After the rain drops

Chapter 27

A: Hi, gays. Ito nga, may sasabihin nanaman ako. Hindi ko kase alam kung kailan ulit ako makakapag-ud kase pasukan na namin bukas. Hahaha! Yes po, bukas ay college na ako at red spartan. Hahaha hahanap ako ng mala Lisa. Emz. Pero hindi ko naman sinasabi na sobrang tagal, of course, mag uud parin naman ako kaso baka hindi na araw-araw. Iyon lang naman, HAHAHAHA! Have a nice day, gays. Enjoy reading:))

Lisa's POV

Hindi ko alam kung gaano ako kasaya nang maalala ang gabing may mangyari sa amin ni Jennie. Hindi ko maipaliwanag ang saya ko nung sabihin n'ya sa akin na mahal n'ya din ako. Na ako lang at wala nang iba.

Tiningnan ko naman ang tower na ginawa namin dito. Hindi ako makapaniwala na magagawa namin Ito nila Noze. Gusto kong mag pasalamat sa kanila dahil sa malaking tulong nila sa akin.

Tiningnan ko naman ang aking relo, sabi ko kay Jennie 8pm ang punta namin dito pero 8:30 na wala pa rin s'ya

"Baka natraffic"Sambit ko pa sa aking sarili dahil malapit na ang pasko, sigurado na madaming nasa bayan ngayon upang bumili ng mga regalo.

Tiningnan ko ang tulips na binili ko at ako talaga ang pumili noon para mas special.

Kahit iyong food namin dito na niluto ni Tita ay lumalamig na.

"Jennie..."Sambit pa at tinawagan s'ya pero hindi n'ya ako sinasagot. Nag simula na naman akong kabahan dahil baka ano nang nangyari sa kanya.

"Wag ka ngang paranoid, tol, darating din si Jennie"Sambit pa sa akin nila Jisoo dahil tinawagan ko na sila.

"Sana nga"Sagot at pinatay na ang tawag. Pero lumipas ang oras at wala parin s'ya. 12am na pero wala paring Jennie na kadating.

"Fuck!"Iyon nalang ang nasabi ko nang may maramdaman akong patak ng ulan. Hindi ako makaalis sa akin upo kase nangako si Jennie sa akin na pupuntahan n'ya ako dito. Na darating s'ya.

I tried to save the food pero nabasa na ito. Ganun nalang din ang pag tingin ko sa paligid, hinihintay parin si Jennie pero lumakas lang bang lumakas ang ulan ay walang Jennie na dumarating.

"Jennie..."Bulong ko pa sa aking sarili at hinayaan na mabasa ng ulan dito.

"Lisa...."Mabilis akong tumingin sa tumawag sa akin. I thought it was Jennie but no, it's Noze.

"Noze"Napatayo ako nang makita na basa na din s'ya ng ulan"What are you doing here? Basang basa ka"Sambit ko pa at lumapit sa kanya pero nang tumingin s'ya sa akin at ganun nalang kabilis tumulo ang aking luha.

"I'm sorry"She said"Hindi nakakarating si Jennie, Lisa. She called me and told me na hindi s'ya makakapunta dito. I'm sorry"

Pakiramdam ko ay para akong nanghina dahil sa narinig. Hindi agad ako makapag salita habang nakatingin sa kanya.

"B-bakit..?"Tanong ko naman, nag simula nang mag alala"May sakit ba s'ya? Nag ka emergency? Saan s'ya? Pupuntahan ko s'ya"I was about to held her hand para umalis pero ganun nalang ang pag tingin ko sa kanya nang pigilan n'ya ako.

"Lisa, wala s'yang sakit. Wala ding emergency. She told me na nasa airport s'ya"

"Airport...?"Para akong nanghina"Bakit, anong gagawin n'ya sa airport? Bakit s'ya nasa airport?!!"Hindi ko na napigilan ang sumigaw dito dahil gulong-gulo na ako.

"Even me, hindi ko alam!"Sigaw n'ya din sa akin, umiiyak na"Believe me or not, wala akong alam kung bakit s'ya nandoon. I tried to call her pero hindi s'ya sumasagot!!"

Hindi ako makapaniwala. Ayokong maniwala. Nang tumingin ako kay Noze ay ganun nalang ang pag Iling n'ya kaya naman napaupo ako sa sorbang panghihina.

"No...."I whispered, letting my tears fall down"She promised me, Noze. She promised me na darating s'ya..."