လရောင်ဖြာကျနေသောနဖူးပြင်သည်
ထိုည၏အလှဆုံးကဗျာတစ်ပုဒ်...။
ရွန်းလဲ့နေသောမျက်ဝန်းဝိုင်းတွေမှာ အသက်မရူရဲလောက်သော ရင်ခုန်ခြင်းတွေပြည့်နှက်နေတယ်။ ခပ်ဟဟနှုတ်ခမ်းအောက်ကမဲ့နက်လေးကတော့ အချစ်ဟော်မုန်းတွေတိုးရာနယ်မြေလှလှလေးပေါ့။
နှာတံချွန်ချွန်မြမြလေးနဲ့နှာတံလုံးလုံးလေးတို့
ထိကပ်ပွတ်သပ်ရင်းအကြင်နာသမုဒ္ဒရာတွေအား အလှဆုံးဖန်တီးခဲ့သည်။
ရုပ်ရောနာမ်ရော အကုန်ပေးအပ်ချင်ခဲ့တာပါ။
တခြားသူတစ်ဦးတစ်ယောက်မမြင်နိုင်လောက်အောင်လက်ရှိသူ့မှသူ ၊သူ့ကိုပဲ မြင်တဲ့အနေအထားလေ...။ နှုတ်ခမ်းပါးတွေနဲ့ထိကပ်လိုက်ရင် နှင်းဆီပင်လယ်ထဲမျောသွားသလိုပစ္စုန်ပန်တွေအနာဂတ်တွေပါ မရှိတော့သလို...။
ဒါဟာကံကြမ္မာဖန်တီးသူရဲ့မျက်လှည့်ဆိုရင်တောင် ကျွန်တော်ဟာရူးရူးနှမ်းနှမ်းအသုံးတော်ခံချင်မိပါရဲ့...။ သူ့နှုတ်ခမ်းပါးတွေအောက် ဝပ်ဆင်းနေရတာတန်လွန်းပါတယ်။
အပြိုင်ကမ္ဘာတွေမှာတောင်နှင်းဆီငယ်လေးစွဲလန်းမိတာ သူ၏ညှာတံရိုးခိုင်လေးအပြင်မရှိ။ဥယျာဥ်မှုး ရင်ကိုစုံကန်တာတော့မဟုတ်ရပါဘူး။ ရူးရူးနှမ်းနှမ်းချစ်မိသွားခဲ့ရုံ...။
"ကျွန်တော်ဂျောင်ဂုဆို မငြိုငြင်ပါဘူး။
အကုန်လုံးယူဆောင်သွားလည်းရတယ်"
အနမ်းလှလှလေးတွေဖလှယ်ပြီးတဲ့နောက်မှာ မောဟိုက်သံလေးနဲ့ပြောလာသောညို့သံငယ်လေးကြောင့် စိတ်တွေလွတ်သွားမတတ်။
နှစ်ဦးတည်းရှိသော အဆောင်ခန်းလေးထဲအသံရှုသံတွေပဲ ကြားလောက်အောင်တိတ်ဆိတ်သွားကာ ဆန့်ကျင်ဘက်မျက်ဝန်းများဟာ အပြန်အလှန်စိုက်ကြည့်နေမိကြသည်။ရင်ခုန်သံတွေဟာ ဒုန်းစိုင်းမသွားပဲတယောသံလေးတွေလို တလွင့်လွင့်...။
အတန်ငယ်ကြာပြီးနောက်ဂျောင်ဂုဆီမှတိကျပြတ်သားသောစကားတစ်ခွန်းထွက်လာသည်။
"ကျွန်တော့်ကို ဂျီမင်းရွေးချယ်နိုင်ပြီလား"
ပျက်ယွင်းသွားတဲ့မျက်နှာငယ်လေးအား
ဂျောင်ဂုသုံးသပ်လိုက်ကာ နင့်နင့်သီးသီးပြုံးသည်။ လည်တိုင်နုနုလေးအားဖြည်းဖြည်းဖွဖွလေးနမ်းရှုံ့လိုက်ခြင်းတွေဟာနူးညံ့လွန်းလို့တွန်းဖယ်နိုင်စွမ်းပင်မရှိ။
YOU ARE READING
နှင်းဆီရိုးခိုင်
Fanfictionနှင်းဆီတွေဘယ်လောက်လှလှ ရိုးခိုင်းတွေမရှိတော့ရင် အသုံးမဝင်တဲ့ ပွင့်ချက်လွှာသက်သက်ပဲလေ ဘယ်လိုလှနိုင်အုံးပါ့မလဲ...။ Start♡April 1 2022 End ♡ July 31 2022
