De Buurtpolitie- Wat als de ware dichter is als je denkt ?-

Hoe zal het zijn?

Brigitte

Ik werd wakker met mijn hart in mijn keel en mijn gedachtes ver weg. Met de schrik hoe ik Eric zou aantreffen liep ik naar beneden. Wanneer ik deur open en deze tegenstremt, wordt Eric stilletjes aan wakker. Ik laat hem rustig wakker worden en dek ondertussen de tafel. Wanneer ik gedaan heb kijk ik naar Eric. Ik moet slikken als ik hem met tranen in zijn ogen voor hem zie staren. Ik ga even naar de keuken zodat hij mijn emoties niet ontdekt. Vanuit de keukenraam kijk ik naar de tuin en denk na. "Hoe moet ik reageren?" "Hoe moet ik hiermee omgaan?" Allerlei vragen spoken door mijn hoofd. Kon ik nu maar zo slim zijn dat ik wist wat ik moest doen. 'Brigitte?' Hoorde ik Eric achter mij zeggen. In zijn stem hoorde ik twijfel en schrik. Zou hij schrik hebben dat ik boos ben ? Ik mag dus niet boos reageren. Of wel, misschien dat hij zijn lesje dan leert? Misschien is het toch wel beter als ik eerst naar zijn verhaal luister. Wie weet heeft hij zelf schrik om te hervallen en dan is het aan mij hem daarbij te helpen zodat dat niet gebeurt. Ik moet er voor hem zijn en dat zal ook gebeuren. 'Brigitte...' Hoorde ik weer, maar veel stiller en met veel meer schrik. Even was ik vergeten dat hij achter mij stond. Ik keek over mijn schouder naar Eric. 'Ja?' Zei ik als teken dat hij verder kon. 'Het spijt me zo hard. Dit is niet wat ik wou. Ze bleven aandringen en ik weigerde altijd, maar ik denk dat ze mij frisdrank met alcohol hebben gegeven en eerst zoveel frisdrank zodat ik het niet proefde ofzo, maar het spijt me zo.' Zei hij in een adem door en barstte, op het laatste van zijn zin, uit in tranen. Ik liep naar hem toe en nam hem in een stevige omhelzing. 'Het spijt me zo.' Snikte hij. 'Alles komt goed.' Fluisterde ik en trok hem steviger tegen mij aan. Na een lange deugddoende knuffel lieten we elkaar los. 'Wij gaan er nu samen voor werken dat het niet meer gebeurd, oké?' Hij knikte. Ik legde mijn handen op zijn wangen en veegde met mijn duimen zijn laatste tranen weg. 'Wij gaan er samen voor gaan. Ook als je hervalt zal ik het je niet kwalijk nemen en ik zal er voor je zijn. Verstaan ? Wij blijven altijd samen!' Zei ik hem. Er kwam een kleine glimlach op zijn gezicht. 'Ik hou echt zoveel van u.' Zei hij met een glimlach. Ik glimlachte. Ik drukte mijn lippen teder op de zijne. 'Ik hou ook van u.' Onze hoofden waren paar centimeter van elkaar verwijderd.

_______________________________________

Sorry voor het kleine deeltje, maar ik had niet zoveel inspiratie :(

Veel liefde 😘