12

188 9 2
                                    

Και ας τραντάχτηκα δεν έβγαλε το χέρι του από εκεί.

Έκανε κυκλικές κινήσεις και σιγά σιγά με άγγιξε στο πιο προσωπικό μου σημείο,το πιο απόκρυφο.

«Σε παρακαλώ... »

Είπα σιγανά, εκτός αναπνοής.

«Με παρακαλείς να συνεχίσω;»

Η φωνή του φανέρωνε μια νότα χαράς.

«Σ-Σταμάτα»

Τα χείλη του συγκρούστηκαν στα δικά μου και με φίλησε απαιτητικά.

Η γλώσσα του εισέβαλε απότομα μέσα στο στόμα μου και άρχισε να το εξερευνεί.

Χωρίς άλλη σκέψη την δάγκωσα.

Σταματάει να με φιλάει και το χέρι του κατευθύνεται στο λαιμό μου.

«Μείνε ακίνητη»

Η φωνή του εκπέμπει δυναμισμό
και κυριαρχία, μου βγάζει ένα συναίσθημα φόβου που δεν μπορώ
να το ελέγξω με τίποτα. Μου θυμίζει τον πατέρα μου.

Δύο από τα δάχτυλα του χεριού του μπαίνουν απροειδοποίητα μέσα μου και νιώθω τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν, να καίνε.

Η ντροπή με λούζει.

Κλείνω τα μάτια μου.

Εύχομαι να είναι ένα κακό όνειρο.

Σκύβει το κεφάλι του ώστε να είναι στο ύψος μου.

Βγάζει τα δάχτυλα του και τα βάζει πάλι μέσα μου πιο βαθιά.

Με πονάει τόσο πολύ.

«Πονάω»

Λέω κλαψιάρικα και μια κραυγή ευχαρίστησης ξεπηδάει από μέσα μου.

Γιατί το σώμα μου με προδίδει;

Το στόμα του βρίσκεται πλέον στο αυτί μου.

«Είσαι τόσο υγρή»

Τα δάκρυα πέφτουν από τα μάτια μου κάτω στο πάτωμα.

Ήθελα η πρώτη μου φορά που θα με αγγίξει κάποιος να είναι από κάποιον που αγαπώ, που εμπιστεύομαι.

«Σε ικετεύω..»

Ποτέ δεν θα έλεγα αυτές τις λέξεις αλλά τίποτα δεν είναι όπως πριν.
Τα λόγια μου είναι το μόνο όπλο μου
ή ίσως το μοναδικό πράγμα που μου θυμίζει ότι ακόμα είμαι ζωντανή.

«Να πάρω την παρθενιά σου;»

Γέλασε.

Η καρδιά μου έγινε πιο βαριά.

Το χέρι του έπιασε την θηλή μου ενώ το άλλο του χέρι με παραβίαζε, έμπαινε και έβγαινε μέσα μου, μια φορά έβαζε δύο δάχτυλα την άλλη τρία.

Άννα Where stories live. Discover now