ATEŞ KLANI 2 AYANA-ONİLE

Bölüm9

Onile avluya bakan balkonun tırabzanlarına dayanmış yağan yağmuru izliyordu. Gece olmasına rağmen en ince damlayı dahi görebildiğine yemin edebilirdi. Aşağıdaki hareketliliği fark edince kim olduğunu görebilmek için daha da eğildi. Vampirler tuhaf yaratıklardı. Yağmurda dahi kılıç sallayabiliyorlardı. Aşağıdaki her kimse savaşmaktan çok dans eder gibiydi. Onile, daha dikkatli bakınca onun Ayana olduğunu fark etti. Kılıcı kıvrakça etrafında çeviriyor ve tehlikeli hareketler yapıyordu. Onile başını iki yana salladı. Bir an önce bu beladan kurtulmalıydı. Kalbi inkar ettikçe gözleri ondan yana bakmaktan vazgeçmiyor gibiydi. Şu kısacık süre zarfında fırtına gibi değişen ruh durumundan fena halde bunalmıştı. Yaşadıklarının elbette bir açıklaması vardı. Kabileye döndüğünde Nandi'nin tüm bunları kendisine açıklayabileceğini umuyordu.

Aniden çakan şimşek genç adamı düşüncelerinden uzaklaştırdı. Bir anda maviye bürünen gökyüzünün tüm ışığı aşağıda dans eden kızın vücudundan akıp gitti. Onile az önce görmemesi gereken bir şey görmüşçesine geri çekildi. Arkasını dönüp koşar adım oradan uzaklaştı. Mümkünse penceresi olmayan bir yerde yalnız kalmak istiyordu. Baktığı her yerde onu görmek Onile'i  kızdırıyordu. Kalbinin hızlı atmaktan vazgeçirmeye çalıştığı sırada ince uzun bir adam karşısına çıkıverdi. Onile onu tanıyor olabilir miydi?

"Adım Dan. Efendi Gain toplantımıza katılmanı istiyor."

Onile sorgulamadan Dan adındaki vampiri takip etti. Birlikte bir oda dolusu vampirin içine girdiler. Buradaki adamların hepsi parıldıyordu. Tenleri şamdandan yayılan loş mum ışığı altında tuhaf ışık oyunları yapıyordu.  Dikdörtgen masanın etrafında oturan vampirlerden biri ona kendi yerini verdi. Onile teşekkür etme gereği duymadan Gain'in tam karşısındaki yerini aldı.

"Beni çağırmışsın."

"Bundan sonra toplantılarımıza katılmanı istiyorum Onile. Klanın durumunu ve kabile ile olan ilişkilerimizi burada konuşup kararlarımızı alırız."

Genç adam homurdanmakla yetindi. "Parıldayan adamlar. Delirmek üzereyim!"

Ayana toplantıya geç kaldığını fark ettiğinde kılıcı toprağa saplayıp yukarı koşmaya başladı. İlk toplantısına geç kalmak istememişti.  "Hepsi o adamın yüzünden!"  diye söylenip bir sonraki merdivenleri de tırmandıktan sonra soluk soluğa odaya girdi. Onile'in de içinde bulunduğu bir grup adam meraklı gözlerle ona doğru dönmüşlerdi. Gain elini setçe masaya vurup dikkatleri kendi üzerine çektikten sonra onu yanına çağırdı.  Ayana yüzünü ovalayıp kapıyı kapattı.

"Biraz antrenman yapmak istemiştim. Geç mi kaldım?"

"Bu gün yeterince antrenman yaptın Ayana!" Aias göz kırptı.

"Kesinlikle!" Ayana eğitmenine içtenlikle gülümsedi. Babasının kıyafetlerini işaret ettiğini görünce tamamen ıslak olduğunu hatırladı. Bodysinin üzerine yapışmasını önlemek için yavaşça üzerini düzeltmeye başladı. Neyse ki vampirlerden biri pelerinini ona vermişti. Peon'un ona uzattığı pelerini boynundan geçirdi.

"Teşekkür ederim Peon!"

Onile göz ucuyla Peon adlı vampire baktıktan sonra kollarını göğsünde kavuşturup önüne döndü. Adamdan hoşlanmamıştı. Kardan adam misali bembeyazdı saçları kaşları hatta kirpikleri dahi beyazdı. Buna karşın gözleri gece kadar siyahtı. Genç adam yeniden o tarafa bakmamak için kendisiyle savaş veriyordu.

Ayana, Peon'un kendisine gösterdiği ilgiden ilk defa hoşnuttu. İola'yı taklit ederek vampirin kolunu sıvazladıktan sonra babasının yanındaki yerini aldı. Onile'nin tam karşısında oturuyor oluşu onu tedirgin etse de sırtını dikleştirdi ve ellerini masanın üzerinde birleştirdi.

"Hepiniz bu kalenin altında daha önceden zindan olarak kullanılan labirentler olduğunu duymuşsunuzdur." Adamlar başlarını salladılar. "Bir süredir düşünüyorum ve geçen günlerde başıma gelen bir olay bana düşüncemin ne kadar yerinde olduğunu anımsattı. Bence labirentleri düzenleyip oraya yerleşebiliriz. İnsanlar bizi fark etmeden gizlenmeliyiz." Ayana Onile'nin gözlerinin içine baktı. "Kötülüğümüzü isteyenler olabilir."

"Tüm kaleyi o labirentlerin içine taşımak imkânsız olacaktır." Aias kaşlarını çattı.