Çıkış Yap Ya Da Öl

Otuz İki

'Önce, ne yapmam gerektiğini hızlıca halledelim.'

Başlamak için, reklam panosunun etrafındaki insanların soruları ve istekleri ile mücadele eden Seon Ahyun'u yakaladım.

"Telefonunu bana ver."

"H-ha?"

"Kanıt çekimi yapacağım."

“……!”

Seon Ahyun sonunda aklı başına geldi ve sessizce reklam panosuna yöneldi. Bana verilen akıllı telefonun kamerasını açtım.

İnsanlar hemen tepki gösterdi.

“Ah, resimler!”

“Yoldan çekilelim~”

"Hadi çocukların fotoğrafını çekelim!"

Şaşırtıcı bir şekilde, tutkulu kalabalık gönüllü olarak bizden uzaklaşmaya ve geri çekilmeye başladı.

……Belki de birçok insanın fotoğraf çekmek için hayatlarını riske attığını gördüğüm içindi ama biraz endişelendim.

"Omuzlarını düzelt."

"HI-hı!"

"Ahyun-ah, çok yakışıklısın!"

Son sözler benim tarafımdan değil, Seon Ahyun'un hayranı gibi görünen biri tarafından söylendi.

Seon Ahyun'un yüzü kırılmış gibi kıpkırmızı oldu.

“NN-Hayır……”

Birkaç kez kekelendikten sonra Seon Ahyun gıcırdadı.

Her neyse, mekanik olarak besteleyerek bir fotoğraf çektim ve akıllı telefonu bıraktığım anda Keun Sejin yanımda bağırdı.

“Moondae! Ben de, ben de!”

Seon Ahyun'un akıllı telefonunu tutarken arkamı döndüm ve Keun Sejin'in fotoğrafını çektim.

Pozunu değiştirmeye devam ettiği için Keun Sejin'in fotoğraflarını çekmek can sıkıcıydı.

Ancak insanlar sahneyi akıllı telefonlarıyla çekiyorlardı.

"Tatlı……"

“Başka pozlar da yapın~”

'……Bu durumda, prova çekimi yapmasam da iyi olmaz mı?'

Sadece gidip internette görünen bir şeyi indirmem gerekecekti.

"Moondae, sen de!"

"Ah."

Fotoğraf çekmeyen tek kişi ben olsaydım garip olurdu, bu yüzden panomun önüne geçtim.

Tüm insanlar geri çekildikten sonra reklam panosunu tamamen açıkta gördüğümde, boyutundan dolayı bir gözdağı duygusu hissettim.

Park Moondae'nin reklam panosu için kullanılan fotoğraf prodüksiyon sunumu sırasında çekildi.

Neyse ki, yanak dürtme veya parmakla kalp içeren bir resim değildi ama yüzümü bu kadar büyük görünce biraz utandım.