အခ်ိန္ေတြၾကာလာတာႏွင့္အမၽွ အခုဆိုရင္ မ်က္ဝန္းျပာေလးႏွင့္ေမာင္တို႔ ခင္မင္ေနၾကတာဟာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ပင္ရွိေနေလၿပီ။ထိုအခ်ိန္အတြင္း အေျခအေနေတြတိုးတက္လာတယ္လို႔ဆိုရပါမည္။မ်ားေသာအားျဖင့္ မ်က္ဝန္းျပာေလးကေမာင့္ကိုအမူအရာျဖင့္သာတုန့္ျပန္တတ္ေပမယ့္ အခုဆိုရင္ေတာ့ ေမာင္စကားတစ္ခြန္းေျပာလိုက္တာနဲ႔ သူလည္းစကားတစ္ခြန္းျဖင့္ျပန္တုန့္ျပန္တတ္ေနေလၿပီ။
သို႔ေပမယ့္လည္း ခင္မင္ေနၾကတဲ့အေတာအတြင္း ေျပာျဖစ္ၾကတဲ့စကားအေရအတြက္ဟာ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ပင္ရသည္။ေမာင္က မ်က္ဝန္းျပာေလးကိုစကားေတြအမ်ားႀကီးမေျပာရဲ၊ စိတ္ရွုပ္သြားမွာစိုးလို႔ျဖစ္သည္။ေမာင္မေျပာေတာ့ မ်က္ဝန္းျပာေလးကပိုဆိုးသည္။ထိုသို႔ျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာတိတ္ဆိတ္ေနတတ္တာကမ်ားၿပီး၊ ေမာင္ မ်က္ဝန္းျပာေလးကိုခိုးခိုးၾကည့္ေနတတ္တာကလည္းမ်ားပါသည္။
ဒီေန႔မွာေတာ့ ကံတရားကမ်က္ႏွာသာေပးမွုေၾကာင့္ ေမာင္တစ္ေယာက္ မ်က္ဝန္းျပာေလးႏွင့္အတူစာၾကည့္တိုက္ထဲမွာေရာက္ေနတာျဖစ္သည္။ကံတရားကမ်က္ႏွာသာေပးလို႔ဆိုတာထက္ ေမာင့္ဘာသာကံတရားကိုလုပ္ယူလိုက္တာဆိုပိုမွန္လိမ့္မည္။မ်က္ဝန္းျပာေလးက စာၾကည့္စရာရွိလို႔ စာၾကည့္တိုက္သြားတာကို ေမာင္ကမေတာ္တဆလွမ္းေတြ႕လိုက္ၿပီး သူ႔အတန္းတက္ခ်ိန္ကိုဖ်က္လိုက္ကာ မ်က္ဝန္းျပာေလးေဘးနားမွာလာေနတာျဖစ္သည္။
မ်က္ဝန္းျပာေလးက သူ႔ေဘးနားမွာေမာင္ေရာက္ေနတာကို ဘယ္လိုလဲ၊ဘာလဲ တစ္ခြန္းမွမေမးပါ။သူ႔စာသူသာလုပ္ေနသည္။ႏွင္မထုတ္တာပဲ ေတာ္ေသးသည္ဟုဆိုရမည္။သို႔ေပမယ့္လည္း ေမာင္ကေတာ့ဝတၱရားမပ်က္ စကားတစ္ခြန္းစ၊ႏွစ္ခြန္းစေျပာေပးရပါသည္။
"စာစီစာကုံးေရးမလို႔လား အစ္ကို"
စာစီစာကုံးစာအုပ္ေတြဖတ္ေနတာမို႔ ေမးလိုက္မိတာျဖစ္သည္။
"အင္း၊ မင္းအတန္းက"
"ကၽြန္ေတာ္စိတ္မပါလို႔"
ေမာင့္စကားကို ဪ ဟုသာတုန့္ျပန္ၿပီးသူ႔စာသူျပန္ဖတ္ေနသည္။ေမာင္လည္းစကားမ်ားၿပီးမေႏွာင့္ယွပ္ခ်င္တာမို႔အသံတိတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ
BẠN ĐANG ĐỌC
မောင့်မျက်ဝန်းပြာ (COMPLETED) ေမာင့္မ်က္ဝန္းျပာ
Lãng mạnချစ်သောမောင်💙 ညှို့မျက်ဝန်း💙 ခ်စ္ေသာေမာင္💙 ညႇိဳ႕မ်က္ဝန္း💙