I'll Live With You #4: 3MIX

48

I'll Live With You #4: 3MIX part 48

Jihyo: take care

Daniel: I will, ikaw din, mag ingta ka rito.

Jihyo smiled and tucked her hair behond her ears.

Daniel: Sana mabisita kita next month.

Jihyo: Hmmm, 'wag muna. Crucial month kasi next month kaya hindi ako sigurado kung makakasama moa ko ng matagal.

Napasimangot si Daniel at tumitig sa kamay nilang magkahawak pa rin ngayon. Ayaw nilang i-let go ang kamay ng isa't isa pero kailangan. Nang oras na para umalis si Daniel, agad niyang niyakap ang dalaga.

Daniel: mamimiss kita...

Yumakap pabalik si Jihyo at malawak na ngumiti.

Jihyo: I will miss you, too. Tatawagan kita kapag may oras ako. Sana may oras ka sa mga panahong iyon.

Humigpit ang yakap nito.

Daniel: Lagi akong online, I will make time for you.

Naghiwalay na sila ng yakap at nagtagpo ang kanilang mga mata. Hinaplos ni Daniel ang pisnge niya at ngumiti. Napakaganda talaga ng ngiti nito, sana lang ay hindi iyon mawala.

Daniel slowly put his lips on her forehead and Jihyo's eyes automatically shut. Her heart is pounding insanely.

He meets her eyes, hug once more and wave goodbye. Naiiyak siya nang makalayo ito ngunit hindi niya pinahalata. Pinakiramdaman niya ang pagpintig ng puso niya.

Jihyo: This is why I can't be dependent on a man. Hindi na para sa akin ang puso ko...

She felt confused. Ayaw niya sa pakiramdam na nakadepende sa ibang tao, pero ayaw naman niyang mawala si Daniel.

Jihyo: Daniel loves me, I know that. But will I be able to give back the affection he deserves?

She shut her eyes calm herself and looked at her phone. Huminga muna ng malalim si Jihyo bago pindutin ang call button. Dahil bumalik na sa Pilipinas si Daniel, kailangan na niyang kausapin ang lola.

After a few rings, abuela answered the call. Just like before, her voice is stern and cold.

Abuela: I was waiting for your call.

Jihyo: Sorry, abuela. Daniel just left.

Abuela: The issues in Batanes are resolved.

Jihyo: T-thank you...

Abuela: Tsk

Sumakay na siya sa sasakyan habang kausap pa rin ito.

Abuela: I can't give you the permission for a few more months there. You have until November.

Jihyo: But—

Abuela: No buts

Pinatay nito ang tawag. Imbes na mainis lang ay nagmaneho na siya pauwi. Mayroon nalang siyang dalawang buwan para tapusin ang training nya.

~

Nayeon: W-what? Si Momo?

Tumango si Jeongyeon. Hindi makapaniwala si Nayeon sa nangyari.

Jeong: Dahyun disappeared.

Nayeon: Wait, what? Eh buntis si Momo tapos nawala siya bigla?!

Jeong: Hindi pa alam ni Dahyun ang tungkol doon. He disappeared before he knew everything.

Nayeon: What the heck happened to them? Akala ko pa naman inseparable sila.

Jeong: hindi mo talaga alam kung anong mangyayari sa hinaharap.

She looked at him and cupped his face.

Nayeon: Dapat ikasal muna tayo bago tayo magkaanak, okay?

Jeong: A-anong sinasabi mo?

Nayeon: Para wala kang takas. Baka hindi mo ako panagutan.

Jeongyeon cupped her cheeks, too.

Jeong: kahit wala tayong anak, pananagutan kita.

Nayeon: No, gusto ko magkaanak. Yung kamukha ko.

Bumitaw si Jeongyeon saka natawa.

Nayeon: Bakit? Anong nakakatawa?

Umalis sila ng upo. Humiga si Jeongyeon sa mga hita ni Nayeon.

Jeong: Kamukha mo pero ugali ko.

Nayeon: What's wrong with my personality? Ayaw mo yun? Confident, vocal and expressive?

Jeong: And loud? Hayst, okay na yung ikaw lang maingay sa bahay.

Pinitik niya ang noo ng nobyo na agad anman napaaray.

Nayeon: Let's see sinong magiging kaugali niya.

Hinaplos rin ni Nayeon ang pinitik niya at saka pinaglaruan ang buhok nito. Bigla niyang naalala ang matagal na bumagabag sa kanya.

Nayeon: Jeongyeon...

Jeong: Hmm?

Nayeon: What kind of mother is your mom?

Nag angat tingin ito, may pagtataka ang mga mata.

Jeong: Bakit mo naitanong?

Nayeon: W-wala lang...curious lang?

Jeongyeon smiled and looked at the ceiling.

Jeong: My mom...she's crazy.

Nayeon: A-ano?

Jeong: She always tell people about things she doesn't mean.

Nayeon: What do you mean?

Jeong: Parang ano ba...hmmm

Inisip nitong mabuti ang mga sinasabi ng mommy niya noon.

Jeong: For example, sasabihin niya "ligawan mo sa ganito kasi iaahon ka niya sa hirap. Mahirap maging mahirap. Dapat marunong kang dumiskarte."

Napakurap kurap siya sa narinig. His example is exactly what her mom told her.

Nayeon: T-talaga? Sinasabi niya 'yon?

Jeong: Oo, ang Malala nga e pinagbubuntis palang ng mommy ni Mina si Mina ay pinagkakasundo na niya kay Chaeyoung na ilang taon palang. "Kailangan ikasal ang mga anak natin para magkapamilya tayo!"

Natahimik siya. What kind of nonsense is that?

Jeong: Honestly, I thought she is mentally disabled. She gets excited to the things that will happen in the future, spouting things she just thought that day. Parang ganoon. Pero hindi naman siya seryoso sa mga 'yon. Ang sumeryoso ay ang mga nasasabihan niya. Kaya pinigilan siya ng dad ni Chaeng.

She processes everything he mentioned. Her dad is really at fault. Hindi niya makita ang kasalanan ng mommy ni Jeongyeon. Though sinabihan niya ng ganoon, pero hindi naman niya pinilit.

Nag angat ng tingin si Jeongyeon.

Jeong: Bakit mo ba antanong?

Nayeon: W-wala lang nga...hehe syempre hindi ko pa siya namemeet formally as your girlfriend.

Bumangon ito at hinawakan ang kamay niya.

Jeong: Wag kang mag alala, gusto ka ni mommy for as long as masaya ako sayo. Our happiness is her happiness.

Nayeon smiled and initiated the hug. She's decided, she will not mention that issue. Ayaw niyang magkaproblema sila ng magiging in-law niya. magpapanggap nalang siyang walang alam.

To be continued...