Ohh . Bu kadar çabuk rahatlayabileceğimi düşünmüyordum . Hemen kolumun altında duran Oğulcana baktım . Gözleri parlıyordu. Bana döndü .
Oğulcan "Berko ben doğru mu duydum ?"
Berk "Doğru kardeşim doğru ."
Oğulcan "Allah be ."
Küçücük çocuk resmen beni kucakladı .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Berk "Dur lan manyak ."
Beni indirince Aybikeye baktım . Gözleri hala yaşlıydı ama bize bakıp gülüyordu . Yanına gidip sarıldım , o da bana sarıldı . Bu sırada Harika da Oğulcanın yanına gitti . Onlar da sarıldı . Ayrılıp İbrahim abiye döndüm . Daha söyleyecekleri vardı sanki .
İbrahim "Yalnız bir atağı daha kaldırabileceğini sanmıyorum. Kritik saatlere giriyoruz . Önümüzdeki 48 saat çok önemli . "
Başımla onayladım . Şengül hanıma baktım . Rahatlamıştı biraz da olsa . Geriye doğru sendelediğini gördüm . Aybikeyi bırakıp yanına koştum ve tuttum .
Berk "Şengül hanım ... iyi misiniz?"
Şengül "İyiyim iyiyim ."
Hala soğuktu bana karşı ama yine de artık kovmuyordu . Tek tük de olsa yüzüme de bakmasa birkaç kelime ediyordu .
Aybike "Anne ?"
Oğulcan "Ne oldu ?"
Aybike "Anne sapsarı oldun ."
Şengül "Bilmiyorum ki kızım . Elim ayağım boşaldı galiba ."
Berk "Sabahtan beri bir şey yemiyorsunuz . Akşam da mı yemediniz ?"
Oğulcan "Anne ? "
Şengül "Unuttum oğlum kafa mı kaldı bende ."
Kadir "Gel yenge hadi bir şeyler yiyelim ."
Şengül "Olmaz ben Orhanımı bırakmam ."
Kadir "Bir şey olursa çocuklar haber verir zaten hadi yengem . Yapma böyle . Amcam ayaklanınca çok kızar sonra bize . Böyle mi baktınız karıma der ."
Şengül hanım güç bela ikna oldu ve gitti . Hepimiz bir köşeye dağıldık . Aybikeye baktığımda titriyordu.
