Werewolf series : His Burning Howl [ BxB ]

Chapter Seven

Chapter Seven

My heat will start in two days. Dalawang araw nalang at hindi na ako lalo mapakali dahil doon. I spent the earlier two days eating and sleeping all the time. Well, actually, up until now.

Pero dahil malapit na nga, hindi ko na muli alam kung ano na ang aking gagawin. Noong una kong heat, tinulungan at tinuruan ako ni Mama kung paano mababawasan ang sakit na aking nararamdaman.

Sa totoo lang, sobrang nakakahiya kapag nahimasmasan na ako. Ngunit sa oras at habang nangyayari ang aking heat, hindi ko na maiisip ang mga ganoong bagay. Because all I wanted to do every time was to lessen the pain. I wanted the pain to go away because it hurt so much that I felt like I was going to die and break. My heat started when I was 16. I refuse to mate with someone at that time. Of course, Mama and Papa too. Hindi pa ako handa.

Pero palagi nila sinasabi sa akin na kapag nagbago ang isip ko tungkol doon, huwag raw akong mahiya na magsabi sa kanila.

Ngunit ano naman ang sasabihin ko gayong wala naman akong kakilala na maaring tumulong sa akin sa mga oras na ganoon?

Kaya sa huli, nagkukulong na lamang ako sa loob ng aking kuwarto habang nakapalibot sa akin ang mga gamit nila Mama na puno ng kanilang amoy.

And obviously, most of them didn't work. Even though my father is an alpha, my nest, made up of their belongings, barely helps me.

Sobrang sakit pa rin at patuloy lamang ang paglabas ng maraming likido sa aking pang-upo. At minsan ganoon pa rin kahit na ginagalaw ko naman ang sarili ko. Nothing works if an Omega spends their heat without an Alpha.

Noong una ay hindi ako naniniwala rito. Ngunit habang tumatagal at tumatanda akong mag-isang naghihirap sa panahon ng heat cycle ko, unti-unting akong naniniwala sa sinasabi na 'yon ng karamihan.

Ngayon...ilang alphas na ang mga nakikilala ko. Kasal pa nga kamo ako sa isa, ngunit hindi naman pwede ang tao dahil may mahal at mayroong unang asawa. Saling-pusa lang ako.

At wala rin akong lakas ng loob upang lapitan sila Geno at Davina tungkol dito dahil sarili kong problema 'to.

***

Dahil sa kagustuhang malapit sa mga pagkain, nag presinta na rin ako sa pagluluto ng aming hapunan. Balita ko ay maagang uuwi sila Desmond ngayon, kaya kailangan naming maghanda ng sapat para sa aming lahat.

Nanny Yor was helping me, and while I was currently stirring the soup I was making, the old woman stopped beside me. I could feel her stare boring into me, so I glanced at her briefly.

“What's wrong?” Panimula ng matandang beta. At walang duda, alam kong may napansin na rin siya sa mga ikinikilos ko ngayon.

“Po? What do you mean?” Tanong ko pabalik, nagmamaang-maangan at nagbabakasakali na huwag na siyang magtanong pang muli. I know that she is concerned. But this is my own problem that I think I can handle...I think lang naman.

I cleared my throat and straightened myself.

“Now you're acting like nothing is wrong. You have that sad frown on your face. Ano ba ang bumabagabag sa'yo? You've been like this for almost three days, ijo. And it's getting harder to ignore it as the days go by.” Napahinto ako sa aking ginagawa at binigyan ng isang ngiti si Nanny Yor.

“Wala po 'to.” Pagpupumilit ko ngunit bigla niya akong sinamaan ng tingin. Nanny Yor's pretty consistent, 'no? Napakamot ako sa aking ulo.