"ေဟ်ာင့္ မင္းအစားစားတာနည္းတယ္ေနာ္ ဘာစားခ်င္လဲ ငါဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
တကယ္ေတာ့ ခ အစားနည္းတာ မဟုတ္။ခုရက္ပိုင္း သားသားေလးအေၾကာင္းပဲေတြးမိေနေတာ့စားမဝင္အိပ္မေပ်ာ္။
အဲ့ဒီေန႕ ကိုကိုနဲ႕ ေဂဟာက ျပန္လာေတာ့ ဘုန္းခန႔္ကိုကိုေလးက ငိုရွာသည္။သူ႕ကိုထပ္ၿပီး ထားခဲ့ၾကျပန္ၿပီဆိုၿပီး။ ကိုကို႔ကိုဆိုလဲ ဒယ္ဒီ ဒယ္ဒီဆိုၿပီး သူ႕လက္ေလးေတြနဲ႕ဆြဲထားတာ။ ခ ကလဲခ်ီထားတာမို႔ အခ်ိန္အေတာ္တန္ၾကာတဲ့ အထိ လူေပၚကမဆင္းပဲ ျပန္ေတာ့မယ္မွန္းသိေတာ့ တအင့္အင့္နိ႕ငိုရွာသည္။
ခ မညာပါဘူး။ ခ အဲ့ဒီကေလးအေပၚ တစ္ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ သေယာဇဥ္ရွိသြားသည္။ခ်စ္သြားသည္။ ခုဆို ေဂဟာမသြားတာ ဘယ္ႏွစ္ရက္မွမရွိေသးေပမဲ့လဲ ငိုေနဦးမလား ၊ အဆင္ေျပရဲ႕လား ဆိုၿပီး စိုးရိမ္ပူပန္ေနမိသည္။
ခ သားသားေလးကို တာဝန္ယူခ်င္သည္။ ဒါေပမဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ေမြးစားတယ္ဆိုတာ လြယ္တဲ့ အလုပ္ေတာ့မဟုတ္။
ငါတာဝန္ယူနိုင္ပါ့မလားဆိုတဲ့စိတ္ထပ္ ကိုကို႔ကို စိတ္ပူမိတာ။
ကိုကိုက ခ ဆႏၵကိုလိုက္ေလ်ာပါ့မလား။ ခ ကသားသားေလးကို ခ်စ္သလို ကိုကိုကေရာ ခ်စ္ေပးနိုင္ပါ့မလား။
အင္းကိုကိုနဲ႕ေတာ့စကားေျပာဖို႔လိုၿပီ။ခုေတာ့ အစားစားရမည္။
"တကယ္လုပ္ေပးမွာလား"
"ထမင္းေၾကာ္စားခ်င္တာ ဆိုင္ကေၾကာ္သလိုမ်ိဳး"
"ရေစရမယ္ လာ မင္းကဒီမွာထိုင္ေန"
ထိုအခ်ိန္ ထမင္းစားခန္းထဲေရာက္လာသည္မွာ Ram
"Baby ဘာေတြလုပ္ေနလဲ"
"ထမင္းေၾကာ္ေနတာ"
ဒီကေလးထူးထူးဆန္းဆန္းပါလား။ ခ ဆိုတဲ့ ကေလးကေတာ့ထမင္းစားစာပြဲမွာ ဂိမ္းေဆာ့ေနေလရဲ႕။
"ကိုယ္ေရာစားလို႔ရလား"
"မ ရ ဘူး !!"
"ေဟာဗ်ာ"
"မရဘူးဆို မရဘူး ဒါ ခ အတြက္"
"ဟုတ္ပါၿပီခင္ဗ်ာ"
ဟင္း ဒီေကာင္ေလး Baby ကိုခိုင္းစားေနတာၾကည့္စမ္း။
တစ္ျခားသူအတြက္သာဆို Ram စိတ္ဆိုးမိမွာဆိုေပမဲ့ ဒီေကာင္ေလးနဲ႕ဆို ႏွစ္ေယာက္သား ဘယ္လိုပဲေပါင္းေမႊေမႊ RENO ေရာ Ram ေရာက အျပစ္မျမင္။
YOU ARE READING
ʀᴇɴᴏ
Romance𝖳𝗁𝗂𝗌 𝗂𝗌 𝗐𝗈𝗋𝗄 𝗈𝖿 𝖿𝗂𝖼𝗍𝗂𝗈𝗇. 𝖠𝗇𝗒 𝗇𝖺𝗆𝖾𝗌, 𝖼𝗁𝖺𝗋𝖺𝖼𝗍𝖾𝗋𝗌 𝗈𝗋 𝖾𝗏𝖾𝗇𝗍𝗌 𝖺𝗋𝖾 𝖿𝗂𝖼𝗍𝗂𝗈𝗇𝖺𝗅.
