"ေဟာ ေမာင္လာၿပီေဟ့"
ေႂကြးေၾကာ္သံအဆုံးမွာပင္
"-ီးလား"
"ဒီေဖ...."
"ဟားဟား အဲ့ဒါေခၚခ်င္ဦးေလ မင္း!"
အဆဲခံလိုက္ရလို႔မ်က္ႏွာရွုံ႔မဲ့သြားတဲ့ေကာင္ေလးႏွင့္ ထိုေကာင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး လက္ညႇိုးတထိုးထိုးျဖင့္ ရယ္ေနတဲ့ေကာင္ေလး။
ေမာင္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကေတာ့ ခုံေပၚမွာဝင္ထိုင္ရင္း သြားတက္ႏွင့္ပါးခ်ိဳင့္ေတြေပၚေအာင္ျပဳံးေနခဲ့သည္။
"ကုေဋစိုး! သေတာင္းစားေလး အေပါက္ပိတ္လိုက္ေတာ့"
"ဟားဟား ႐ုပ္ကစိုးနဲ႔ မင္းကမွခြက္ေဇာင္းခုတ္!"
"မင္း!"
"အန္တီေရ ထမင္းေၾကာ္ ၾကက္မႊေၾကာ္နဲ႔တစ္ပြဲခ်ပါဗ်ိဳ႕"
မုန့္မွာလိုက္တဲ့အသံထြက္လာမွပဲ ရန္ျဖစ္ေနတဲ့အသံေတြစဲသြားေတာ့သည္။
"အယ္ ဘာလို႔ရပ္သြားတာလဲ ဆက္ျဖစ္ၾကေလ"
"ဒီေဖ..ခ်စ္..သားေလးကေတာ့!"
"မ်က္ႏွာ႐ူးနဲ႔!"
ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း အၿပိဳင္ဆဲခံလိုက္ရတာဟာ ခ်စ္ေသာေမာင္ ဆိုတဲ့လူေခ်ာ လူေကာင္း လူရည္မြန္ ေလးပဲျဖစ္ေနခဲ့သည္။ရွားရွားပါးပါးရွိတဲ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေကာင္က သူတို႔ရန္စျဖစ္ၿပီးရင္ ဝင္ေနာက္တဲ့ ခ်စ္ေသာေမာင္ ကိုဆဲရင္းနဲ႔ပဲအဆုံးသတ္သြားၾကတာမ်ားသည္။နားညီးသက္သာဖို႔အတြက္ အဆဲခံရတာလည္းတန္ပါတယ္ေလ။
"ေျပာစမ္းပါဦး၊ ေက်ာင္းဖြင့္တာျဖင့္ တစ္ပတ္ျပည့္ေတာ့မယ္ အခုမွေက်ာင္းလာတက္ရတဲ့အေၾကာင္းေလး"
ကုေဋစိုး ေမးလိုက္ေတာ့ ေမာင့္ရဲ့အနက္ေရာင္မ်က္ခုံးတန္းေလးတစ္ခ်က္ပင့္တက္သြားၿပီး သြားတက္ေလးေပၚတယ္ဆို႐ုံခပ္ဖြဖြျပဳံးလိုက္သည္။
"မင္းတို႔သိလား"
ေမာင္ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ေမးလိုက္ေတာ့ အေရွ႕ကႏွစ္ေယာက္လုံးဟာ အူလည္လည္ႏွင့္ေခါင္းခါျပၾကသည္။ဟက္ ခနဲတစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ၿပီး
"မသိရင္မွတ္ထား မင္းသားဆိုတာေနာက္ဆုံးမွထြက္တာကြ၊ ငါ့လိုတည္ၾကည္ခန့္ညား ေခ်ာေမာတဲ့လူက ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြအကုန္စုံမွေက်ာင္းလာတက္ရတာ အဟင္း!"
ESTÁS LEYENDO
မောင့်မျက်ဝန်းပြာ (COMPLETED) ေမာင့္မ်က္ဝန္းျပာ
Romanceချစ်သောမောင်💙 ညှို့မျက်ဝန်း💙 ခ်စ္ေသာေမာင္💙 ညႇိဳ႕မ်က္ဝန္း💙
