Dün yine baya bir kişinin bıraktığını fark ettim ya da bırakmadılar da yorum yapmıyorlar artık bilmiyorum. Yine de kalanlarla dertleşeyim, yarın benim için gerici bir gün. Okulum açılıyor ve görmek istemediğim, aynı ortamda olmak istemediğim insanlar olucak. Online eğitim sırasında beni üzüp canımı yakan insanlardı. Şu an görmek istediğimden emin değilim. Benim için dua edin. Yarın bir olay çıkmadan bitsin. Seviyorum sizi...
🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡
Melis
"Aaaaauuuuu..."
"..."
"Hmmm..."
"Baaauubaaaaa..."
"İhi...ihi ihi..."
"Babbaaaa..."
Uykumun arasında bölük pörçük duyduğum seslerle gözlerimi açtım. Gözümü açtığım gibi beni göğsüne hapsetmiş kocamın muhteşem uyuyuşunu gördüm.
Dikkatlice kollarının arasından çıkıp arkama döndüm. Hemen oturur hale gelip başımı kızımın beşiğine uzattım.
Uyanınca sıkılmış ve bir güzel dönmüş ama emekleyecek alan olmadığı için daha da çok sıkılmış.
Aybike
"Günaydın minik papatyam..."
Melis sesimi duyunca kendini beşiğe geri bırakıp yine dönmeye çalıştı. Sabah sabah fazla enerji harcadığına emin olunca onu daha fazla yormak istemedim ve kucağıma aldım.
Aybike
"Ne oldu anneciğim? Çok mu sıkıldın sen tek başına?"
"Haklısın aşkım çok haklısın."
Melis
"Aaaa..."
"Ih ıh..."
Melis elini arkama doğru uzatıyordu. Kesin babasını işaret ediyordu yani.
Aybike
"Uyuyor mu baban?"
Melis
"Babba...babbaaa..."
Aybike
"Babba babba da gece kaç kere kalktın kızım."
"Bırak baban da uyusun azıcık."
Melis
"Immmm..."
Aybike
"Bebeğim her istediğimizi elde edemeyiz öyle..."
Berkin hareketlendiğini hissettim. Neden her istediğini elde edemeyeceğini her anlattığımda Berk aksini kanıtlamak zorunda ki?
Berk gözlerini açıp kırpıştırdı sonra da bize doğru dönüp gülümsedi. Daha ağzını bile açmadan kızının dikkatini çekebildi.
Melis kucağımda heyecanla kollarını bacaklarını hareket ettirip sevinç çığlıkları atmaya başladı.
Melis
"Ağğğğğ..."
Aybike
"Hahahahaha..."
Berk
"Günaydın güzellerim..."
"Günaydın birtanem, canım karım..."
"Günaydın aşkım, güneşim, kızım..."
Aybike
"Bir saat önce uyudun aşkım...ne bu enerji?"
Berk
"Gözünü açıyorsun karşındaki tablo bu..."
Berk bir kolunu kaldırıp bizi gösterdi.
Berk
"...nasıl aksi olabilir ki?"
Aybike
"Çok iyi laf ebeliği yapıyorsun ama uykusuzluktan gözlerin küçücük kaldı."
Berk
"Sizin gibi minicik yani."
Berk bir anlık hamleyle kalkıp kollarını belime dolayıp kendine çekti ve geri yattı. Bizi de çektiği için ona doğru gitmiştim.
Ben başımı Berkin karnına yatırırken Melisi de yanıma bıraktım. Artık emekleyebileceği bir alanı olduğu için hem rahat hem de mutluydu.
Emekleye emekleye babasının dibine girdi ama daha fazla hareket edemedi. Berk de kızının bu çabasını ödüllendirip yardımcı oldu.
