Werewolf series : His Burning Howl [ BxB ]

Chapter Seventeen

Chapter Seventeen

Sa oras na makarating ako sa harapan ng mansion, hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong susunod na gawin. The taxi driver already helped me with getting down the shopping bags that Marion bought.

At bago ko pa man mabitbit ang lahat ng 'yon ng mag-isa lang muli, Eira and Lumi came out of the gate, the twins rushing towards me.

My eyes widened for a bit as they started helping me with the shopping bags. At nang tingnan ako ni Lumi na may pag-aalala sa kaniyang mukha, kaagad akong nagpilit ng ngiti.

On the other hand, Eira is just simply staring at me with her usual grumpy and emotionless face.

 

“P-pasok na tayo. Naghihintay ang lahat sa loob.” Panimula ni Lumi at dali-daling nabaling ang aking atensiyon sa mansion na nasa aming harapan. The two of them led the way as I remained walking and silent behind them.

At nang makapasok kami sa loob ng bakuran, ramdam ko ang saglit na pagdapo sa aking mga nakalabas na balat ang barrier na gawa ni Desmond.

They're so warm.

Napahimas ako sa aking mga braso na natatakpan ng sleeves ng aking hoodie at habang ginagawa 'yon, nahagip ng aking mga mata ang pamilyar na sasakyan nila Tita Esther at Davina.

H-huh? They're also here? Did I cause such a huge ruckus? I let out a shaky breath.

Nagsimula na ring magpawis ang aking mga kamay sa isipin na naabala ko silang lahat. My heart is thumping loudly inside my chest as if it was about to burst out any time soon. Sa sobrang kaba ko, pakiramdam ko'y nanghihina na rin ang mga tuhod ko at malapit nang bumigay.

Napagalit ko ba sila?

Oo nga pala. Si Marion! Nakalimutan kong itanong sa kambal kung nakauwi nang maayos si Marion!

I swallowed the lump in my throat as I watched two other maids open the huge front door in front of us. Mariin na nakaikom ang aking mga palad sa magkabila kong gilid at mariin rin ang aking pagkakakagat sa aking pangibabang labi.

And the moment the door opened, bright lights from the chandelier inside the mansion started hitting my bare face. I blink a few times as I continue to walk inside.

Nang maiayos ko ang aking paningin, nasalubong ko kaagad ang mga mata ni Desmond. He's already staring at me with burning eyes, his forehead creased and his lips in a thin line. Halata mo sa kaniya ang inis, kaya kaagad akong napalunok muli.

Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya at pinasadahan ng maiikling tingin ang iba pa na nasa sala rin ngayon.

Tito Damian and Tita Esther, who is already standing beside him, are also looking at me with relief in their eyes. Si Davina na nakangiti sa akin at kumakaway. At pang-huli si Geno... he's looking at the ground as if it were the most interesting thing in the world.

Why?

Napansin ko rin pala na wala si Marion kahit saan. Nasaan siya? Posible kayang hindi nga siya nakauwi?

No, Geno's here so—

“Where have you been? Did you have fun shopping?” Naputol ang aking iniisip matapos marinig ang tanong na 'yon mula kay Desmond. Dahilan upang mabalik ang aking paningin sa kaniya.

My eyebrows immediately furrowed as his brown orbs landed on the shopping bags before looking at me again.

Alam ko kaagad kung ano ang iniisip niya. Pero nakakapagtaka lang na hindi niya alam na kay Marion ang lahat ng mga ito. Didn't Geno tell him about this? Si Marion? Wala pa ba talaga siya rito?