Τι να κάνω..τι να κάνω;
Νιώθω όλο το σώμα μου να τραντάζεται από τον φόβο και την αγωνία.
Ο άντρας έρχεται όλο και πιο κοντά μου.
Πρωτού προλάβω να σκεφτώ το οτιδήποτε αρχίζω και τρέχω.
Ίσως τρέχω για την ζωή μου ή τρέχω χωρίς λόγο.
Κάποιες φορές έχουμε αντιδράσεις οι οποίες δεν προκύπτουν από σκέψεις που βασίζονται στην λογική αλλά είναι περισσότερο οδηγίες που δίνει το μυαλό στο σώμα χωρίς να έχουμε κάποιο έλεγχο εμείς οι ίδιοι σε αυτό.
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο προορισμό.. ξέρω όμως πως πρέπει να φύγω μακριά από αυτό τον άντρα.
Έχω κακό προαίσθημα για αυτόν.
Πάντα εμπιστεύομαι το προαίσθημα μου. Όσο γελοίο και αν ακούγεται αλλά με έχει προστατέψει από πολλές καταστάσεις.
Πρέπει να βρω κάποιο μέρος με κόσμο ή έστω έναν κεντρικό δρόμο.
Ακούω βαριά βήματα.
Καλώ τον Άλεξ ξανά και ξανά.
Που είναι;
Είμαι λαχανιασμένη.
Τα πόδια μου πονάνε και μου μαρτυρούν πως από λεπτό σε λεπτό θα με εγκαταλείψουν, θα με ρίξουν κάτω.
Πρέπει να συνεχίσω. Υπάρχει ένα μίνι μάρκετ στον επόμενο δρόμο.
Πιέζω τον εαυτό μου να τρέξει ακόμη πιο γρήγορα.
Καλώ τον Άλεξ για πολλοστή φορά και αφήνω το τηλέφωνο να χτυπάει. Αν πάθω τίποτα τουλάχιστον να ξέρει κάποιος τι συνέβη.
Δεν ακούω τίποτα από πίσω μου πλέον αλλά φοβάμαι να κοιτάξω.
Σταμάτησε να με ακολουθεί;
Γιατί όμως να με ακολούθησε ως εδώ και μετά να φύγει; Δεν βγάζει νόημα.
Η φωνή του Άλεξ ακούγεται από το τηλέφωνο και με κάνει να τρομάξω και να χαρώ ταυτόχρονα.
«Έλα Άννα. Τι έγινε;»
Προσπαθώ να πιάσω την ανάσα μου.
«Άλεξβοήθησεμε»
Οι λέξεις βγαίνουν ακατάληπτες από μέσα μου. Μπλέκονται μεταξύ τους.
«Δεν σε καταλαβαίνω Άννα. Πες το πιο αργά»
«Βοηθ-
Ένα μεγάλο χέρι καλύπτει το στόμα μου και κλείνει την μύτη μου αφήνοντας μου ελάχιστο αέρα.
Το κινητό πέφτει από τα χέρια μου και η οθόνη του σπάει.
Η φωνή του Άλεξ ακούγεται ακόμα.
Φωνάζει το όνομα μου
«Άννα! Είσαι καλά;»
Νιώθω ένα μεταλλικό λεπτό αντικείμενο να τρυπάει τον λαιμό μου.
«ΆΝΝΑ! Μίλησε μου»
Προσπαθώ να φωνάξω μα η γλώσσα μου είναι βαριά.
Το κεφάλι μου σφυροκοπά και οι μυς μου είναι αδύναμοι.
Η όραση μου θολώνει.
Οι αισθήσεις μου αλλοιώνονται.
Το μοναδικό πράγμα που μπορώ να κάνω είναι να κοιτάω.
Να αντικρίζω τον τρόμο που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου, σε εμένα.
Να τρέμω ολόκληρη δίχως να μπορώ να μιλήσω ή έστω να αναπνεύσω σωστά.
Όλο μου το σώμα στηρίζεται από έναν άνθρωπο που βρίσκεται ακριβώς από πίσω μου.
Προσπαθώ να κρατηθώ ξύπνια μα τα βλέφαρα μου είναι βαριά.
Κλείνω τα μάτια μου και αφήνω το σκοτάδι να με συνεπάρει.
***
«Εάν κουνηθείς θα σε σκοτώσω»
Η φωνή ακούγεται σαν να προέρχεται από κάπου μακριά ίσως και από άλλο πλανήτη.
Ανοίγω τα μάτια μου και όλα γύρω μου είναι θολά και στροβιλίζονται.
Εικόνες και ήχοι που δεν βγάζουν νόημα κατακλύζουν τις αισθήσεις μου.
Κάθομαι σε ένα απαλό κάθισμα αλλά ταυτόχρονα κινούμαι;
Πού βρίσκομαι;
Σε αμάξι;
Το κεφάλι μου κοντεύει να σπάσει και το στομάχι μου ανακατεύεται.
Ο λαιμός μου είναι ξερός και το σώμα μου ανίκανο να αντιδράσει.
Η πόρτα του αυτοκινήτου δίπλα μου ανοίγει απότομα και ένας άνθρωπος με σπρώχνει με δύναμη.
Με πιάνει από τον λαιμό και με τρυπάει με μια βελόνα.
Τα μάτια μου κλείνουν.
YOU ARE READING
Άννα
Mystery / Thriller«Το όνομα μου είναι Άννα, είμαι δεκαεννέα χρονών» Έλεγα ξανά και ξανά στον εαυτό μου για να μην το ξεχάσω. Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα που σύντομα μετατράπηκαν σε κλάματα με λυγμούς. «Τι σου είπα;» Πετάχτηκα. Η φωνή του με γέμισε φόβο. Το χέρι του...
