STRANGER

4. Nena

Kishte rene heshtja. Ne nje moment asgje nuk degjohej. Ishin te gjithe te hutuar dhe nuk e dinin se cfare kishte ndodhur.

"Daniel..." (po therriste me nje ze te dobet nena ime, duke u afruar deres se perlyer me gjak me kembet qe po i dridheshin nga ajo qe mendonte qe mund te kishte ndodhur)

Ajo po e kuptonte se asnjeri nuk e kishte ndermend te pergjigjej, gje qe e beri ate, ti besonte mendimeve te saj.

Ne nje moment, ajo bie ne gjunje dhe terhiqej nga trupi i saj, deri kur u mbeshtet tek ajo dere e frikshme. E gjitha ishte bere me gjak. Duart, gjunjet dhe gjithcka qe kishte veshur ishin perlyer. Nga gjithe kjo qe po shihte, nuk mund te ishte me e forte. Ishte dobesuar aq shume, saqe mbeshteti koken e saj ne deren qe pas saj isha une.

"Daniel... nese me do sado pak,... thuaje nje fjale, te kuptoj qe je mire. Te lutem Daniel... beje per nenen tende, beje per mua" (Nena ime me fliste, dhe pse e dinte se ndoshta nuk do mund te pergjigjesha kurre)

Ne nje moment kur te gjithe ishin dorezuar, doreza filloje te levize. Dera u hap. Kevini mezi qendronte ne kembe, ndersa une, Danieli isha shtrire ne toke, ne ato pllaka te ftohta, i mbuluar me gjak.

Nena ime me shihte nga larg, dhe nuk po levizte. Ajo ishte si nje i vdekur qe qendronte ne gjunje dhe priste. Shume ngjarje te tmerrshme kishte kaluar ne jete, por kurre nuk e kishte menduar se do shihte djalin e saj ne kete gjendje. Duke menduar qe ajo me humbi ate dite.
*************************************
(Historia e nenes time, Marjana)

Nena ime, Marjana, ishte nje grua shume e forte, e cila gjate gjithe jetes se saj ka sakrifikuar cdo gje per fjalen "familje". Per te, familja ishte nje dashuri pa kushte, pa menduar te kishte ndonje fitim prej saj.
Ajo ishte dashuruar ne moshen 28 vjecare me nje njeri qe mendonte se jeta e saj mund te ndryshonte per mire. Por asgje qe kishte menduar, nuk doli ashtu sic e priste. Nga familja e saj qe nuk e donin, shkoi tek nje familje qe nuk po e respektonin. Dhe pse ishte ne ato rrethana, ajo donte te shpetonte lidhjen qe kishte krijuar me personin qe po behej gjithmone e me shume i zbehte ne zemren e saj. Mendimi qe lindja e nje bebeje mund te ndryshonte gjithcka, shpresa u zbeh kur dola une ne jete. Nje jete lindi, nje jete vdic.
Qe kur babai im nderroi jete, mamaja ime filloi te mbante shtepine e vetme. Punonte shume cdo dite, pa pushim dhe njeherazi kujdesej dhe per mua.
Problemet qe kishte hasur, nuk e pengonte nenen time te me donte ashtu sic e kishte ndjer qe diten e pare qe me mori ne krah.
Kur u rrita, me tregonte historite e saj se sa shume kishte luftuar, te me sillte ne jete.
Kur e kuptoi qe ishte shtatezene, te gjithe i flisnin, donin qe nena ime ta deshtonte, aq sa dhe kishin vendosur dore mbi te. Por ajo kurre nuk hoqi dore prej meje.
Me tregoi se si nje doktor e kishte ndihmuar per ta fshehur shtatzanine dhe te gjithe ta dinin qe ajo e kishte abortuar femijen. Por ky mashtrim e kishte nje fund.
Ne muajt e fundit, gjithcka u be e qarte qe nena ime kishte genjyer. Nuk kishte asnje perkrahje nga askush. Ajo mbeti e vetme. Babai iku dhe e la. Gjyshrit e mi pas ikjes se djalit te tyre, filluan ta keqtrajtonin ate. I vetmi vend qe iu be shtepi, ishte spitali i qytetit ku dhe pse nje vend i ftohte, per nenen time iu be nje vend familjar me njerez qe e donin dhe e vleresonin.
Emri im eshte emri e doktorit qe shpetoi nenen time dhe sigurisht mua. Nese une tani mund te tregoj gjithcka qe kam kaluar, eshte e gjitha prej tij. Ne momentit qe doktori nderroi jete ne nje aksident, nena ime nuk derdhi asnje lot per te sepse vendosi identitetin e tij tek une.
Dhe ia ku isha tashme, nje bebe e porsalindur me nje fytyre me rrudha, pika ne trup, duke qare me nje ze kumbues.

"Por tani boll me drama...

(Momenti i lindes time 😅)

Pamja ime e pare qe pashe nga kjo bote ishte... asgje.😒 Seriozisht, zoti kete paska menduar per mua ne kete jete. Nuk e dua kete vend. Me duhej te futesha aty ku isha me pare. 😭 Keta njerez jane vertete te ftohte, pa zemer😡 Si mund te lene nje engjell 👼 si une ne ate gjendje🥺
Kthej koken majtas dhe shoh nje gjallese tjeter si une ne krahet e nje nene duke fjetur i qete.
-zgjohu, si mund te jesh kaq i qete ne kete vend?
-ule koke aty dhe fli. 😱
Upsss... bebet mund te flasin mes njeri-tjetrit. Si mund te ndodhe kjo? Gjithsesi,... te rikthehemi ne fillim..."
************************************

Nena ime po qendronte ne heshtje duke me pare mua, se ne cfare gjendje isha.
Ndersa une,... une nuk po ndieja me trupin. Krahet me ishin mbuluar me gjak. Koka me peshonte shume dhe kembet me dridheshin pa nderprere. Ne mendjen time po degjohej nje muzike e lehte, qe te dukej vetja si ne enderr. Por si cdo enderr, me duhej te zgjohesha , te burgosesha e te vdisja ne boten e frikshme te realitetit.
Kur une po prisja vdekjen time ne cdo cast, te tjeret kishin filluar te mendonin per denimin tim. Nje denim qe do me ndryshonte mua, duke me transformuar ne nje njeri pa identitet.