Ήξερε.
Γνώριζε πολύ καλά τι είχε συμβεί.
Έκλεισα τα μάτια μου και ταξίδεψα πίσω στην στιγμή.
Ο εφιάλτης με αγκάλιασε γρήγορα στα χέρια του..
***
Ήταν τα γενέθλια μου.
Μια μέρα για την οποία είχα απέχθεια.
Ποιο το νόημα των γενεθλίων;
Τι ακριβώς να γιορτάσω όταν εύχομαι να μην είχα γεννηθεί;
Μια τόσο υποκριτική ημέρα.
Είτε είχα γεννηθεί είτε όχι δεν θα είχε σημασία.
Η μητέρα μου βρισκόταν στην κουζίνα και φορούσε το λευκό της φόρεμα με τα κόκκινα λουλούδια που προσπαθούσαν να φέρουν χαρά σε αυτό το καταθλιπτικό δωμάτιο.
Ήταν ένα χρώμα που ποτέ δεν θα με περιέγραφε
Σπάνια γιόρταζε τα γενέθλια μου και πάντοτε με την άδεια του πατέρα μου.
Αν ο πατέρας μου δεν επιθυμούσε να γιορτάσω τα γενέθλια μου ή δεν είχε κέφια τότε ακολουθούσαμε τις διαταγές του.
«Γιατι ντύθηκες έτσι;»
Ρώτησα με ενόχληση την μητέρα μου.
«Αννούλα είναι τα γενέθλια σου σήμερα!»
Σε ένα άλλο σύμπαν θα ήμουν χαρούμενη αλλά όχι εδώ.
Δεν ήμουν αχάριστη, όμως είχα μάθει πως η ζωή δεν είναι έτσι, δεν είναι αγνή, απλή.
Έπρεπε να προσέχω την διάθεση της μητέρας μου.
Ίσως άλλαζε γνώμη γρήγορα και μετά έπρεπε να δεχτώ τον εκνευρισμό της και το ξύλο που θα μου έριχνε.
«Πήγαινε άλλαξε πρωτού έρθει ο πατέρας σου»
Με πλησίασε και μου έδωσε μια σακούλα δώρου.
Την άνοιξα προσεχτικά και κοίταξα το περιεχόμενο της.
Ένα φόρεμα στο χρώμα του κρασιού.
Γιατί έπρεπε να αλλάξω;
Ήθελε να αλλάξω για να αισθανθεί πως είναι άξια μητέρα;
Αν άλλαζα ρούχα θα μου έδινε προσοχή;
Θα με αγαπούσε;
Ανέβηκα τις σκάλες τρέχοντας και μπήκα μέσα στο δωμάτιο μου.
Ευτυχώς η πόρτα μου δεν έλειπε όπως συνήθως.
ESTÁS LEYENDO
Άννα
Misterio / Suspenso«Το όνομα μου είναι Άννα, είμαι δεκαεννέα χρονών» Έλεγα ξανά και ξανά στον εαυτό μου για να μην το ξεχάσω. Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα που σύντομα μετατράπηκαν σε κλάματα με λυγμούς. «Τι σου είπα;» Πετάχτηκα. Η φωνή του με γέμισε φόβο. Το χέρι του...
