Çıkış Yap Ya Da Öl

On Dört

Son iki gündeki en çılgın ve umutlu tartışmanın ardından kısa bir mola sırasında Seon Ahyun ile konuştum.

"Yorgun musun?"

"Oh hayır…"

Seon Ahyun gergin bir yüzle başını salladı. Gergin görünüyordu çünkü durumunun kötü olduğunu ve sözlerini duyabileceğini düşündü.

Ona bu şekilde yaklaşmanın sorun olmayacağını umuyordum. Konuyu olabildiğince nazik yapmaya çalıştım.

“Öyleyse koreografi kontrolü sırasında geri bildirim konusunda endişeli misiniz?”

Ve sonra bir özür geri geldi.

“……II-özür dilerim… Elimden gelenin en iyisini yapacağım….”

Gerçekten bir güneş balığı gibiydi. Kalbi genişledi.

"Benim için üzülmene gerek yok. Ve bu yanlış anlaşılmamalı.”

'Koreografın bir kişilik sorunu olduğu için motivasyonu kişisel bir saldırı olarak kullandığını düzgün bir şekilde aktarmaya çalışalım.'

“Koreograf bunu gerçekten söylemedi çünkü aslında senden daha iyi olduğumu düşünüyordu. Seni uyarmaya çalışıyordu."

Rahat bir atmosfer yaratmak için konuşurken Seon Ahyun'un yanına oturdum.

"Eminim senin daha iyisini yapabileceğini düşündüğü için hayal kırıklığına uğramıştır. Çünkü o güçlü bir konuşmacıdır.”

“……”

Seon Ahyun cevap veremedi çünkü sadece 'Hayır, sen daha iyisin' diyemedi. Sözlerimin makul olduğunu mu düşündü?

“D-sen, r-gerçekten… İyi yapabileceğimi mi düşünüyorsun?”

"Hm?"

Bana mı soruyordu?

Sanırım bunu 'Koreograflar koreograflar ve ben katılmıyorum' demenin bir yolu olmadığını hesapladıktan sonra sormuştu…

Kollarımı kavuşturup sakince konuştum.

"Neden sana yalan söyliyim?"

“…!”

Seon Ahyun tükürüğünü yuttu ve biraz beklenen bir sesle sordu.

"TT-O zaman... nasıl yapabilirim ki..."

“…benim fikrimi mi soruyorsun?”

"E-evet!"

Seon Ahyun hevesle başını salladı.

'Kariyerine seçmelere katılarak başlayan bir acemiden tavsiye mi istiyorsunuz?'

Soğuk hislerimi saklamaya çalıştım ve Seon Ahyun'un durum penceresine dayanan bir teori buldum.

"Bence çok düşünüyorsun."

Seon Ahyun şok olmuş görünüyordu.

“UU-İşe yaramaz…”