THAT NERD IS MINE

CHAPTER 37

Chapter 37

  Tahimik akung nakaupo dito sa maliit na garden na nakita ko.Ngayon lang ako nagkaroon ng time na puntahan ito.And this is look like a small paradise. Maraming bulaklak na iba iba ang ang kulay na nakapalibot dito.May dalawang malaking puno sa magkabilang gilid saka may bench sa ilalim ng mga puno.Marami rin palang magandang tambayan dito sa campus.Hindi ko lang napansin kasi masyado akung nag fucos sa buhay ko.

  Napangiti ako saka tumingala sa langit.Anim na buwan.Anim na buwan na pala ang lumipas simula ng ikasal kami ni Hades.Parang kailan lang simula nung una kaming nagkita.Ikinasal at nagsama sa  iisang bahay.

   Marami ng nagbago.Tulad nalang ng pakikitungo namin sa isa't isa.Dati rati madalas itong masungit sakin.Madalas naka kunot ang noo at bad mood.Pero ngayon iba na mas madalas ng maaliwalas ang mukha nito at pa minsan minsan ay masisilayan mo na ang ngiti sa labi nito.Kahit papaano ay masaya ako na ikinasal kami kahit na alam kung darating ang panahon na may mamahalin siyang iba.I know masakit, pero hindi maiwasan yun.Mas mabuti nalang sigurong ihanda ko ang sarili ko kung sakaling dumating ang panahon na yun.Pero sa ngayon susulitin ko nalang ang time na kasama ko pa siya.

  "Your here!"napatingin ako sa harapan ko ng marinig ko ang pamilyar at baritinong boses nito."Kanina pa kita hinahanap!"dugtong nito saka umupo sa tabi ko.

     "May kailangan ka?"tanong ko saka bahagyang inayos ang salamin ko.

   "Nothing,i just want to see you!"sagot nito.

    Bumalik naman ang tingin ko sa langit.Maaliwalas ito.Kulay bughaw ang kalangitan at napakagandang tingnan.

     Bigla ko tuloy na miss sina mama at papa.Masaya kaya sila kung nasaan man sila?Nakikita kaya nila ako?Alam kaya nila ang kalagayan ko?Proud kaya sila sakin.

 "Kamusta na kaya sila?"

 "Who?"napatingin ako kay Hades. Hindi ko namalayang naisabi ko na pala ang laman ng isip ko.Binigyan ko siya ng tipid na ngiti.

  "Im just thinking of my parents!"sagot ko saka binalik ang tingin sa kalangitan.Hinawakan nito ang kamay ko na nag dulot ng kakaibang kuryenteng dumaloy sa buo kung katawan.

"Wherever they are.I know they are happy and proud.You handle to live with your own."sabi nito.Napangiti ako. Hindi ko inexpect na itong lalaking to ang magpapagaan ng pakiramdam ko tuwing maaalala ko ang mga magulang ko.Wala sa mukha nito ang umalo sa taong malungkot.

  "Malapit na pala ang death anniversary nila." Kapag kuwan ay sabi ko."Mag da-dalawang taon narin simula ng iwan nila ako.Parang kailan lang masaya pa kaming nag sasama."malungkot akung ngumiti.

  "It's means your birthday was coming.Am I Right?"tanong nito.Tumango ako,akala ko nakalimutan nitong kasabay ng kaarawan ko ang death anniversary ng parents ko.

  "What do you want? Should I organize you a party?"tanong nito.Nakakunot noo ko naman siyang tiningnan.Ano ako bata?

  "Eh?Ayaw ko.Hindi na ako bata noh!"sabi ko rito.He chuckled.How cute!Hinawakan nito ang kamay ko saka giniya sa itaas ng hita niya.Nilaro laro nito ang daliri ko.

   "Okay lang baby naman kita!"sabi nito.Natawa ako.D*mn this man.He can make my heart pumped so fast with a help of his sweet tongue! Inagaw ko ang kamay ko saka natatawa siyang inirapan.