Gjithcka kishte ndryshuar. Nje re e zeze kishte mbuluar vendin. Ne po shkonim drejt fundit.
Shkolla nuk ishte me njesoj. Ne klase nuk vinte askush. E vetmja qe shkonte, ishte Loisa. Ajo po behej gati per dramen e fundvitit. Kishte kohe qe merrej me te. Por... gjithcka u shkaterrua.
"Profesor, per dramen e shkolles doja te thoja..."
"Ti Loisa, mos e permend dramen sepse nuk do marresh pjese" (ia priti ai menjehere)
Ajo kishte punuar shume per kete drame dhe tani... profesori e zevendesoi per kaq pak kohe. Kjo gje ishte gjithcka per Loisen. Edhe pse ishte me e mira e klases ne mesime, ajo donte te provonte dicka me shume.
"Por... profesor, une kam punuar shume per ate drame"
"Dhe une po ta hedh poshte gjithe punen tende" (ia kthen profesori)
Ajo mbeti e merzitur. Donte me patjeter te degjohej emri i saj ne fund te drames por jo. Profesori nuk pranoi.
"Nuk mund te me lini jashte kesaj shfaqeje" (iu drejtua Loisa me kercenim)
"Nese une dua, nuk te le as qe te shohesh ate shfaqje" (e tha kete duke u larguar profesori)
Loisa ishte nje vajze shembullore. Qendronte e thjeshte dhe tregonte kujdes dhe perpikmeri per cdo gje qe bente. E donte shume rregullin duke mos bere kompromise me te. Por nje gje nuk e duronte. Padrejtesine. Fjalet e profesorit e vrane shume duke e quajtur ate te pavlere. Puna e saj shkoi sikur nuk u be kurre. Por nuk mbaronte ketu. Ajo do shkonte ne ate drame edhe sikur te ishte gjeja e fundit qe bente. Nese per te u shkaterrua kjo mundesi, atehere po mendonte nje suprize aty qe do i fundoste te gjithe.
Ajo e kishte vendosur.
Emri i saj do permendej ne ate drame.
Ne shtepine e Kejsit kishte rene qetesi. Ajo po jetonte me njeriun qe dyshonte qe e kishte djegur. Nuk e di por Kejsit i kishte humbur besimi dhe tek profesori. Kejsi nuk mund te akuzonte asnje pa qene e sigurte.
Valerio ishte i menduar dhe dukej si i hutuar. Ai as qe e vuri re pranine e Kejsit afer tij.
"Valer, Valer..." (e preku ne shpatull sepse donte te bosedonte dicka me te)
Valerio ishte i mbyllur ne boten e tij. Dukej sikur po flutoronte ne nje hapsire boshe.
"Valer, Valer..." (e prek perseri pasi kupton qe ai nuk e kishte mendjen)
Ne nje moment ai e kupton qe po e therret ajo.
"Po Kejsi..."
"Ku humbe keshtu?" (Pyet Kejsi duke shpresuar te thoshte dicka)
"Nuk e kisha mendjen, por cfare ka" (drejtohet Valerio drejt saj)
"Dua te te pyes dicka Valer"
Ai po e shikonte drejt e ne sy. Kishte frike se cfare donte ta pyeste)
"Cfare lidhje kishe me policine" (pyeti Kejsi drejt duke lutur qe thoshte te verteten)
"Dyshohesha per droge"
"Vertete merresh..." (e pyet me habi ajo)
"Sigurisht qe jo, mendon qe merrem me keto?" (Ia pret Valerio)
"Nuk e di, ndoshta" (Kejsi nuk po e besonte ne te vertete)
"Do te verteten Kejs?
E donte me shume se gjithcka. Kejsi kete priste nga fillimi.
"Po me thuaj"
"Ne kete pune me perziu Arta. Nuk e di por paska marre droge ne festen tende dhe droga tjeter ishte vjedhur. Tani ai personi qe kishte drogen, beson se ajo e ka marre te gjithin"
"Per cfare kishte marre droge ne feste" (ajo donte ta dinte.)
"Nuk e di per kete, nuk e pyeta"
Kejsit iu kujtua analiza qe i kishte dale me perdorim droge. Dhe e vetmja qe kishte,... ajo ishte Arta. Tani nuk kishte me dyshime. Ajo kishte bere gjithcka. Tani ajo ishte ne rrezik. Nga te gjitha anet ishte me armiq. Arta nuk kishte me kohe. Ajo po humbiste.
Sa per mua...
Nena ime ishte larguar nga spitali. Nuk kishte me cfare te priste. Ishte e humbur. Nuk kishte me shprese. Kishte pare tmerrin me sy. Kur preku trupin tim, ishte aq ftohte sa kuptoi qe gjithcka kishte mbaruar.
Jeta e kishte vrare ate. E kishte bere te ftohte. E veshtire qe nje nene e vetme, te rrise nje femije pa ndihmen e askujt. Ajo do i dilte perballe gjithe rrezikut edhe pse e dinte shume mire perfundimin.
Ne mendjen e saj kishte vetem nje gje. Ajo mendonte qe kishte deshtuar.
Ndoshta une isha deshtimi me i madh.
Kevini kishte degjuar se cfare me kishte ndodhur mua. Ai menjehere lajmeroi Kejsin.
Kejsi ashtu e hutuar sikur ndodhej, e hap telefonin.
"Po Kev, cfare ka"
"A e din ti qe Danieli eshte ne spital"
Menjehere Kejsi u ngrit e shqetesuar nga aty qe ishte ulur.
"Cfare i kishte ndodhur"
"E kishin torturuar keq, gjithe gjak ishte bere"
"Po tani si eshte" (e pyeti Kejsi por nuk po merrte dot pergjigje)
Trejsi kishte hyre qe disa minuta kur degjoi qe po fliste Kejsi. Ajo e kuptoj qe kishte marre nje lajm jo te mire.
"Kejs, ka ndodhur ndonje gje" (pyet Trejsi e shqetesuar)
"Nje minute Trejs, po flas me Kevinin" (ia ben me shenje te pushonte)
"Cfare ka ndodhur" (perseri hezitonte ta mesonte)
"Prit nje sekond" (ia kthen perseri Kejsi)
"Po, fol. Thuaj dicka.
Atehere Kejsi ia mbyll telefonin Kevinit dhe kthehet drejt saj"
"Danieli kishte qene ne spital, nuk e di se cfare ka ndodhur me pas"
Fytyra e Trejsit iu zbeh. Ajo nuk e priti kete lajm.
"A je mire, Trejs?" (Pyet ajo duke e kuptuar qe ajo po rrezohej) "Trejs, kujdes, cfare ndodhi me ty"
"Mire, mire jam"
"Pse u bere keq ti per ate" (Kejsi kishte kohe qe dyshonte per dicka) "Ke ndonje lidhje me Danielin"
Trejsi ngre koken lart dhe e shikon ne sy. Ajo nuk donte t'ia dinte me se cfare do mendonte Kejsi. Tha te verteten.
"Une e dua Danielin"
Dy motrat ishin balle per balle njera-tjetres ne nje lufte te heshtur.
Por...
ato nuk e dinin qe une isha thjesht nje kujtim per to.
YOU ARE READING
STRANGER
Mystery / ThrillerA ndiheni ndonjehere te frikesuar nga vetvetja kur mendon qe trupi yt do bente veprime qe mendja juaj as nuk do e imagjinonte? Kur ti akoma nuk njeh veten dhe kerkon te zbulosh por njerzit perreth teje te bejne te mendosh qe jeta jote ne kete bote e...
