The main power 💙❤️ || (Complete)

37

අද තමයි දවස, තව සුලු මොහොතකින් ලී ජන්ග්කුක් කිම් ජන්ග්කුක් බවට පත් වෙන. ඔව් එයාලගෙ විවාහය.

විවාහය පැවැත්වෙන්න නියමිතව තිබුනේ සාම්ප්‍රදායිකව මෝ රාජධානියේ මාළිගා පරිශ්‍රයේ. මේක ඒ දෙන්නගෙ විවාහ උත්සවය විතරක් නෙමෙයි, මාණික්‍ය දෙකේ ආරක්ෂාව නිත්‍යානුකූලව පැවරෙන රාජාභිශේකය.

මෝ රාජධානියේ වැසියෝ දැනටමත් පාරක් පාරක් ගානේ වීදි බැහැලා උත්සව පවත්වමින් නටමින් ගී කියමින් විනෝද වෙමින් හිටියේ අවසානයේ තමන්ගෙ රාජධානියට අධිරාජ්‍යයන් දෙදෙනෙක්ම ලැබෙන්න යන එක ගැන තිබුනු සතුටට.

ඒ අතරේ අගනුවර වැසියෝ දැනටමත් මාළිගා භූමියට ඇතුල් වෙලා ප්‍රීතිඝෝෂා නගමින් හිටියා. අද මාළිගාවේ ආරක්ෂාව තර කරමින් ආධ්‍යාත්මික බලැති සෙබළුන් විශාල පිරිසක් ටේහ්‍යුන් ජන්ග්කුක් දෙන්නා දැන් ඉන්න මාළිගාවල් දෙකේම රැඳී සිටියා.

"මං දැන් මොකද්ද කිව්වෙ ආ? මට ආයිත් අධිරාජිනිය කිව්වොත් තමුන්ලව රස්සාවෙන් අස් කරනවා." ජන්ග්කුක් කෑගැහුවේ එයාට ඇඳගන්න උදව් කරන්න ඇවිත් හිටපු සේවිකාවන්ට.

"ඉතින් අධිරැ- උතුමාණනි අපිට ඔබතුමටයි අනිත් අධිරජුටයි එකම විදිහට කතා කරනකොට පැටලෙනවනෙ." එක කටකාර සේවිකාවක් කිව්වම ජන්ග්කුක් ඇස් දෙක රෝල් කරලා හුස්මක් හෙළුවා.

"හරි එහෙනම්, ඔයාලට පුලුවන් අපි දෙන්නට වෙන නම් දාන්න. ටේහ්‍යුන්ට ම්ම්.. ආ එයාගෙ නම කොහොමත් වන්ටේ නේ? එයාට වන්ටේ අධිරජු කියන්න, එතකොට මට ජන්ග්කුක් අධිරජු කියන්න." ජන්ග්කුක් කිව්වම සේවිකාවො එකිනෙකා දිහා බැලුවා.

"ඒ නම දිග වැඩී උතුමාණනි." එක් සේවිකාවක් කිව්වා.

"හරි එහෙනම්, මට කුකී අධිරජු කියන්න." ජන්ග්කුක් බනී හිනාවෙන් හිනා වෙලා කිව්වම සේවිකාවො තමන්ගෙ ලස්සන අධිරජු දිහා වශී වෙලා බලන් හිටියා. ජන්ග්කුක් එයාලා දිහා බලන් හිටියේ ව්‍යාකූලව.