Otuz Dokuz

36 7 0
                                    

“Zor zamanlar mı geçiriyorsun?”

Açıkça bilerek sordum. Bu yüzden dinleyicinin de uygun şekilde yanıt vereceğini umdum.

Ama Cha Yujin çikolatayı ağzına koydu ve daha çok ağlamaya başladı.

çıldıracaktım…

Herkes eğlence alanında olduğu için mi duyarlı olduğundan mı yoksa hayatta kalmanın acımasızca zor olduğu için mi bilmiyordum ama sanırım bu günlerde çok fazla ağlayan insan gördüm.

“Herkes kavga ediyor… Hayır dersem korkutucu oluyor, koklama.”

"……Peki."

Cha Yujin tamamen cesareti kırılmış görünüyordu. Birkaç gün önceki parlak insandan eser yoktu.

Sanırım ekibi 1. günden beri dağınık olduğu için mi?

'Adımdan sonra <Köpek Odası> deniyor.'

Bu adamlar, eğer bu şekilde yayınlansaydı, oda adıyla bağlanıp alay konusu olduğum geleceği görebilirdim.

Ancak, 'Park Moondae'nin Cha Yujin'e herhangi bir tavsiye vermesi komikti.

Ne dersem diyeyim, bir hata yapsam 'Park Moondae'de bir sorun olduğunu hisseden bir tek ben miyim?' gibi yazılarla bombardımana tutulacaktım. çünkü ben farklı bir takıma aitim.

Sakinleşince onu geri göndermem gerekecek.

Cidden farklı bir şey söyledim.

"Daha fazla çikolata ister misin?"

“……”

Cha Yujin başını salladı. Çantamdan bir avuç çikolata daha alıp ona uzattım.

'…Çok şey getirdiğime sevindim.'

Şanslıyım ki hala bir çantam daha kaldı. Onları boşa harcayacak gibi görünsem, her şeyi mahvederdi.

Bunun gibi, banyoda akan suyun arka plan sesine karşı bir çikolatayı çiğneyen Cha Yujin ile sessizce birkaç dakika geçirdim.

Kısa bir süre sonra, Cha Yujin, çikolatayı iki elinde tutarak, başı öne eğik bir şekilde oturduğu yerden kalktı.

"Teşekkürler."

Görünüşe göre biraz sakinleşmeyi başardı ve geri dönmeye hazırdı. Olanların ayrıntılarını bana anlatmadığı için ona yeterince teşekkür edemedim.

Pek istemedim ama duruma uygun bir şey söyleyelim.

"Raebin'i görmemek sorun olur mu?"

“Evet…… İyi olacak.”

"Peki."

Cha Yujin öncekinden biraz daha cesur görünüyordu, ağlamayı bırakmıştı ve yavaş yavaş kendine geliyordu.

'Şeker krizi mi?'

Şekeri bitince tekrar ağlamaya başlayıp başlamayacağından şüpheliydim ama öncelik bu bombayı göndermekti.

Çıkış Yap Ya Da Öl Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin