THAT NERD IS MINE

Chapter 65

CHAPTER 65

  Madilim, masikip, tahimik. Yan ang sumalubong sakin pag gising ko. Madilim ang lugar na kinalalagyan ko. Masikip ang pwesto ko dahil siguro ay nakatali ako sa upuan. Tahimik dahil wala akung ibang naririnig kundi ang kaluskos ng pag galaw ko.

  My hand was trembling and cold. My heart was pounding too fast because of nervousness. Hindi ko alam kung nasaan ako. Ayon sa kaluskos ng hangin na nagmumula sa labas,nasa kagubatan ako. Ngunit may naririg akung tunog na sa hula ko ay tunog ng malakas na alon mula sa karagatan.

   "Is she awake?" Tumigil ako sa kakagalaw sa kamay ko saka ipinikit ang aking mga mata, pretending to be asleep. Pinakiramdaman ko ang paligid. May naririg akung mga yapak mula sa malapit. Kung papakinggan ang tunog nito, masasabi kung semento ang sahig na nilalakaran ng mga ito.

    "Hindi pa boss."sagot ng isa.

    "Tsk! Mukhang nag e-enjoy ata ang batang yan!"turan nito. He's voice seems familiar,tingin ko ay narinig ko na ito mula sa kung saan. Ilang saglit pa ay pabalibag na bumukas ang pinto kaya napaiktad ako. Pumasok ang sinag mula sa nakabukas na pintuan. May pumasok na dalawang tao ngunit hindi ko maaninag ang mga mukha nito. Sinara niya ang pinto at may pinindot sa gilid na naging dahilan ng pagbukas ng ilaw,a switch.

  "Oh..."turan nito ng makitang mulat na ang mga mata ko at deritsong nakatingin sakanya. "Gising na pala ang mahal na prinsesa. How are you?"

   My eyes widen and my lips parted when I recognize who it was. It's been a year.. May katandaan ito, Matangkad,maganda ang pangangatawan. Tulad ng dati ay gwapo ito. Ngunit ang dating nakangiti at maamong mukha nito ay subrang seryoso na.

  Hindi ko napigilan ang pagtulo ng luha ko habang nakatingin sakanya,i miss him. I miss him so much! Ilang taon na ba? Apat? Lima. Limang taon na simula ng huli kaming magkita. Paano? Bakit?

  Seryoso itong nakatingin sakin habang ako ay lumuluha. Walang emosyon ang mga mata nito at kung makatingin sakin ay para bang hindi niya ako kilala. Na para bang hindi ko siya nakasamang lumaki. Humaguhol ako.

  "D-Dad."wala sa sariling naiusal ko. Nakita ko ang pag igting ng panga nito kasabay ng pag kuyom ng kamao niya.

  "Hindi kita anak."malamig na turan nito. Alam ko naman iyon pero bakit ang sakit? Bakit ang hirap tanggapin? Bakit parang pinipiga ang puso ko?

  "D-Dad."umiiyak na sabi ko, tingnan niya lang ako ng malamig. Mas lalo akung naiyak, I've never expected this. "D-Dad, D-Dad, D-Da-"

  "I told you! You're not my daughter! You daughter of sh*t!" Napatigalgal ako ng sinampal niya ako ng napakalakas. Pakiramdam ko humiwalay ang kakuluwa ko sa katawan ko. Naramdaman ko ang pamamanhid ng mukha ko,nalasahan ko ang dugo sa labi ko. Napa-iyak  ako.

  In my seventeen years of being with him, he never hurt me. Lumaki ako na pinuno niya ng pagmamahal, inalagaan at itinuri na parang totoong anak. Malambing siya at masayahin. He was my partner in crime. My knight. My strength. He was the first man I've loved. Ni sa panaginip ay hindi ko inaasahang saktan niya. I know him, hindi siya ganto. My father was a good person,a good father.

  "W-why?"wala sa sariling tanong ko. Pakiramdam ko bugbog na bugbog ang katawan ko kahit na ang totoo ay wala nga akung pasa kahit isa. He gave me smirk as he sat infront of me.

Third Person POV

-Decades ago-

  Parehong nakangiti ang tatlong magkakaibigan habang nakatingin sa isang malaking kumpanya. Falcon, Stanford and Salazar.