You're FAKE [Complete]

Sulli x Hakai Side Story

ស្នេហាគឺជារឿងមួយដ៏អស្ចារ្យខ្លាំងណាស់ ដែលអាចកើតឡើងលើជីវិតមនុស្ស វាអាចក្លាយជាថ្នាំកម្លាំងដ៏មានថាមពល ហើយក៏ជាថ្នាំពុលពោរពេញដោយពិសក្នុងពេលតែមួយ។ ជីវិតដ៏ស្រស់បំព្រងពណ៌សភ្លឺថ្លារបស់ក្មេងស្រីម្នាក់ ត្រូវប្ដូរមកពណ៌ស៊ីជម្ពូ ពេលនាងបានស្គាល់ស្នេហាក្នុងវ័យដ៏សែនក្មេងនិងភ្លើតភ្លើន។ វិញ្ញាណរបស់នាងបន្តរស់នៅក្នុងពន្លឺពណ៌ស មិនថាក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ។ Rayflo ត្រូវបានមនុស្សជាច្រើនស្រឡាញ់ ហើយក៏ស្អប់ក្នុងពេលតែមួយ ព្រោះនាងប្រៀបដូចជាក្រដាស-សដែលគ្រប់គ្នាច្រណែន នៅពេលដែលមិនអាចក្លាយខ្លួនល្អដូចអ្នកដទៃ ភាពច្រណែនក៏ប្រែជាស្អប់។
Rayflo ប្រៀបដូចជាពន្លឺដែលបំភ្លឺជីវិតក្នុងតថភាពងងឹតរបស់បងស្រីចិញ្ចឹមរបស់នាង។ Jiko Hakai ប្រៀបដូចជាពិភពថ្មី ផ្ទុយពីពិភពរបស់ Rayflo នាងមានភាពរីករាយក្អាកក្អាយ វាយដំគ្នាច្រើន ភាពមានបាន រូបរាងស្អាតបាតនិងអំណាចក្នុងដៃបណ្ដាលអោយ Hakai មានភាពអំនួត នាងត្រូវបានមនុស្សម្នាខ្លបខ្លាច តែនាងមិនបានដឹងថាអំណាចទាំងនោះ អំនួតដែលនាងមាន នឹងបកមកវាយបំបាក់ជើងនាងនៅថ្ងៃណាមួយ។

«បងចូលចិត្តប្លង់មួយនោះ... ពេលអូនថើបផ្កា»
ដៃឆ្វេងលើកចង្អុលក្មេងស្រីក្នុងរូបរាងអាក្រាត ដែលគ្របក្រណាត់ស្បៃពណ៌សលើទ្រូង ហើយឆែកលើភ្លៅយ៉ាងទន់ភ្លន់ ហើយមានសៀតផ្កាពណ៌សលើត្រចៀកម្ខាងផង សក់ខ្មៅទឹករលក ស័ក្តសមឥតខ្ចោះនឹងទម្រង់មុខដូចជាព្រះនាងម្ចាស់ក្នុងរឿងព្រេង ខ្នងរលោងស្រិល បង្ហាញកណ្ដាលវាលក្នុងបន្ទប់គូរគំនូររបស់ Hakai នាងមិនមែននរណាឆ្ងាយក្រៅពី Rayflo នោះទេ។
Rayflo ជាកូនស្រីចិញ្ចឹមដែលឪពុកម្ដាយ Hakai រើសយកមកចិញ្ចឹមតាំងពីទើបនឹងកើតមកម្ល៉េះ នាងទទួលបានក្ដីស្រឡាញ់ស្មើរភាពប្រៀបដូចកូនបង្កើតដោយត្រូវថ្នាក់ថ្នមពីគ្រួសារទាំងមូល។
«អូនចង់ទៅសមុទ្របន្ទាប់ពីនេះ»
ម្ចាស់រាងកាយល្វត់ល្វន់និយាយស្រាលៗ ហាក់សុំឲ្យបងស្រីបំពេញបំណងខ្លួន ខណៈអង្គុយឱនឱបជង្គង់ធ្វើជាម៉ូដែលឲ្យគំនូររបស់ Hakai។
«បាន! តែពេលបងគូររួចរាល់សិន... ដូរប្លង់បន្តិចបានទេ?»
Hakai ក្រោកទៅទាញផ្ទៃមុខរបស់ម៉ូដែលឲ្យងើយឡើងបន្តិច មុខ-សរលោងជាមួយបបូរមាត់ពណ៌ផ្កាឈូកស្រាលមួយនេះ មិនដឹងថាបានពង្វក់នរណាខ្លះទេ នាងស្រស់់ស្អាតខ្លាំងណាស់ ដូចជាសុបិន្ត។
«នៅថ្ងៃអនាគត អូននឹងរៀបការទេ? »
សំនួររបូតចេញពីមាត់ដោយមិនបានគិត បើសិនជាអាច នាងចង់លាក់ទុកភាពស្រស់ស្អាតមួយនេះទុកតែម្នាក់ឯង ចាក់សោរនាងទុកលើប្រាសាទដ៏សែនខ្ពស់ ឲ្យនាងបានឃើញតែពន្លឺព្រះចន្ទដ៏ស្រទន់ប្រៀបដូចព្រះនាង Rapuzal។
«អូនគិតថា ខ្លួនឯងមិនយល់ពីស្នេហាប្រុសស្រី.. អូនមិនធ្លាប់ត្រូវមនុស្សណាម្នាក់ធ្វើឲ្យរំជើបរំជួល ប្រហែលជាអូននៅក្មេងពេក»
នាងក្រមុំសើចតិចៗតែត្រូវឈប់ពេលត្រូវម្រាមដៃ Hakai សង្កត់លើបបូរមាត់នាង។
«ចាំទុកណា Rayflo..... អូនរៀបការបានជាមួយបងតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ អ្នកដទៃប៉ះពាល់អូន បងនឹងបំបាក់ជើងវាចោល ហើយបោះសាកសពវាឲ្យឆ្កែស៊ី ឮទេ?»
«ដូច្នេះបងនឹងរៀបការជាមួយអូន ត្រូវទេ?»
«ត្រូវហើយ... អូនត្រូវតែរង់ចាំបង»
« អូននឹងរង់ចាំថ្ងៃនោះមកដល់ នៅពេលដែលអូនអាចស្លៀករ៉ូបពណ៌សជាមួយផ្កាពណ៌ស!»
ស្នាមញញឹមស្រស់បំព្រងច្រាលឡើងលើផ្ទៃស្រស់ស្អាត វាជាលើកទីមួយដែលនរណាម្នាក់ ធ្វើឲ្យបេះដូងនាងញាប់ញ័រ ដោយក្ដីរំភើបនិងចង់ដឹងចង់ឮ នៅពេលដែលបបូរមាត់ក្រាស់របស់ Hakai ផ្ដិតលើបបូរមាត់ក្រហមរបស់នាងជាលើកដំបូង នាងក៏បិទភ្នែកទទួលហាក់យល់ព្រមប្រគល់គ្រប់យ៉ាងឲ្យគេ ពេលនោះ Rayflo បានជឿជាក់យ៉ាងមុតមាំថា នេះជាស្នេហា ស្នេហាដែលនាងមិនធ្លាប់បានយល់ទាល់តែសោះ។ រាងកាយស្រឡូនស្រឡៅហាក់ត្រូវបណ្ដាសារឲ្យនៅស្ងៀមឫទទួលយកក្ដីថ្នាក់ថ្នមពីមនុស្សដែលមិនធ្លាប់បាននិយាយថាស្រឡាញ់នាងសូម្បីម្ដង។

«Rayflo! ធ្វើអីហ្នឹងកូន?»
«កូនចម្អិនបបរ បងស្រីកំពុងផ្ដាសាយសម្រាកក្នុងបន្ទប់»
Rayflo រត់កាន់កាំបិតក្នុងផ្ទះបាយតែម្នាក់ឯង រាងកាយជំទង់ដ៏តូចល្វត់ល្វន់ នាងបារម្ភខ្លាំងណាស់ ពេលអ្នកម៉ាក់ប្រាប់ថា Hakai ឈឺ តែអ្នកម៉ាក់និងលោកប៉ាសុទ្ធតែរវល់ នាងចង់ធ្វើអ្វីជាប្រយោជន៍ខ្លះ។
«ប្រយ័ត្នផងកូន»
លោកប៉ាដើរកាត់ផ្ទះបាយស្រែកដាសតឿនកូនស្រី នាងនៅក្មេងមិនទាន់ស្គាល់ចង្ក្រាន ចាន ឆ្នាំងនៅឡើយទេ តែគាត់ក៏ហ៊ានបណ្ដោយ។
នាងក្រមុំបន្តចម្អិនបបរដោយមើលតាមវីដេអូក្នុងអ៊ីនធឺណេត សង្ឃឹមថាអាចញ៉ាំបានទៅចុះ។
«អ្ហាយ៎!»
Rayflo ស្រែកតែម្នាក់ឯង ពេលត្រូវទឹកក្ដៅកំពប់លើដៃឡើងក្រហមរងៀល រហ័សរត់ទៅស្អំទឹកត្រជាក់។ ដៃរបស់នាងមុតដោយសារចិតបន្លែឡើងសុះសាច់ម្រាមដៃទៅហើយ ឥឡូវមករលាកទៀត។

ជិតថ្ងៃត្រង់ទៅហើយទម្រាំ Rayflo ចម្អិនបបរបានញ៉ាំ នាងបានរៀបចំវាយ៉ាងស្រស់ស្អាតហើយលើកវាឡើងទៅជាន់លើឲ្យ Hakai ទាំងបង់រុំរបួសពេញដៃ។
«ឆ្ងាញ់ទេ? »
ម្ចាស់រាងកាយតូចដែលខំប្រឹងធ្វើការរហូតដល់សក់ត្រង់ស្លូតប្រែជារញ៉េរញ៉ៃ ប្រែជារីករាយពេលអ្នកជំងឺងក់ក្បាលតបថា វាពិតជាឆ្ងាញ់ណាស់។
«អូនធ្វើវាដោយផ្ទាល់ដៃ»
«របួសទាំងនេះ ព្រោះអូនធ្វើបបរនេះមែនទេ?»
Hakai គេចចេញពីការបញ្ចុកបបរហើយចាប់ដៃតូចៗ ដែលរុំដោយបង់សនោះមកមើល។
«របួសតិចតួច អូននឹងឧស្សាហ៍ធ្វើវាថ្ងៃក្រោយវាលែងមុតបែបនេះទៀតហើយ»
Rayflo និយាយបន្លប់ ពេល Hakai ស្រាយបង់រុំដៃចេញហើយប្រែជាខឹង។
«គ្រាន់តែបបរមួយចាន អូនឲ្យអ្នកបម្រើធ្វើក៏បាន បងនិយាយតាំងពីពេលណា ថាចង់ញ៉ាំអាហារដែលអូនធ្វើ? ថ្ងៃក្រោយមិនចាំបាច់ធ្វើទៀតទេ»
Hakai ប្រែជាក្រេវក្រោធកាន់តែខ្លាំង ពេលឃើញស្នាមរលាកទឹកក្ដៅដ៏ក្រហមលើប្រអប់ដៃនិងកដៃរបស់នាងសាច់ដ៏ល្អស្រស់ប្រែជាមានស្លាកស្នាមព្រោះតែបបរមួយចាន វាស័ក្ដិសមទេ?
«អូនមិនអីពិតមែន»
«បងមិនចូលចិត្តមនុស្សរឹងរូសទេ»
«អូនចង់ធ្វើវាឲ្យបង»
នាងក្រមុំឱនទៅឱបចង្កេះ Hakai ផ្ទប់ក្បាលនឹងពោះនាង ទើបអ្នកម្ខាងទៀតបបោះអង្អែលសក់នាងថ្នមៗ Rayflo តែងតែបែបនេះ បើនាងគិតដល់ខ្លួនឯងម្ដង វាស្លាប់មែនទេ?

មួយរយៈក្រោយមក ម្ដាយរបស់ Hakai ក៏ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ វាជាជំងឺដំណាក់កាលចុងក្រោយដែលមិនអាចព្យាបាលបាន តែបើវះកាត់ ទទួលបានជោគជ័យ អ្នកស្រីអាចនឹងមានពេលវេលារស់បន្តបានមួយរយៈទៀត។ ថ្ងៃនោះ Hakai ត្រឡប់មកពីសាលាជាមួយសម្លៀកបំពាក់រញ៉េរញ៉ៃបែកថ្ងាសហូរឈាមព្រមទាំងបែកមុខបែកមាត់ផង នាងដើរចូលក្នុងមន្ទីរពេទ្យជាមួយរាងកាយហាក់គ្មានវិញ្ញាណដោយមានកាតាបយួរនឹងដៃ។
«អ្នកម៉ាក់!»
«Hakai»
ស្ត្រីចំណាស់ក្រោកអង្គុយញញឹមដាក់កូនស្រី ពេលឃើញថ្ងាសនាងហូរឈាម គាត់ក៏តក់ស្លុត។
«កូនទៅត្រូវនឹងអីមកហ្នឹង? ឆាប់ទៅរកពេទ្យទៅ រង់ចាំបន្តិច ម៉ាក់ហៅពេទ្យមក»
«វាជាការពិតមែនទេ ដែល "Jiko Hakai" មានន័យថាបំផ្លាញខ្លួនឯង? »
«កូននិយាយអ្វីហ្នឹង? »
អ្នកស្រីទម្លាក់ទូរសព្ទចុះ តើ Hakai ទៅដឹងរឿងបែបនេះមកពីណាមក? ឈ្មោះមួយនេះ លោកតារបស់នាងបានដាក់ឲ្យនាងដោយផ្ទាល់ វាច្បាស់ជាគ្មានអត្ថន័យបែបនោះទេ។
«ដូច្នេះវាជាការពិត គ្រប់គ្នាចង់ឲ្យខ្ញុំចុងក្រោយបំផ្លាញខ្លួនឯងដូចជាឈ្មោះមួយនេះមែនទេ?»
Hakai ស្រែកគំហកលាន់ពេញបន្ទប់បណ្ដាលឲ្យអ្នកម្ដាយលើកដៃទប់ទ្រូងតក់ស្លុត។ នាងត្រូវសត្រូវនៅសាលាសើចចម្អករឿងឈ្មោះដ៏ល្ងីល្ងើមួយនេះ បន្ទាប់មកក៏វាយគ្នាបែកមុខ បែកក្បាល តែនាងគ្មានអារម្មណ៍ឈឺសូម្បីបន្តិច។ នៅពេលដឹងថាឈ្មោះ Jiko Hakai មានអត្ថន័យពិបាកស្ដាប់បែបនេះទៀត នាងក៏កាន់តែស្ពឹកខ្លួន គ្រាន់តែនាងទំនើងតាមចិត្តបន្តិច គ្រប់គ្នាបែរជាផ្ដល់ឈ្មោះបែបនេះឲ្យនាង ម្នាក់ៗច្បាស់ជាចង់ឃើញនាងរលាយបាត់ណាស់ហើយ។
«វាមិនពិតទេ Hakai វាគ្រាន់តែជារឿងចៃដន្យប៉ុណ្ណោះ»
ស្ត្រីចំណាស់ក្រោកចេញពីគ្រែតែមិនប្រយ័ត្នក៏ដួលលើឥដ្ឋខាងក្រោម គាត់សល់ពេលមិនច្រើនទៀតទេ ហេតុអ្វី Hakai បែរជាដឹងរឿងនេះនៅពេលនេះ?
«អ្នកម៉ាក់ឲ្យឈ្មោះ Rayflo ទៅក្មេងចិញ្ចឹម គ្រប់គ្នាច្បាស់ជាស្រឡាញ់នាងណាស់ហើយ... ស្រឡាញ់នាងជាងខ្ញុំផងក៏មិនដឹង »
ទឹកមុខគ្មានមេត្តា Hakai ស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ថាត្រូវមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ក្បត់ វាជាអំពើផិតក្បត់ដ៏ឃោរឃៅរបំផុត នាងមិនធ្លាប់ឈឺចាប់នៅក្នុងទ្រូងដ៏ថ្នាក់នេះទេ។

នៅពេលជួប Rayflo នៅផ្ទះ Hakai នៅតែចង់ទៅថ្នាក់ថ្នមប៉ះពាល់រាងកាយមួយនោះ តែន័យនៃឈ្មោះ Jiko Hakai មិនធ្លាប់ចាកចេញពីខួរក្បាលនាង ដូច្នេះជាជាងរំលឹកការចងចាំដ៏ឈឺចាប់ នាងចាប់ផ្ដើមដាក់គម្លាតរវាងនាងនិង Rayflo។
«បងឈឺខ្លាំងទេ? ចាំអូនលាងរបួសឲ្យ»
«មិនចាំបាច់ទេ ចេញទៅ! »
គ្រវាសដៃហើយដេញចេញ Hakai អាចមើលឃើញទឹកមុខភ្ញាក់ផ្អើលរបស់ Rayflo តែនាងមិនបានប្រកែកអ្វីក្រៅពីធ្វើតាម។
«ឈប់សិន!»
ឮសម្ដីឲ្យឈប់ Rayflo ប្រែជាញញឹមប្រហែលជា Hakai មានអារម្មណ៍ល្អមកវិញមិនខាន។
«ខ្ញុំមិនចូលចិត្តឈ្មោះ Rayflo ទេ ស្ដាប់ទៅមិនទន់ភ្លន់.. ប្ដូរឈ្មោះចេញទៅ»
«អូន-» នាងតូចគាំងស្ងៀម ហេតុអ្វីសុខៗ ស្រាប់តែប្ដូរសព្វនាម? នេះមានអ្វីកើតឡើងទៅ?
«Hakai អូន-»
«កុំហៅឈ្មោះរបស់ខ្ញុំទៀត»
ផាំង!
សំឡេងបិទទ្វារបន្ទប់លាន់ឮចេញក្រៅខ្ទរពេញផ្ទះ Rayflo ហាក់មិនយល់ពីអ្វីដែលបានកើតឡើង តើនាងបានសាងកំហុសអ្វីមែនទេ?
វាជាលើកទីមួយដែលសម្ដីរបស់ Rayflo លែងអាចឈានចូលដល់ក្នុងបេះដូងរបស់ Hakai វាប្រៀបដូចជាមានរបាំងដែកដ៏ក្រាស់មួយផ្ទាំងគាំងជាប់ក្នុងចិត្ត ខ័ណ្ឌក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកទាំងពីរជាប់។
Hakai ធ្លាក់ចុះទៅក្នុងពិភពងងឹតរបស់នាងកាន់តែជ្រៅបន្ទាប់ពីម្ដាយនាងស្លាប់ ឈ្មោះ Rayflo លែងឮពីមាត់ Hakai ម្ដងទៀតហើយ ទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេក៏លែងដូចដើម ម្ដងបន្តិចៗ Hakai បាត់បង់ភាពជាខ្លួនឯង ម្ដងបន្តិចៗ Rayflo ដែលប្ដូរឈ្មោះថ្មីមកជា Sulli ក៏ត្រូវអណ្ដែតកាន់តែឆ្ងាយ។

ស្របពេលបងគេចមុខពីអូន ដោយសង្ឃឹមថាពួកយើងនឹងល្អប្រសើរ បើនៅឆ្ងាយពីគ្នា អូនតែងតែចោទជាសំនួរ សួរខ្លួនឯងរាល់ថ្ងៃថា «តើមកពីអ្វី? អូនបានសាងកំហុសអ្វីទើបពួកយើងក្លាយជាបែបនេះ? បងផ្ដល់ចម្លើយមួយម៉ាត់បានទេ?»
«ឬក៏ចុងបញ្ចប់នៃពួកយើង បងត្រូវតែបញ្ចប់ទៅដោយការបាត់បង់អូនជារៀងរហូត? Hakai...»

ចប់