Uyanalı bir saat olmuştu ama yataktan kalkmamıştım . Telefonuma mesaj gelince elime aldım .
Dünyam 🧡 : Günaydın ☀️
Cevap vermeden yerine koydum . Kapım çaldı ama ses vermedim .
Ayla "Beerk anneciğim daha uyanmadın mı ?"
Anneme de cevap vermedim ama o içeri girdi .
Ayla "Berk ... E uyanmışsın işte niye ses vermiyorsun ?"
Yatak başlığına sırtımı verip oturdum . Annem de yatağımın kenarına oturup elini alnıma koydu.
Ayla "Hasta mısın ? Ateşin de yok ama ?"
Berk "İyiyim ."
Ayla "Yüzün de bir solgun gibi ."
Berk "Anne ..."
Ayla "Söyle oğlum ."
Berk "Ben çok korkuyorum ."
Ayla "Neden?"
Berk "Ya bu gün doktor iyi şeyler söylemezse ?"
Ayla "Berkciğim korkma şu an hayat kaliteni etkileyecek bir durum söz konusu değil ."
Berk "Ama basketbol oynayıp oynayamayacağım bu gün belli olacak ."
Ayla "Basketbolu sevdiğini biliyorum ama oynamazsan çok kötü bir şey olmaz ki . Bunca yıl oynadın ."
Berk "Evet tam da söylediğin gibi bunca yıl oynadım ."
Berk "Günü geldi benim ailem takım arkadaşlarım oldu . Sinirimi stresimi hep toptan çıkardım . Bir şeyi başardıkça değerli olduğumu hissettim. Bir işe yaradığımı ben ilk basketbol sayesinde anladım ."
Ayla "O nasıl laf anneciğim . Senin değerini bir spor dalı ölçemez ."
Anneme sıkı sıkı sarıldım .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korkuyordum işte küçük bir çocuk gibi . Anneannem özgüvensizliğimi fark edip kendimi sevmem için yeteneğimi gösterebileceğim bir spora gitmem gerektiğini düşünmüştü . Annemler gittikten birkaç ay sonra . O dönemlerde basketbol maçları izlerdim . Daha küçük olmama rağmen hiç sıkılmazdım . Gülsüm sutlan da bunu fark edip basketbola yazdırmıştı . Çok şey borçluydum baskete. Ailem tarafında terkedilip yitirdiğim özgüvenimi onun sayesinde kazanmıştım. Şimdi onca yıl bana dostluk yapan bir şeyi bırakmaya hiç de hazır değilim .
