မနက္စာစားေသာက္ၿပီးသြားၾကေတာ့ တဖန္ခရီးထပ္ဆက္ၾကပါသည္။
မနက္မိုးလင္းလည္းျဖစ္ၿပီး အိပ္ေရးေတြလည္းဝေနၾကတာမို႔ လမ္းခရီးရွုခင္းၾကည့္သူကၾကည့္ အျပန္အလွန္စကားေျပာသူကေျပာျဖင့္ ကားအတြင္း စကားသံတို႔ေၾကာင့္သက္ဝင္စည္ကားေနေတာ့သည္။
"ဟိုကို ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ေရာက္နိုင္လဲ"
"ညေနဘက္ေလာက္"
သူရနိုင္ ရဲ့အေမးကို ေမာင္ကေျဖေပးသည္။
"ဒါဆို ဟိုေရာက္တာနဲ႔ညစာစားၿပီးတန္းအိပ္ရေတာ့မွာေပါ့၊ ေကာင္းတယ္ ေက်ာဆန့္ခ်င္ေနတာနဲ႔အေတာ္ပဲ"
"အဲ့ေလာက္ ေညာင္းညာေနရင္ ကားၾကမ္းျပင္မွာ လွဲအိပ္လည္းရတယ္"
"ဒီေဖ....ေလးေလးတို႔ ကန္ေတာ့ေနာ္၊ ဒီေကာင္ကစကားအေကာင္းကိုေျပာလို႔မရတာ"
လက္သီးေထာင္ျပတဲ့ သူရနိုင္ ကို ေမာင္ကလည္းလၽွာထုတ္ကာျပန္ေျပာင္ျပပါသည္။
"ငပလီကိုဘယ္သူေရြးလိုက္တာလဲ၊ ကမ္းေျခခ်င္းအတူတူ ေခ်ာင္းသာကမွပိုနီးဦးမယ္"
ေလးေလးမင္းေခါင္ ရဲ့စကားေၾကာင့္ ခ်စ္ေသာေမာင္တစ္ေယာက္ လၽွာထုတ္ေနရာကေန ဇက္ကေလးပုသြားသည္။မ်က္ဝန္းျပာေလးႏွင့္ ခရီးအၾကာႀကီးထြက္ခ်င္လို႔ အေဝးဆုံးကို ေမာင္တမင္ေရြးလိုက္တာပါ။
"အဲ့ေကာင္ ေလးေလး"
ေမာင့္ကိုလက္ညႇိုးထိုးျပကာ သူရနိုင္ ကတိုင္တန္းသလိုမ်ိဳးေျပာလိုက္သည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ ေကာင္းပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွငပလီမေရာက္ဖူးေသးဘူး"
ကားအျပင္ရွုခင္းေတြကိုၾကည့္ေနရာကေန ကုေဋစိုး ကဝင္ေျပာလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ
"အင္းေနာ္၊ ေဝးေပမယ့္လည္း ငပလီကျမန္မာနိုင္ငံကမ္းေျခေတြထဲမွာ အေကာင္းဆုံးပဲေလ၊ အင္း ငပလီေရြးလိုက္တာေကာင္းပါတယ္"
ခ်က္ခ်င္းကို ေဝးပါတယ္ဆိုတဲ့ ငပလီက ေကာင္းတယ္ျဖစ္သြားတဲ့ ေလးေလးမင္းေခါင္ ေၾကာင့္ သူရ ခမ်ာပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားရေတာ့သည္။ကုေဋ ကေတာ့ ဦးမင္းေခါင္ ကိုစိတ္ေလသလိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ အျပင္ရွုခင္းေတြကိုသာျပန္ၾကည့္ေနပါသည္။
ESTÁS LEYENDO
မောင့်မျက်ဝန်းပြာ (COMPLETED) ေမာင့္မ်က္ဝန္းျပာ
Romanceချစ်သောမောင်💙 ညှို့မျက်ဝန်း💙 ခ်စ္ေသာေမာင္💙 ညႇိဳ႕မ်က္ဝန္း💙
