A ndiheni ndonjehere te frikesuar nga vetvetja kur mendon qe trupi yt do bente veprime qe mendja juaj as nuk do e imagjinonte?
Kur ti akoma nuk njeh veten dhe kerkon te zbulosh por njerzit perreth teje te bejne te mendosh qe jeta jote ne kete bote e...
Ne nje moment, Arta u gjend ne skene. Ishte ne qender te gjithckaje. Syte e te gjitheve kishin rene mbi te. Ishte aq shume e stresuar, sa nuk po e kontrollonte dot veten e saj. Shikonte vetem menyren se si te tjeret, e shihnin ate. Kishte shume perqeshje dhe ofendime kundrejt saj. Ajo kuptonte gjithcka. Ajo e dinte qe beri gabim qe ishte ne kete vend.
Dritat e skenes, i kishin rene ne sy, duke e bere Arten, te binte ne gjunje. Ishte shume e dobet ne ato caste. Vetem shikonte perreth.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Do fitosh, miss Lopa, hahahh... shikojeni te gjithe si eshte." (U degjua njeri nga salla)
Ne nje moment, degjohet Kejsi qe u ngrit ne kembe.
"Mjaft tani... mos flisni keshtu per te..." (ne nje cast, Arta mendoi qe gjithcka do ndryshonte per mire por...)
"Boll, e tepruat shume. Si mund te ofendoni nje njeri, qe duket si kafshe por eshte njeri."(filluan disa te qeshura ne salle)
"Cfare ta quajme pra, bime e shendetshme, apo kaktus me shtresa"(ia pret njeri me menyre tallese)
Per Arten, e gjitha kjo qe degjoi, ishte e tepert. Gjithsesi, nuk priste qe dikush ti dilte ne ndihme. As kusherira e saj, Kejsi, nuk donte t'ia dinte per te. Derisa Arta nuk e donte veten e saj, nuk mendonte qe ta donin te tjeret. E gjithe kjo urrejtje, per nje trup ndryshe? Tashme asaj i duhej te mbante premtimin qe i dha vetes se saj.
Ndersa Valerio, ishte ne dhomen e Artes me letren ne dore. Ishte shume i frikesuar se cfare do kishte mbrenda por nuk mund te priste me gjate. Ai filloi te hapte ate leter. Nje leter qe ishte vete Arta.
•《Nese po e lexon ndokush kete leter, une do jem duke mbajtur premtimin tim. Sepse... une nuk e di më, se kush jam ne te vertete. Cfare jam une per ty? Do ma thuash dot? Jam vajza jote o ba apo motra jote Valerio. Kushirira,... he Kejsi apo... nuk mund te me ktheni pergjigje. Te gjithe ju, nuk me kuptuat asnjehere. Une kam humbur veten. Cdo dite, me dukem nje njeri ndryshe. Nje njeri qe kam frike ta njoh. E vetmja gje qe di, eshte qe une e urrej veten time. Ju te gjithe me urreni mua. Nuk e doni me vajzen qe dikur isha me e perkedhelura e shtepise. Tani ju, as nuk me shihni dot. Asnje nuk e ka gabim ne kete jete,... jam une gabimi. Por... tani gjithcka do mbaroje. Nuk do kete arsye qe te keni turp nga une. Dilni gjithe me koken lart. Te jeni te gjithe krenar per veten tuaj. Do shpetoni nga une. Nuk do jem më t'ju pengoj. Une do dal nga jetet tuaja sic nuk kam qene kurre ne to. Une jam shume e lodhur. ...Dorezohem. Nuk kam më fuqi. Jeta nuk ishte per mua. Nuk e meritoja. Prandaj... me ruani ne kujtimet e juaja, nese ka vend sado pak per mua ne to. Lamtumire...》•
Dicka po ndodhte. Valerio po shqetesohej se mos Arta do bente ndonje gje. Por... ai e dinte se Arta ne ate moment do jepte fund gjithckaje.
Ai premtim qe Arta i kishte bere vetes se saj, i dha force qe te ngrihej nga aty ku kishte rene. Nga ajo skene per tu larguar ne nje vend ku te gjithe do tronditeshin.
Te gjithe qe ishin pas perdes, filluan te shqetesoheshin per te. Arta po e merrte kemben zvarre duke ecur ngadale.
"Je mire? Cfare ke?" (pyesnin te tjeret por Arta nuk ktheu asnje pergjigje)
Mori canten e saj dhe futet ne tualet. E mbyll deren me dryn dhe bie ne toke, mbeshtetur me deren. Ajo do e bente ate. Nuk kishte asnje frike ne syte e saj. Ishte shume e vrare dhe pa shprese.
Ndersa profesori i letersise ishte ne rregullimet e skenes, nje telefonate i bie atij.
"Po me thuaj, kush jeni ju" (ai nuk e dinte se kush e lajmeroi ne telefon sepse ishte i pa regjistruar)
"Jam Valerio profesor, me fal per shqetesimin. Eshte Arta aty?" (fliste duke iu dridhur zeri.)
"Jo Arta nuk eshte prane meje. Tani sapo u largu, nuk ndihej mire"(po i fliste shume i qete duke mos i treguar se cfare i kishte ndodhur ne skene)
Por ne nje moment, gjithcka ndryshoi. Nje ulerime dhimbjeje u degjua ne te gjithe sallen. Te gjithe u ngriten ne kembe qe te kuptonin se cfare ndodhi. Ajo e bertitur po vinte nga tualeti, dhe nuk po pushonte më.
Valerio e degjoi ate ze nga telefoni i tij. E kuptoi qe ishte Arta.
"Profesor, cfare ishte ajo e bertitur?(pyet i tmerruar)
Por profesori ia mbyll telefonin pa asnje pergjigje.
Ndersa Valerio po cmendej ne shtepi. Mori makinen dhe u nis menjehere per aty dhe pse e dinte, se ndoshta ishte shume vone.
Kurse Arta... Ajo po i jepte trupit te saj denimin me c'njerezore, qe te shpetonte nga kjo dhimbje qe po ndjente.
