●EKKAN● ONE SHOTS

24.BÖLÜM: "Yanımda Kal"

Bölüm Şarkısı: Ahmet Hatipoğlu/Kendi Düşen Ağlamaz

{İçimdeki herşeyi döktüğüm karışık bir bölüm oldu,iyi okumalar canlarım❤🥰}

~

Leylanın okula ilk adım atmasından dakikalar geçmişti Ekim birkaç dakika sadece bir zamanlar yakın olduğunu sandığı arkadaşına bakıyorken onun kendisine yaptıklarını sineye çekmesi kendine kızmasına neden olmuştu,o sırada arabadan inen Kanata bakmıştı,Kanat yine donuk bakışları ile ona bakıyordu,Ateş geldiğinden beri böyleydi,arkadaşız diye birbilerini kandırsalar da kalpleri deli oluyordu birbirleri için,göz devirip okula doğru yürürken Leyla önünü kesmişti..

Ekim gitmek için hamle yapmışken Leyla kolundan tutmuştu,Ekim sertçe kolunu çekmişken herkes onları izliyordu..

"Bir hoşgeldin de mi yok Ekim?"
"Benim açımdan iyi bir durum olmadığı için söyleme gereği duymadım."
"Ben senin yüzünden o sandalyeye mahkum olmuşken sen nasıl bana bunları söylersin ya?"
"O KAZA SENİN GEREKSİZ HEVESLERİN YÜZÜNDEN OLDU BUNU İKİMİZDE BİLİYORUZ KENDİNİ KANDIRMA,ARTIK HERŞEYİ SİNEYE ÇEKECEK OLAN EKİM YOK,İŞİNE GELİRSE."

Leyla çok sinirlenmiş olacaktı ki elini kaldırmış Ekime tokat atacakken Kanat müdahale etmek için hareket ettiğinde Ekimin ne kadar güçlü biri olduğunu hatırladı,Ekim Leylanın elini tutup bükmüştü..

"Bana tokat atmaya cüret edecek kadar gereksiz bir cesaret sergileyen biri olmadı,olamayacak da,tabii senin karakterin yerlerde süründüğü için bunu bilemezsin,yanındaki dostum sandığın insana sorabilirsin gerçi onunda senden bir farkı yok ama olsun."

Melisayı işaret etmişken Melisa yumruğunu sıkıyordu,Ekim ikisine de son kez bakıp dimdik bir şekilde yürümeye başlamıştı,okula girince herkesin ona bakması hoşuna gitmişti kantine gidip bir kahve almışken yanına Ateşin oturması ile odağı tamamen ona kaymıştı..

"Kendini çok güzel koruyorsun ve bundan etkilenmemek elde değil."

Ekim dişlerini göstererek güldüğünde ilerde onları izleyen Kanat yumruğunu sıkmıştı bile..

"Bu sana,doğum günün kutlu olsun."

Elindeki siyah kutuyu Ekime uzatmışken Ekim kendi doğum günümü unutacak kadar aklım gitti mi diye düşünüyordu,Ateşin elindeki kutuyu açtığında içinden bir zamanlar en sevdiği ama kaybettiği için okuması yarım kalan kitabını gördü..

"Romeo ve Juliet off Ateş çok teşekkür ederim,kaybetmiştim bunu."
"Biliyorum."
"Nasıl?"
"Emin ol senin hakkında bilmediğim çok şey var."

Bana göz kırpıp gitmişken herkes çatıya doğru koşmaya başlamıştı,çatıya çıktığımda Eminenin gözü dönmüş bir adım daha atsa aşağıya düşecekti,herkes burdaydı,yavaşça ona doğru yaklaşmaya başladığımda onun çıktığı yere çıkmıştım,Bekir korkuyla bağırmıştı..

"EKİM KAFAYI MI YEDİN KIZIM,GELSENE ŞURAYA."
"KARIŞMA BEKİR."

Gözlerimi Bekirden ayırdığımda kısa bir an Kanata bakıyorken gözlerindeki endişe,ve aşkı görmüştüm bana birşey olmasından korkuyor gibiydi,gözlerimi ondan ayırıp Emineye dönmüşken bir adım daha atmıştı milim hareket etse aşağıya düşebilirdi..

"Emine,Emine bana bak bak ben geldim Ekim,ben senin her zaman yanındayım."
"Dayanamıyorum artık Ekim,bu okuldakilere,bu okulun beni kirletmesine dayanamıyorum.."
"Emine bana bak,peki burdan aşağıya atlarsan herşey çözülecek mi?,mutlu olacak mısın,kendini düşünmüyorsun babanı düşün Emine bir tanecik kızısın onun sen,bak benim babam yok,yıllar önce terk etti beni,ama sen babanı terk edemezsin,kızlar için baba bambaşka birşey bunu sende biliyorsun,yapma bak gel ben senin her zaman yanındayım,ne zaman istersen bana herşey anlatabilir,içini dökebilirsin."