ប្រពន្ធតូចឡឺកឺ🤍✨

ភាគ០២🔞

                                  ភាគ០២
   ក្រោយពីដល់កោះត្រីយនៃសេចក្ដីសុខដោយដៃរបស់ខ្លួនឯងរួចហើយ ជុងគុកក៏អោនមុខទៅមើលថាប្រពន្ធតូចរបស់ខ្លួនគេងលក់ហើយឬនៅ មុននិងលើកដៃចាប់ស្មារបស់គេអង្រួនតិចៗ ហៅប្រពន្ធតូចដោយ
សម្លេងស្រាលៗ។
«ថេយ៍....»នាយហៅពីរបីដងក៏ឃើញថាថេយ៉ុងគេងលក់ហើយ ស្នាមញញឹមដ៏កំហូចលិចចេញមក
ដោយក្ដីរំភើបពេញប្រអប់ទ្រូង មុននិងចាប់ថេយ៉ុងឲគេងផ្ងា បន្ទាប់មកពន្លះឡេវអាវរបស់ថេយ៉ុងម្ដងមួយគ្រាប់ៗរហូត
ដល់គ្រាប់ចុងក្រោយ នាយចាប់ញែកអាវចេញបង្ហាញទ្រូងដែរមានសាច់តិចៗ ពណ៌ផ្កាឈូកព្រឺងៗ ចំណែកក្បាលវាមានពណ៌ក្រម៉ៅ ឃើញហើយទប់ចិត្តមិនបាន ជុងគុកក៏អោនទៅសង្គ្រប់ដើមទ្រូងមានសាច់តិចៗរបស់ថេយ៉ុង បឺតជញ្ជក់ពីម្ខាងទៅម្ខាង បឺតគ្មានសន្សំសំចៃមាត់ ឈ្លក់វង្វេងជញ្ជក់ដូចកូនង៉ែតរហូតដល់ចុងទ្រូងរបស់ថេយ៉ុងប្រែមកជាស្លេក។
បន្ទាប់ពីបឺតជញ្ជក់អស់ចិត្តអស់ចង់ហើយ ជុងគុកក៏ងើបមកចាប់សម្រាតខោថេយ៉ុងចេញក្រវាត់ទៅម្ខាង រួចត្រូវអង្គុយគាំងមួយសន្ទុះ។
«ក្មេងល្ងីល្ងឺនេះ ធំហើយមិនចេះពាក់លីអូសោះ»ជុងគុកសើចចុងមាត់បន្តិចនៅពេលដែរឃើញប្រពន្ធសំណព្វចិត្តរបស់ខ្លួននៅតែធ្វើចរឹកមិនចេះធំនេះអាយុ15ហើយអត់ចេះស្លៀកលីអូអីសោះ ចុះបើពេលដើរទៅណាទៅណី រត់ឬលោតទៅវាមិនឃើញអស់ទៅហើយទេ?។ រឿងរ៉ាវដែលធ្វើឲថេយ៉ុងមានចរឹកក្មេងមិនដឹងអ្វីជាអ្វីបែបនេះក៏ព្រោះដោយសារតែពេលដែលឪពុកម្ដាយរបស់គេបានចែកឋានទៅ គេប៉ះពាល់ទង្គិចផ្លូវចិត្តជាខ្លាំងនៅពេលបាត់បង់អ្នកមានគុណដែរគេស្រឡាញ់ខ្លាំងបំផុតទៅចោលគេដល់ទៅពីរនាក់ឯណោះ អ៊ីចឹងហើយទើបបណ្ដាលឲគេពីមុនដែលមានចរឹកធំក្លាយមកចរឹកដូច
កូនក្មេងបែបនេះ ជុងគុកក៏ដឹងថាថេយ៉ុងនៅមិនទាន់ធ្វើចិត្តបានព្រោះវាទើបតែនិងថ្មីៗ ហេតុនេះហើយបានជា
នាយមិនប្រកាន់នឹងភាពមិនដឹងអីរបស់គេ មានតែផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឲខ្លួនឯងជួយណែនាំនិងបង្រៀនឲគេចេះស្គាល់អ្វីជាអ្វីដោយក្ដីស្រឡាញ់ចេញពីបេះដូង។
......

នាយសម្លឹងមើលភាពរឹងមាំដ៏តូចរបស់ថេយ៉ុង គឺ
តូចមែនទែន ប៉ុន្តែវាគួរឲចង់លេបត្របាក់។ ដោយមិនរងចាំយូររឹតតែមិនចង់ឲខាតពេល ខ្លាចថាថេយ៉ុងភ្ញាក់ទៅឲនាយ
គិតយ៉ាងម៉េច? វាមិនអំបិលហើយទៅហ្ហីហ្អែស? ណាមួយកម្ដៅក្នុងខ្លួនកាន់តែកើនឡើង ចំណង់ក៏កាន់តែកើនថ្វេដង មិនបង្អែរបង្អង់យូរ ជុងគុកក៏អោនទៅលេបត្របាក់អា
ច្រងុយៗរបស់ថេយ៉ុង អោនងើបៗ លិឍពីគល់រហូតដល់ចុងក្បាលរបស់វាដែលមានពណ៍ក្រហមព្រឺងៗ ជុងគុកសម្លឹងមើលបន្តិចរួចលានអណ្ដាតលិឍក្រលាស់ថើរៗបែបសុីអារម្មណ៍ រួចក៏បុកចូលមាត់ម្ដងទៀតបឺតយករសជាតិ រហូតដល់អស់ចិត្តទើបឈប់ វិនាទីបន្ទាប់ក៏ចាប់ញែកជើងដ៏ស្រឡូនស្រលៅរបស់ថេយ៉ុងចេញពីគ្នាមុននឹងសសុលខ្លួនចូលក្នុងប្រឡោះជើងដែរបើកចំហរយ៉ាងធំងាយ
ស្រួលនិងប្រតិបិត្តិការ។ ប៉ុន្តែរៀបនិងរុញភាពមិមាដ៏ធំមហាសាលចូលទៅហើយ ខណ:នោះក៏ត្រូវបើកភ្នែកធំៗប៉ុនពងមាន់។
«វ៉ាយ!! លោកពូប្រុងធ្វើអីនឹង?»ក្ដីសង្ឃឹម
ភាពសប្បាយអរនៅក្នុងចិត្តរបស់ជុងគុកបានរលុប
បាត់ទៅវិញមួយរំពេច ខកចិត្តជាខ្លាំង គម្រោងការផ្សំដំណេកដោយមិនឲប្រពន្ធដឹងហើយ ប៉ុន្តែចុងក្រោយត្រូវរលាយខ្ទេចគ្មានសល់ពេលដែរថេយ៉ុងផ្ញាក់ស្ទុះងើបអង្គុយ។
«ថេយ៍....»ដោយការអស់សង្ឃឹមទើបជុងគុកធ្វើ
មុខស្រពាប់ស្រពោន អោនក្បាលស្ទើដល់ពូកភ្ជាប់ជាមួយនិងការហៅថេយ៉ុងដោយបង្អូសសំឡេងហាក់ចង់សុំអ្វីមួយពីគេ។
«បាទ! លោកពូហៅអូនធ្វើអី? យប់ណាស់ទៅ
ហើយមិនទាន់គេងទៀត?»ថេយ៉ុងឆ្លើយតបទៅវិញ
បែបមិនដឹងអ្វីសោះទើបជុងគុកសួរដោយធ្វើភ្នែកព្រិចៗគួរឲអាណិត។
«យប់នេះត្រូវជាពេលផ្សំដំណេកណាថេយ៍..»ជុងគុកនិយាយទាំងញញឹមញញែម ក្នុងចិត្តគិតថាថេយ៉ុងច្បាស់ជាយល់ហើយព្រមបើកផ្លូវឲគេទៅរកក្ដីសុខ ប៉ុន្តែមានឯណាគ្រាន់តែឮសម្ដីថេយ៉ុងភ្លាមនាយសឹងតែត្រហោរយំឲណាណីទេលោកអើយ....។
«អូនដឹងហើយថាជាពេលយប់ ហើយនិងអូន
ដេកហើយតើ តែមកពីលោកពូទេធ្វើឲអូនភ្ញាក់មិញហ្នឹង»ថេយ៉ុងនិយាយធ្វើមុខឆ្ងល់ៗមិនយល់ពីពូខ្លួន
ឯងនិយាយអីប្លែកៗ តែពេលយប់គេដេកហើយ ម៉េចប្រុងឲគុយនិយាយគ្នាលែងមែន? ហួយសាំពូនឹងណាស់:))
«បងដឹងហើយថាពេលយប់គេនាំគ្នាចូលគេង តែពេលនោះជាពេលដែរបងនិងអូនត្រូវផ្សំដំណេកណាថេយ៍..»ជុងគុកនិយាយមួយៗដោយភាពតានតឹងពេញទ្រូង ទើបខំរៀបរាប់មួយៗដើម្បីឲគេអាចយល់ខ្លះ នេះគេក៏ធំហើយដែរមិនជឿថាមិនយល់រឿងអស់នឹងនោះទេ។
«.....»គ្មានការឆ្លើយតប តែវាជំនួសដោយការ
ក្រវុីក្បាលនិងទឹកមុខរបស់ថេយ៉ុងបង្ហាញថានៅតែមិនយល់។ ដោយការអត់ធ្មត់និងចរឹកឡេឡឺរបស់ថេយ៉ុងជុងគុកក៏ចាប់កញ្ចឹក.កគេមកផ្អឹបនិងបបូរមាត់ បឺតជញ្ជក់ បឺតយកៗ ចំណែកឯអ្នកដែរត្រូវគេចាប់បឺតមិនបានរើនោះទេ បែជា
បើកភ្នែកធំៗ សង្ងំស្ងៀមព្រោះតែមិនយល់នូវអ្វី
ដែលនាយកំពុងតែធ្វើ(អត់យល់ʘ‿ʘ) ត្រូវហើយបើសិនជានៅអែនអនតាប៉ែឡតដល់ភ្លឺទៀតក៏គ្មាន
បានប្រយោជន៍អ្វីដែរ មានតែចាប់ប៉ាប់ថើបពឹបតែម្ដងកុំឲនៅទ្រទ្រាំនិយាយពន្យល់នាំតែខាតទឹកមាត់និងពេលវេលា។
ជុងគុកនៅតែបន្តបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់ផ្អែមឆ្ងាញ់ រុលអណ្ដាតក្រលាស់និងអាណ្ដាតសើមៗក្នុងក្រអូមមាត់របស់ថេយ៉ុង ប្រលែងគ្នាលេងមួយសន្ទុះដោយឃើញថានាយ
តូចមិនបានប្រកែកទើបដកមាត់ចេញពីបបូរមាត់តូចច្រមិចរបស់ថេយ៉ុង ស្នាមញញឹមចុងមាត់ក៏បង្ហាញឡើង
ភាពមានសង្ឃឹមក៏ហោះមកចូលក្នុងខ្លួនវិញពេញបឹបតែម្ដង។
«គឺគេធ្វើបែបនេះ តើយល់ដែរទេ?»
«អានឹងមែនទេ? ដែរហៅថាផ្សំដំណេករបស់ពូ?»
«បាទ»ជុងគុកតបទៅវិញទាំងញញឹមបិតមាត់មិនជិត។
«ចឹងថេយ៍គេងទៅទុកឲបងជាអ្នកចាត់ការ»ជុងគុកថាហើយ ថេយ៉ុងក៏មិនមាត់បានត្រឹមងក់ក្បាលផ្ងក់ៗ រួចគេងផ្ងា ជាឱកាសរបស់ជុងគុក នាយមិននិយាយច្រើន
ទៀតព្រោះតែទម្រាំនិងថេយ៉ុងគេបានយល់មិនងាយនោះទេ សឹងតែឆ្កួតខានបានផ្សំដំណេកទៅហើយ។ ជុងគុកចាប់ទាញជើងថេយ៉ុងហែកសារជាថ្មី រួចចាប់កាន់ភាពរឹងមាំ
ដែលបែកសរសៃឡើងរវៀម ញុកចូលក្នុងរន្ធស្នេហ៍របស់ថេយ៉ុងដែរមានពណ៍ក្រហមងិលៗគួរឲទាក់ទាញរញ្ជួលចិត្ត
បុកមួយផ្លឹបគប់ដល់គល់ឬសូរតែផ្លុចಥ﹏ಥ។
«អាស៎ ពូយកអីមករុកគូទខ្ញុំនឹង ឈឺចង់លិច
នោមហើយ ហ្ហឹកៗ»ខណ:ដែលរបស់រឹងៗ ធំហើយវែង
បុកទម្លុះចូលក្នុងខ្លួនគេ ធ្វើឲថេយ៉ុងស្រែកចេញសម្លេងថ្ងូរមួយទំហឹងដូចគេចាក់មេក្រូ ថែមទាំងមានលាយលំទឹកភ្នែកទឹកសំបោរឲកក្លាក់-_-។
«ថេយ៍..អូននៅឲស្ងៀមទៅមើល រឹតបងពេកហើយ បងកំពុងតែធ្វើឲអូនស្រួល អ្ហឹស៎~~ស៊ត»ជុងគុកនិយាយដោយភ្នែកកំពុងសម្លឹងមើលទៅកន្លែងផ្សារភ្ជាប់ មិនមែនតែថេយ៉ុងគេឈឺនិងកូនប្រុសរបស់ជុងគុកតែម្នាក់ឯងនោះទេ សូម្បីតែនាយក៏ឈឺមិនចាញ់ថេយ៉ុងដែរ ភាពរួមរឹតរបស់នាយតូច រឹតកូនប្រុសនាយសឹងតែដាច់ជាពីកំណាត់ទៅហើយ ទើបនាយផ្លុំខ្យល់ចេញមួយហឿក រួច
កម្រើកចង្កេះតិចៗយឺតៗ ថ្នមៗ រហូតដល់លឿនដូចម៉ាសុីនដេរ។ ចំណែកឯថេយ៉ុងត្រូវរលាក់ខ្លួនឡើងលើចុះក្រោមៗតាមកម្លាំងសម្រុករបស់ជុងគុក មាត់ក៏ចេះតែស្រែកថ្ងួចថ្ងូរ លើកជើងគាវចង្កេះជុងគុកជាប់ ចំណែកដៃក៏លើកខ្មាំស្មាជុងគុករហូតរលាត់ស្បែកហូរឈាមមករឹមៗដោយសារស្រៀវស្រើបត្រង់ផ្នែកខាងក្រោមជាខ្លាំងអារម្មណ៍វាបញ្ជាឲស្រែកបែបនិង ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញគេមិនដឹងថាជុងគុកធ្វើបែបនេះក៏ព្រោះតែអ្វីនោះទេ ឬមួយគាត់កំពុងហាត់ប្រាណ?(ហាត់ប្រាណបែបថ្មី ក្បាច់ថ្មីប្លែក-,-)។
«ម៉េចអត់ឃើញស្រួលចឹងលោកពូ អូនឈឺគូទ
ហ្ហឹក»ថេយ៉ុងនិយាយទាំងសម្លេងដាច់ៗ ព្រោះតែខ្លួន
រង្គើមិនឈប់ នៅមានទឹកភ្នែកហូរតាមកន្ទុយភ្នែកមកថែមទៀតផង។ ជុងគុកងើយក្បាលទៅមើលរង្វង់មុខតូចច្រមិច ឃើញថាធ្វើមុខមិនស្រួល ទើបលមុខទៅបឺតមាត់ថេយ៉ុងមួយសន្ទុះទើបដកមាត់ចេញវិញ រួចនិយាយបែបលួង
លោមបំបោះអង្អែលពេញរាងកាយតូចស្ដួចស្ដើង។
«តិចទៀតស្រួលហើយ អា៎...សឺត..»
«អាស៎ៗៗ អា៎...អា្ហសសស៎ៗ»
ផ្លាប់ ផ្លាប់ៗៗ~~~
ចលនាចង្កេះចេះតែបោកផ្ទប់ឥតឈប់ឈរ ជុងគុកអោនមើលចំណុចផ្សារភ្ជាប់ទាំងញញឹមពេញចិត្តពេញថ្លើម ងើយក្បាលឡើងលើថ្ងួចថ្ងូរតិចៗបែបសុីអារម្មណ៍ ក្ដីសុខក៏រត់ចូលមកជាបន្តបន្ទាប់ នាយប្ដូរពីមួយក្បាច់ទៅមួយ
ក្បាច់រហូតដល់ថេយ៉ុងត្រូវគេងសន្លប់ក្រោមទ្រូងនាយទាំងដែរទើបតែធ្វើហើយបានត្រឹមតែ4ទឹកគត់។
(តិចពេកហើយ><)
នាយមិនបានឈប់នោះទេ នៅតែបន្តចលនោចង្កេះ
សុតយកៗ រង្គើទាំងមនុស្ស រង្គើទាំងគ្រែ សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់លាយឡំចូលគ្នាជាមួយនិងសំឡេងជើងគ្រែកកិតទៅនិងឥដ្ឋការ៉ូថែមសំឡេងថ្ងូរមួយទៀតបណ្ដាលឲក្លាយជាចម្រៀងមួយដ៏សែនពិរោះរណ្ដំ។ ជុងគុកធ្វើវារហូតដល់បាក់កម្លាំងទើបដកភាពរឹងមាំដែរទន់.កចេញរួចប្រាសខ្លួនគេងជិតថេយ៉ុងដោយទាញកាយតូចទន់ល្អូកអោបក្នុងរង្វង់ដៃ។
To be continued....🤍🤍
Ÿa Ÿa