De Buurtpolitie- Wat als de ware dichter is als je denkt ?-

John Buelens

Brigitte
Volgende dag

"John Buelens" ik kreeg een lijst van informatie over John. Buiten een diefstal is hij niet zo gekend bij ons. Ik zocht verder. Ik scrolde maar door het document tot dat iets mij tegen hield. "Woont vanaf 2000 bij de nonkel 'Mark Buelens.' Door moeilijke thuissituatie." Ik zocht bij onze documenten naar die naam. Hij was dus nog niet bekend bij ons. Ik besloot dan maar is op facebook te kijken.
Drie gevonden personen. Ik besloot bij alle drie is door de foto's te kijken. Ik kwam op een foto waar een vrouw een baby'tje vast heeft en naast haar staat een man. Ik las de tekst die erbij stond. "Welkom bij de familie. Met trotse peter Mark Buelens." Ik keek naar Eric en zag dat hij er met zijn gedachten niet bij was. ' Schat?' Hij reageerde niet. ' Schattie!' Zei ik nu iets luider als daarnet. Hij keek mij aan. Ik deed teken dat hij moest komen kijken. Hij kwam naast mij staan. ' Is dat u nonkel?' Vroeg ik en wees naar de man op de foto. 'Jaa.' Hij knikte. Ik probeerde meer informatie te achterhalen. Ik keek bij meer info en daar zag ik een adres staan. Ik schreef hem op een papier en stond recht. Ik liep naar de bureau van de chef en klopte aan. ' Binnen.' Ik stapte naar binnen. ' Chef, is het goed dat Eric en ik even naar zijn nonkel gaan?' ' Voor mij is het goed, maar wees voorzichtig en houdt Eric goed in het oog want op zo een emitionele momenten is hij tot alles in staat.' 'Zal ik zeker doen chef. Bedankt.' Ik liep zijn kantoor uit en ging naar Eric. ' Kom we zijn weg.' Hij stond recht en nam zijn jas. 'Heb je zijn adres gevonden?' Vroeg hij. ' Jaa.' Zei ik trots. We stapten in onze auto. 'Schat?' Ik keek naar Eric. ' Danku. Ik weet echt niet wat ik zonder u zou moeten doen.' Zei hij. Ik gaf hem een kus als antwoord. We vertrokken naar Eric zijn nonkel. Na vijftien minuten waren we er eindelijk. We stapten uit en stonden aan de voordeur. Ik zag aan Eric zijn gezicht dat hij twijfelde. Ik belde aan. Ik nam Eric zijn hand vast en zei. ' Alles komt goed.' Een zwakke glimlach verscheen op zijn gezicht. Het geluid van de deur verraadde dat er iemand was. Een oudere vrouw deed de deur open. ' Goedemiddag, woont Mark Buelens hier?' Vroeg ik vriendelijk. ' Eeh...ja kom maar binnen.' Ze liep voor ons naar de woonkamer. ' Mark er zijn hier mensen voor u.' Riep de vrouw. ' Ja ik kom.' Hoorden we van boven komen. Je zag de angst in Eric's ogen. Ik heb zoveel medelijden met hem. Zachtjes raakten onze vingers elkaar aan. ' Wat is...Eric?' Vroeg een man verbaasd. De man zag er niet bepaald netjes uit. ' Wat doe jij hier?' Vroeg hij. Ik dacht eerlijk gezegd dat hij kwaad ging zijn, maar hij was nog rustig. ' Ik wil over het overlijden weten van John.' Zei Eric. ' John overleden? Waar haal je dat vandaan? Hij is onderweg naar hier van zijn werk.' Grinnikte Mark. ' Hij woont toch alleen?' Vroeg Eric verbaasd. ' Woonde. Hij werd uit het huis gegooid door zijn huisbaas.' Dat was al een hele opluchting. ' Maar je mag hier toch niet komen van je ouders?' ' Zij weten hier niets van.' Mark glimlachte. Hij deed teken dat we mochten gaan zitten. We gehoorzaamde en zetten ons neer aan de tafel. 'Koffie?' Vroeg hij vriendelijk. Beiden knikte we. ' Ah ja trouwens. Dit is Brigitte.' Zei Eric trots en glimlachte. 'Ah is dat u nieuw vriendin?' Vroeg Mark en lachte. ' Vriendin? Zeg maar verloofde.' Hij legde zijn hand op mijn been. Ik legde mijn hand op de zijne en haakte onze vingers ineen. ' Alé onze Eric gaat trouwen wie had dat nu gedacht.' Grinnikte Mark. Hij zette twee tassen op tafel en schenkte er koffie in. 'Hoe kom je er eigenlijk bij dat John dood zou zijn ?' Vroeg Mark. ' We waren bij zijn oude thuis en dat was gewoon een spookhuis en dan zagen we een brief liggen waarop stond dat als iemand dit leest hij in de hemel zou zitten.' Mark lachte. ' John droomde ervan om in dat huis oud te worden.' Zei hij. We hoorden de bel gaan en de vrouw ging open doen. Een man iets ouder als ons verscheen in de woonkamer. ' Eric?' Hij wist niet wat hij zag. Eric stond recht en liep naar hem toe. ' John man ik heb u gemist.' Zei Eric en omhelsde John. Bij John sprongen de tranen in zijn ogen. 'Ik ben blij u nog is te zien.' Zei John. Ze lieten elkaar los. John gaf Mark een hand en kwam dan naar mij toe. Hij stak zijn hand uit en zei. 'John.' Ik schudde hem de hand. 'Brigitte.' Zei ik. John keek vragend naar Eric. ' Dat is mijn verloofde.' Zei Eric weer trots. Hij kwam terug naast mij zitten en haakte onze vingers terug ineen. ' Wat brengt u tot hier?' Vroeg John. ' Omdat je mij deed schrikken met u brief in uw vorig huis.' John begon te lachen. ' Jullie zijn erdoor geraakt? Wie heeft er aan de touwen gehangen?' Vroeg hij. ' Ik en mijn collega.' Zei Eric beschaamd. John lachte. ' Was het niet te eng?' Vroeg hij. Ik knikte en Eric schudde zijn hoofd. ' Hij heeft u toch goed beschermd he?' Vroeg John en wees naar Eric. ' Hij heeft zijn best gedaan.' Zei ik. Ik keek op mijn horloge. ' We zullen is terug naar het kantoor gaan he.' Stelde ik voor. Eric knikte. We dronken onze koffie leeg en stonden recht. De deurbel ging terug. De vrouw ging opendoen terwijl Eric en ik, John en Mark gedag zeiden. ' Eric? Wat doe jij hier?' Hoorde ik een vrouw geschokt zeggen. Eric draaide zich om. 'Anna? Dat kan ik even goed aan u vragen.' Zei Eric. Wie is Anna en wordt Eric nu boos? Ik keek ze onbegrijpend aan. ' Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien.' Zei ze blij. ' Ik hoopte...' Mompelde Eric. Eric nam mijn hand vast. ' Kom Schat. We gaan.' Lag dat nu aan mij of zei die schat nu luider dan de rest. Hij trok me mee naar buiten en die Anna bekeek mij nogal vies. ' En nu ga je mij vertellen wie dat was.' Beveelde ik Eric als we in de auto zaten. ' Ik zal het u vanavond wel zeggen.' Zei hij. Ik knikte. We reden naar het kantoor. Aan het kantoor aangekomen legde wij alles uit aan de chef. Hij was natuurlijk blij voor Eric.