●EKKAN● ONE SHOTS

5.BÖLÜM: "Derin Acılar"

Bölüm Şarkısı: Cem Adrian/Herkes Gider Mi?

~İstek Bölümdür~ bunasilutopya💙

Ekim'den;

"Uzun süre önce çıkmıştı babam hayatımdan,hayal meyal hatırlıyorum yüzünü,bir yanım unutmak istese de diğer yanım unutmak istemiyordu onu,küçüklükten beri bana birkez içten sarılıp,öpmemişti,belki de onun için kötü bir çocuktum veya ona layık değildim.. Annem onun yokluğunu hissetirmemek için elinden geleni yaptı,ama benim içimdeki boşluk asla kapanmadı,ve asla kapanmayacaktı.."

Günlüğüme yazımı bitirdikten sonra gözyaşlarımı silmiştim,ağlamak bana yakışmıyordu hemde asla,ağlamak bir nevi zayıflıktı bana göre,insanlara ağladığımı göstermek daha büyük bir zayıflık,babamın beni bırakıp gittiğini öğrenince söz vermiştim,ağlamayacaktım.. Okulda günlerim çok zorlu geçiyordu,hayatım boyunca görmediğim şeyleri ben o okulda görmüştüm..
Unutmam da asla mümkün değildi..

Kanat'ın Anlatımı İle Devam

Sesler,kafamın içinde yankılanan kemer sesleri susmak bilmiyordu,babam olacak o adam yine Aziz'i dövüyordu,annemse salonda ağlıyordu,bense öylece oturmuş düşünüyordum,sadece düşünmek.. Herşeyi düşünüyordum,okulda olanları,şimdi burda olanları,babam asla içten bir şekilde başımı okşamamış,beni sevmemişti,belki de insanlara karşı olan nefretim bu yüzdendi.. Babamdan sevgi nedir görmediğim için insanlarda aynıdır diye düşündüm hep..

Hayatım boyunca böyleydi bu,hiç değişmedi,Melisayla olan sevgili hayatımızın da temelinde sevgi yoktu aslında,babalarımız arkadaş diye o kadar samimi olmuştuk, ona bir kere bile seni seviyorum dememiştim.. Böyle zamanlarda aklımı birşey darmaduman ediyordu,Ekim... Eskiden olsa babam Aziz'i döverken bende dolapları yumruklardım,ama artık yapmıyorum,Ekim'i düşünmem sakinleşmeme yetiyordu bile..

~

Her sabah olduğunun aksine bu sabah mutlu bir şekilde uyanmıştım,yataktan kalkıp aynada kendime baktığımda yüzüme renk geldiğini gördüm,gülümseyerek üstümü giyindim ve saçlarıma şekil vermiştim,birşeyler atıştırarak evden çıkmıştım,Ayşe ve Bekir beni bekliyordu..

"Ooo Ekim Hanım sonunda teşrif edebildiler,kızım sen gülüyorsun."
"Evet Bekir,ağlayayım mı?"
"Aman hayır,son 1 aydır hep ağlıyorsuz anasını,senin yüzüne bir renk gelmiş sanki"
"Aşktandır o Bekircim"
"Ne,ne aşkı?"
"Ayşeee,yok öyle birşey Bekir hadi bak geç kalacağız,senin yüzünden yine."

Okula geldiğimizde dersin başlamasına daha varken kahvelerimizi alıp bahçeye çıkmıştık,otururken gözüm basketbol oynayan Kanat'a kaymıştı,kısa bir bakışmanın ardından Ayşeye dönmüştüm tekrar,söyledikleri ile kahkaha atarken Kanat'ın gülerek bana baktığını görmüştüm..

Biraz sonra kafama gelen top ile beynim yerinden çıkmıştı sanki,karşıma baktığında Ozan gülerek bana bakıyordu,ben kafamın acısıyla inlerken yanıma kumral,uzun boylu bir çocuk gelmişti..

"İyi misin,canın çok yanıyor mu?"

Anlamsız bir şekilde bakarken Kanat gelmiş,çocuğu itip,kafama bakmıştı..

"Çok acıdı mı canın?"

İçim eriyerek ona baktığımda endişeli bir şekilde ona bana bakıyordu,sanki elektrik çarpmış gibi kendine gelerek,soğuk bir tavır almıştı..