' Ik heb afgesproken met iemand dat we met een paar vrienden naar die karaokecafe zouden gaan.' Zei hij. ' Waarom ben je dan altijd weg?' Vroeg ik. ' Amai Brigitte je vraagt ook veel van Eric zijn leven.' Zei Tineke. Ik was even vergeten dat die hier zaten. ' Ik begrijp haar reactie.' Zei Eric. Hij kwam met zijn bureaustoel naar mij toe gerold. ' Alstublieft Sch-....Brigitte haal dat uit u hoofd. Ik heb niets verkeerd gedaan en dat gaat ook nooit gebeuren! Ik zou u dat nooit aandoen.' Zei hij. ' Weet je nog wat ik die vrijdag zei?' Vervolgde hij en nam mijn handen vast. Ik knikte. ' Dat zal ook altijd zo blijven. Nooit maar dan ook nooit zou ik dat doen. Zeker niet bij u.' Zei hij lief. Ik glimlachte zwakjes. ' Kan je het mij nu vergeven? Ik zal het nooit meer doen.' Vroeg hij. Ik hou te veel van hem om ruzie met hem te maken. ' Natuurlijk... maar wel op één voorwaarde.' Zei ik. ' En dat is?'   ' Ga nooit meer weg.' Zei ik. ' Beloofd!' Zei hij plechtig. We gaven elkaar een knuffel. ' Nu wil ik wel een kus van u, want ik heb er nog geen gekregen.' Fluisterde ik in zijn oor. ' Koen en Tineke zitten hier.' Was zijn antwoord. ' Maakt niet uit. Dan moeten we het al niet zeggen.' Lachte ik en liet hem los. We keken diep in elkaars ogen. Het lijkt nu wel alsof dat we onze eerste kus gaan doen. Eric legde zijn hand in mijn hals en kwam met zijn hoofd dichterbij om mij dan liefdevol en lang te kussen. Toen we elkaar loslieten waren onze hoofden nog geen 5cm van elkaar. ' Ik hou van u! En alleen van u!' Zei hij stil. ' Ik ook van u.' Antwoorde ik gevolgd met een kus. Toen ik terug achteruit leunde in mijn bureaustoel zag ik Koen en Tineke verbaast kijken. ' Wat?' Vroeg ik met een glimlach. ' Zijn jullie een koppel?' Vroeg Tineke verbaast. ' Jaa.' Zei ik trots. ' Hoelang al?' Vroeg ze. ' Een maand.' Antwoorde Eric voor mij. ' Jullie hebben zo lang gezwegen?' Vroeg ze. Ik knikte. ' Ale proficiat he. En Eric zorg goed voor haar he. Als ik iets hoor dan ga je wat meemaken zene.' Lachte Tineke. ' Natuurlijk ga ik dat doen.' Zei hij. We begonnen terug met ons papierwerk. 'Alé jom zo lang kunnen zwijgen voor mij Brigitte.' Zei Tineke. 'Het was moeilijk, maar het is ons gelukt.' Lachte ik.  

We werkten onze laatste papieren af en dan hadden we gedaan. We waren al 45 minuten eerder klaar. dus gingen we met zijn vieren in de vergaderzaal zitten.Ik nam voor iedereen een koffie en gaf ieders een tas. Ik zette mij neer naast Eric. 'Hoe reageerde de chef?' Vroeg Tineke. 'Vorige keer wou hij dat zelfs.' Lachte ik. 'Met die foto's toen ofwa?' Vroeg ze. ik knikte en beiden schoten we in de lach. 'Van waneer zijn jullie dan al samen?'  'Van die vrijdag dat we te weten zijn gekomen dat Elise die aanslag heeft gepleegd.' Zei ik. 'Moest je die naam nu echt zeggen?' Vroeg Eric. Hij denkt nog altijd dat het zijn schuld is. 'Sorry.' Zei ik gemeend. Hij glimlachte en legde zijn hand op mijn been.Tineke keek mij onbegrijpend aan. 'Hij denkt nog altijd dat het zijn schuld is terwijl het niet zo is.' Zei ik en legde mijn hand op die van Eric. 'Dat is inderdaad niet zijn schuld.' Zei Tineke. 'Zie je wel. Vrouwen hebben altijd gelijk he.' Ik wreef over zijn hand. 'Jaja tis goed.' Zei hij. 'Dus dat wil zeggen dat wij vanavond naar dat karaokecafé gaan ofwa?' Vroeg ik. Hij knikte. 'Ik wou zo is iets gaan doen met u.' Was zijn antwoord. Niet veel later kwamen Floor en Velimir binnen. 'Wij hebben een zware dag achter de rug.' Zuchtte Floor en zette zich neer op een stoel. 'Amai Floor zo zuchten.' Lachte Eric. 'Alé Eric laat ze is doen nu dat ze is iets doet.' Lachte Koen. 'Seg, zalt gaan.' Iedereen lachte. 'Weten Floor en Veli het al?' Vroeg Tineke. Floor ging recht in haar stoel zitten. 'Wat moet ik weten?' Vroeg ze. 'Nee, die zullen dat wel te weten komen zeker.' Zei ik en keek naar Eric. 'Dat is waar.' Glimlachte hij. 'Kom mannekes nu willen wij het ook weten he.' Zei Veli. 'Zeggen?' Vroeg ik uitdagend aan Eric. Ik knipoogde zodat hij wist dat ik nog ging wachten, omdat Floor ongeduldig is en ik wil haar plagen. 'Nee ze kunnen wachten.' Zei Eric. 'Ik ga naar huis.' Zei Tineke die op de klok aan het kijken was. 'Ik ook.' Zei Floor. Uiteindelijk ging iedereen naar huis. 'Tot morgen iedereen.Floor jij reed met mij mee he?' Zei ik toen we op de parking van het commissariaat stonden.'Ja als ik nog mag.' antwoorde ze.'Tuurlijk.'  Net dat we naar mijn auto wil stappen riep Eric mij. Ik draaide mij om. 'Wat?' Vroeg ik. 'Niks vergeten?' Vroeg hij. Ik lachte. Ik liep naar hem toe en gaf hem een lange liefdevolle kus. 'Tot sebiet.' Zei hij toen ik hem losliet. 'Tot sebiet.' Antwoorde ik gevolgd door een kus. Floor stond glimlachend naar mij te kijken. Ik loop voorbij haar naar mijn auto. 'Heb ik dat nu goed gezien?' Riep ze enthousiast en liep achter mij aan. ik negeerde haar vraag. 'Brigitte negeer mij niet.' Zei ze. Ik stapte in de auto en Floor stapte ook in. 'Zijn jullie een koppel?' Vroeg ze enthousiast. 'Nee, wij kussen elkaar gewoon voor de lol.' Was mijn antwoord. 'Omg Brigitte! Hoelang al?' Vroeg ze enthousiast. 'Een maand.' Zei ik en startte de auto.