De Buurtpolitie- Wat als de ware dichter is als je denkt ?-

Ik wil weg

Brigitte

Hij kwam naar me toe. 'Je geraakt hier niet weg hoor.' Hij stond extreem dicht. 'En jou gedrag verdiend een straf he. Maar geen zorgen, het is een leuke straf.' Zei hij en knipoogde. 'David.' Riep hij luid. Even later kwam die andere man naar beneden. 'Het is partytime. Je weet wat je moet doen!' Zei de man streng. De andere man, David, knikte en ging terug naar boven. 'Wie ben je?' Vroeg ik luid. 'Dat wil je wel weten he?' Ik keek hem boos aan. 'Je kent me niet. Dus geen zorgen, maar ik ken jou ook niet dus...' Grinnikte hij. 'Wat heb ik je ooit misdaan dat je dit doet?' Hij ging met zijn vinger over mijn wang en probeerde mij te kussen, maar ik draaide mijn hoofd. Zoals verwacht kreeg ik een klap in mijn gezicht waardoor ik machteloos op de grond val. Ik zie David terugkomen met handboeien. Hij pakt me vast en sleurt me mee, ik probeerde me nog te weren maar ik had de kracht ervoor niet. David gooide mij op een bed en bond mij vast aan de uiteinde van het bed. Hij verliet de kamer en kwam even later terug met een camera. Hij stelde die achter het bed op, recht op mij. David gaf nog iets aan die andere man en verliet dan de kamer. Het was dus een bivakmuts. Met andere woorden een muts waarin niemand je herkent. De man zette de camera aan en kwam dan naar mij. Hij kwam bovenop me zitten en fluisterde in mijn oor. 'Ben je er klaar voor?' Ik negeerde het. Ik probeerde te roepen, maar ik kreeg al snel een vuist in mijn gezicht. Hij begon mij eerst uit te kleden en kleedde dan zichzelf uit. Het enigste wat ik kon doen was huilen, huilen en nog eens huilen. 'Laat mij gerust.' Snikte ik. Weer sloeg hij mij. Ik probeerde nog iets te doen, maar mijn lichaam was op. Helemaal kapot. Ik had de kracht niet om nog maar iets te doen. Ik dacht aan mijn en Eric's kind...ik denk dat het voorbij is.

Ik werd vastgebonden wakker aan een stoel. Ik deed mijn ogen open en hief mijn hoofd. Weer een camera. Wat zijn ze nu van plan ? 'Aahn ons Brigitteke is wakker.' Zei de man die ineens voor mijn neus stond. 'Hier eet.' Zei hij en gaf me 1 droog sneetje brood. 'Sebiet gaan we nog eens een keertje filmen. Je weet wat er gebeurd als je niet luistert he.' Ik negeerde hem. Zoals ik al al die dagen heb gedaan. David gaf de man zijn bivakmuts terug af en verliet de kamer. De man zette de camera aan en kwam naar mij toe. Hij kwam naar mij toe en nam mijn gezicht vast. Ik trok mijn hoofd weg en weer kreeg ik een slag in mijn gezicht. Deze keer had ik veel bloed in mijn mond, wat ik dus uitspuugde. 'Wel wel, dat is niet braaf he.' Zei hij. Hij nam zijn zakmes. Hij wreef ermee in mijn gezicht ging zo lager en lager en stopte op mijn buik. Hij keek in de camera, stak zijn duim op en dan voelde ik een pijnscheut in mijn buik. Hij had me dus gestoken. Hij sloeg me nog een paar keer in mijn gezicht tot ik knock-out was.

Eric

'Eric, er is post voor u.' Zei Patrick en gaf mij een bruine envelop af. Ik bekeek de envelop, zonder afzender. Typisch. 'Chef.' Ik ging zijn kantoor binnen. Hij keek me vragend aan. 'Ik heb een dvd van een onbekend iemand gekregen en ik vertrouw het niet echt.' Hij stak zijn hand uit. Ik overhandigde hem de dvd en ging achter hem staan. Hij stak de dvd in de computer en zette het filmpje op. 'Veel plezier Eric.' Kwam erop te staan. Nu speelde een filmpje was. 'Is dat Brigitte?' Vroeg ik ter bevestiging. Roger knikte. 'Ze ziet er zwaar toegetakeld uit.' Zit die viespeuk op Brigitte ? En ow...de woede barstte in mij uit. Niemand, maar dan ook niemand hoeft haar aan te raken en al zeker niet op die manier. Als ik die gast vind...die vermoord ik gewoon. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Ik kon niks doen voor haar en ons kindje. Er kwam nog een filmpje waar ze op een stoel zit. Ze kreeg een klap in haar gezicht. Ik begon gewoon te huilen van dit alles. Alle emoties komen in mij op. Ik zag hoe hij Brigitte recht in haar buik stak en daarna bleef slagen tot ze knock-out viel. 'Ik zal die klootzak vinden en het zal zijnen beste dag niet zijn.'