A ndiheni ndonjehere te frikesuar nga vetvetja kur mendon qe trupi yt do bente veprime qe mendja juaj as nuk do e imagjinonte?
Kur ti akoma nuk njeh veten dhe kerkon te zbulosh por njerzit perreth teje te bejne te mendosh qe jeta jote ne kete bote e...
Valerio po mendonte se si mund te dilte nga problemi qe e kishte futur Arta. Ai nuk ishte me i sigurt tani qe dhe Reli mendonte qe ishte vjedhe droga prej tij.
Reli kishte shpetuar paster ate dite. Ai mundej ti largohej policeve por u plagos nga larg. Ne shpatullen e tij te djathte, njeri nga policet kishte shtene mbi te. Por ai ishte gjalle. Por... i fshehur mire.
Nga gjendja qe kishte pare Kevinin, Valerio e dinte qe do e ndiqte i njejti fat. Keshtu qe ai do vepronte me shpejtesi dhe me kujdes.
Kejsi nga ana tjeter mori Kevinin ne telefon qe te pyeste se si ishte. Ajo ishte ne dijeni per ndodhine qe i kishte ndodhur. Kevini gjithmone shqetesohej per te. Tani ishte koha e saj te bente nje veper kaq te vogel.
Kejsi e dinte qe Kevini kishte krijuar disa ndjenja per te. Prandaj ai e shihte ndryshe takimet e mia me te. Krisjet e para me Kevinin i kisha kur fillova lidhjen time te pare. Bente shume pyetje dhe nuk donte qe te shkonte me tej. Une kisha filluar ta kuptoj qe Kevini kishte nje pelqim per te. Diten qe u ndava me Kejsin, ato te dy, nuk qendruan kurre vetem, gjithmone shiheshin bashke, ne shoqerine e njeri-tjetrit. Por Kejsi e donte... thjesht si shok.
"Ej Kevin" (i flet Kejsi me nje ze te trashe)
"Ejj" (mezi degjohej zeri i Kevinit nga lodhja)
"Mos valle ke vdekur" (ngacmimet e Kejsit nuk mbaronin)
"Jo, jo akoma gjalle"
Filluan te qeshnin te dy.
"Epo mire... si je njehere?" (Kejsi po e pyeste e shqetesuar)
"Shume mire jam, tani sapo perfundova lojen dhe do shtrihem tani" (fliste i lodhur)
"Mos bej shaka tani..." (ajo nuk po e besonte)
"Jam shume mire Kejsi"
"Me thane se kur ndodhi, ishe me Valerion.."
"Po Kejsi, isha me kusheririn tend, ai e beri te gjithen" (foli ai i acaruar)
"Cfare kishte bere ai" (pyeste sikur donte te zbulonte dicka)
"Nuk e di Kejs por duket qe ishte nje ngaterrese per droge ...
Droge, droge, droge. Kejsit iu kujtua dicka. Doktori i saj.
《 "Kejsi, rezultatet nuk dolen dhe aq mire?
"Pse doktor, cfare ka? (Pyeste Kejsi e shqetesuar)
"Ti kishe nje sasi narkotike mbrenda trupit. Ke pire droge" 》
Droge, droge, droge. Droge, droge, droge. Kejsi nuk mundte ta besonte. Profesori kishte te drejte. Ajo mendonte se Arta dhe Valerio kishin bashkepunuar per kete.
Nuk i tha as "Ciao " thjesht e mbylli telefonin Kevinit ne cast. Vetem nje njeri i duhej ne ato momente. Profesori.
Menjehere e lajmeroi.
"Profesor..."
"Po Kejsi, cfare ndodhi" (mbeti i habitur sepse nuk priste telefonaten e saj)
"Ti kishe te drejte"
"Per cfare Kejsi" (profesori akoma nuk kishte kuptuar se per cfare po fliste)
"Arta ka lidhje me zjarrin qe ndodhi dhe nuk ishte e vetme. Me te ishte dhe Valerio "
Kejsi i kishte lidhur pjeset e vogla te kujtimeve sebashku duke dale ne kete perfundim.
Droga ne gote. Ndihma qe i dha per te shkuar tek dhoma e saj. Filmimi qe ishte bere. Zjarri i ndezur. Droga e Valerios. Gjithcka e kishte regjistruar ne mendjen e saj.
Une isha duke shkuar ne shtepi. Ajo ishte boshatisur qe kur nena ime filloi te jetonte ne shtepine e Etleves. Nga njera ane jetonte aty dhe tek tjetra ane dhe punonte. Aty kishte nje dhome te veten, ushqim sa te deshironte. Me pak fjale, ajo kishte nje jete me te mire tani. Ndersa une kisha dite qe nuk haja asgje qe kur me deboi. Nuk e dija se ku ishte dhe Reli, keshtu qe une fillova te ecja ne rruge per ne shtepi qe te pushoja dhe te mendoja se cfare do beja me vone.
Isha si nje endacak qe trishtimi kishte kapluar syte e mi. Me thene te drejten ne nje moment nje goditje e fuqishme ndjeva ne kraharor, e cila po me dobesonte. Mezi po mbahesha. Ishte hera e pare qe me beri te rrezohesha ne toke.
Sa here ndodhte kjo gje, e dija qe dicka e keqe po vinte. E ne fakt, kisha gjithe ato arsye per problemet qe do ndodhnin. Ashtu i lodhur, me shikim te zbehte po mundohesha te ngrihesha. Doja te kuptoja ate qe mezi shihja. Disa burra me uniforma te zeza po qendronin tek dera e shtepise time. Nga larg dallohej dritaret e thyera, dyer te plasaritura dhe gjithcka tjeter e shkaterruar.
Mendimi im i pare ishte Liridoni, ndoshta ai nuk donte te me linte te qete. Ai ndoshta me mashtroi. Nuk po mbante fjalen e tij. Kjo gje filloi te me acaronte dhe te me nxirrte nga vetja. Menjehere marr dy gure te medhenj dhe i drejtohem atyre.
"Ejj, a ju thashe te qendroni larg kesaj shtepie." (Po bertisja por ato nuk donin t'ia dinin)
Ne nje moment njeri nga ata po fliste ne kufje me dike. Mbante gishtin tregues te shtypur duke folur si ne radio. Ato as nuk u tremben nga une, prandaj as nuk u larguan. Ai me kufje po fliste me dike.
"Shef cfare duhet te bejme?"
Ne nje moment u frikesova por dicka ishte e quditshme. Shefi i tyre kerkonte dike.
"Meso, nese e di se ku eshte ajo"
"Ne rregull shef" (sapo tha kete u drejtuan drejt meje)
Ato me kapen duart, me mbyllen gojen dhe me futen ne makine si nje mbeturine. Me lidhen syte dhe kembet dhe me dhane bje goditje duke e gjetur veten pa ndjenja. Isha i shtrire duke mos kuptuar asgje ne erresire. Koka po me dhimbte dhe trupin nuk po mundja ta levizja. Asgje nuk po shihja. Ishte gjithcka qetesi. E vetmja gje qe dija ishte se donin te me merrnin ne pyetje per dike. Me duhej ta merrja me patjeter vemendjen e tyre.
"Ejj, me leshoni. Si mund tjua kthej leket keshtu duke me mbajtur te lidhur. Ne nuk kishim rene dakord keshtu" (flisja me ze te larte.)
Shefi i tyre nuk me duronte dot. Nuk donte te degjonte asnje fjale nga une. Ai ia ben me shenje njerit nga njerezit te tij.
"Merkur, mbylljani gojen atij zvarraniku" (tha ai me nje ze qe me dridhi)
"Menjehere shef"
Nuk e prisja aq shpejt qe une te ndodhesha perseri i shtrire ne toke. Kesaj rradhe u degjua nje krisme e madhe mbi koken time.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
