De Buurtpolitie- Wat als de ware dichter is als je denkt ?-

45

Eric

Ik neem de strafbladen van Fabio en zijn compaan erbij en leg die bij hun mapje. Op Fabio zijn compaan die blijkbaar François heette stond dat hij heeft gezeten voor een gewapende overval en gijzeling. Hij was net een paar maanden vrij onder enkele voorwaarden. Zouden er misschien contacten gelegd zijn in de gevangenis? Ik haalde mijn computer uit stand-by en zocht het nummer van de verantwoordelijke van de gevangenis op. Als ik het had gevonden belde ik er meteen naar toe. Ik had hem gevraagd of hij naar het kantoor kon komen zodat ik hem vragen kon stellen over François, via de telefoon is dat nogal moeilijk. Na een klein half uurtje hoorde ik Patrick mijn naam roepen vanuit de verte. 'Ja?' Ik draaide mij om en ondertussen stond hij al bij me. 'Meneer de Graaf is er. De gevangenis verantwoordelijke.' Zei Patrick en zette een stap opzij zodat ik meneer de Graaf kon zien. 'Ah bedankt, Patrick.' Zei ik hem. 'Dag meneer de Graaf. Bedankt dat u zo snel kon komen. Zou u mij even willen volgen?' Hij knikte. Ik nam mijn notitieblok en pen en ging samen met meneer de Graaf naar de verhoorkamer. 'Ik heb u naar hier laten komen omdat ik een paar vragen heb over François Brackeva.' Zei ik hem. Aan zijn blik te zien leek hij hem niet te kennen. Ik nam François zijn mapje, die ik ervoor al hier ben komen leggen, erbij en liet de Graaf een foto van hem zien. 'Ahja hij, die is eh...twee maanden denk ik onder voorwaarden vrijgelaten.' Zei hij. 'Weet u of hij de laatste weken in de gevangenis veel bezoek heeft gekregen?' Hij dacht even na. 'Nee denk ik. Maar de cipiers hebben mij wel gezegd dat hij en nog een of andere vrouw, ik weet niet exact de naam ervan, nogal verdacht deden. Dus wij vermoedde dat hij haar zou helpen ontsnappen maar er is nog steeds niets gebeurd.' Legde hij uit. 'Kan u mij meer vertellen over die vrouw?' Vroeg ik hem. 'Eeh...ik weet dat ze nog niet zolang geleden in een isoleercel heeft gezeten, omdat ze wou ontsnappen. Toen ze probeerde te ontsnappen en wij ze betrapt hadden zei ze wel dat ze gewoon wraak op iemand wou nemen en dan zou terugkomen.' Terwijl ik aandachtig luisterde schreef ik alles op. 'Weet u waarom zij in de gevangenis zit?' Vroeg ik. 'Ik weet dat niet vanbuiten maar ik kan dat allemaal opzoeken. U weet het dan wel pas morgen.' Zei hij. Ik knikte. 'Zou u dat dan willen doen?' Hij knikte. 'Nog een vraagje. Heeft François ooit bezoek gekregen van een of andere Fabio?' Hij haalde zijn schouders op. 'Ik weet de namen van de bezoekers niet, sorry. Ik heb wel één keer als beveiliging moeten staan met de bezoekuren en ik heb daar iemand moeten tegenhouden die kei veel boeken en plattegrondskaarten had. Het was een Fransman, dat hoorde ik direct.' Ik keek hem aan en nam snel de map van Fabio. Ik nam daar zijn foto uit en liet het hem zien. 'Ja dat was hem. Dat was die met zijn boeken.' Zei hij overtuigend. Ik knikte en schreef het op. 'Hebben die drie ooit samengezeten?' Hij schudde zijn hoofd. 'Nee dat kan niet. Dat mag ook niet.' Zei hij vastbesloten. 'Maar ze krijgen wel twee keer per week de kans om te bellen en dan zag ik François altijd bij die vrouw staan en het leek alsof zij nooit aan het bellen was. En als ik eerlijk mag zijn...ik denk dat die drie iets hebben gepland.' Vertelde hij. Ik knikte en weer schreef ik alles op. 'En ik denk dat hun plan ook gelukt is.' Zei ik boos. 'Zou ik mogen weten waarom u dit allemaal moest weten?' Vroeg hij nieuwsgierig. 'Normaal niet. Maar wij zijn opzoek naar meer bewijzen tegen François en Fabio. We hebben nog een jongeman dat een goed bewijs zou kunnen zijn maar wij vinden hem niet.' Zei ik teleurgesteld. 'Misschien François zijn broer?' Ik haalde mijn schouders op. 'Kent u een naam?' Hij schudde teleurgesteld zijn hoofd. 'Mag ik u bedanken om mij vooruit te helpen en omdat u naar hier bent gekomen.' Ik stond recht en schudde hem de hand. Terwijl de Graaf naar buiten liep zette ik me terug neer en las alles nog eens na. Het is niet misschien genoeg info maar ik heb een goed gevoel dat zegt dat we er zullen geraken. Na alles nagelezen te hebben nam ik mijn gerief en ging naar mijn bureau. 'Eric, de commissaris heeft u nodig.' Zei Koen. Ik knikte en liep naar de chef zijn kantoor. Met de hoop dat de chef zou zeggen dat die jongen gevonden zou zijn liep ik het kantoor binnen. 'Chef, u had mij nodig?' Vroeg ik hem. Hij knikte en deed teken dat ik moest gaan zitten. Ik keek hem vragend aan en zette me neer. 'Eeh ik heb niet zo een goed nieuws.' Ik werd zenuwachtig en vroeg wat er was. 'Ze hebben in afwachting van het proces Fabio en François vrijgelaten.' Zei hij stil. Zo stil dat ik hem bijna niet meer kon horen. 'W-wat?' Riep ik uit. 'Zijn die echt serieus? Dat zijn twee zotte criminelen die ze gewoon zomaar vrijlaten?' Vroeg ik boos en stond recht. 'Eric rustig. We doen ons best ze in de cel te krijgen, oké?' Probeerde de chef mij te kalmeren. Niet dat het hielp. 'We? Wat hebben jullie al gevonden, he? Hebben jullie moeite gedaan om iets te weten te komen?' Vroeg ik hem boos. Het enigste wat hij als antwoord had was een zucht. 'Het spijt ons Eric. Maar er zijn ook nog andere zaken.' Zei hij stil. 'Is Brigitte niet belangrijker? Wil je misschien dat Brigitte voor de rest van haar leven binnen blijft omdat ze schrik heeft van die gasten?' Hij schudde zijn hoofd. 'Awel dan. Als u het niet wilt doen of als u het team niet wil leiden doe ik het wel! Maar niets...maar dan ook niets is belangrijker dan de zaak van Brigitte.' Nog steeds klonk mijn stem boos. 'Eric, kalmeer en zit!' Haalde de chef uit. Ik zuchtte diep uit en zette me neer. 'Ik weet dat ik niet goed bezig ben maar ik probeer voor iedereen goed te doen. Ja, Brigitte is belangrijker maar dit is een politiekantoor, hier moet iedereen kunnen komen. Ik geef u de leiding maar dan moet je mij wel beloven dat ja alles, maar dan ook alles dat je weet komt melden, inorde?' Vroeg hij kalm. Ik knikte. 'Ik heb al meer informatie.' Zei ik als ik volledig was afgekoeld. 'Is goed. Schrijf alles rustig op bord en dan roep je maar iedereen bijeen.' Ik knikte en stond recht. Ik nam mijn notitieblok waar alles opstond en ging ermee naar de vergaderzaal waar ik al mijn informatie op het bord schreef.