DİKKAT!
(Baştan söylüyorum bu hikaye Tuna ve Alara'nın hikayesi.
İlk başta olan olaylar onları birleştirmek için lütfen on yargıyla yaklaşmayın.
Bu kitapta acı değil mutluluk ve mizah var.)
"İki yıl demiştin yoksa." Başını iki yanına salladı.
"Hayır...
(Aybars dedi ki şarkı eşliğinde okurlarsa daha güzel hissederler.)
VE AYRICA LÜTFEN ALARA'NIN HEVESLERİ OLAN KÜÇÜK BİR KIZ OLDUĞUNU UNUTMAYIN!
Alara
Yatakta dört dönerken ne yazacağımı düşünüyordum. Şimdi ben onun beni sevdiğini biliyordum ama sorun şu ki o benim onu sevdiğimi bilmiyordu. Biraz naz yapsam kim ne diye bilirdi ki.
Mesajlar kısmına girerek yalandan bir drama sahnesindeymiş gibi bir hale büründüm.
Alara~Aybars
Alara: Duyduklarım doğrumu?
Alara: Ben seni abim olarak gördüm bunca yıl.
Alara: Hiç hissettirmedin.
Alara: Neden ben Aybars abi.
Alara: Tamam, elbet saygı duyarım ama
Alara: Olmaz biz abi kardeş gibiyiz.
Alara: Abim neyse sende öylesin.
Alara: Aybars abi lütfen bırak.
Aybars: Yazma!
Aybars: Böyle bir şeyin var olduğu doğru.
Aybars: Farkındaysan sana hissettirmedim.
Aybars: Çünkü uzaktan sevdim seni.
Aybars: Kim ne dedi neden dedi sana bunu bilmiyorum ama.
Aybars: Bundan sonra istersen selam sabahı kes.
Aybars: Kalbim sana kör olamaz. Çünkü seni sevmek beni iyileştirdi.
Alara: Abi,
Aybars: Deme ben senin abin değilim, seni seven adamım.
Aybars: Ben sana karşı artık dilsizim.
Aybars: Sözlerimi değil, kalbimi hissedene kadarda bir yabancı olurum.
Alara: Aybars
Alara: Sen tamam abim değilsin ama abimin en yakınısın ona bunu yapamam.
Alara: Lütfen dün neysen bugünde öyle kal.
Alara: İyi geceler.
Aybars: İyi geceler. (01:01)
(Alara çevrimdışı)
Aybars
Telefona uzun uzun baktım, gecem hep onunla iken iyiydi, lakin şimdi onsuz olmaya mahkum kalmıştım.
Sevdim, onu kendi bakışlarımdan bile esirgeyecek kadar sevdim.
Bekledim, belki bir umut bakışlarında ki o dostça olan sevgi aşka dönüşür diye bekledim.
Biliyordum böyle olacağını çünkü bir gün olsun bana bakışları farklı gelmedi.
Sesi bir gün olsun yanımda heyecandan titremedi oysa en ufak mutlulukta sesi titrerdi.
Onu ilk sevdiğimde olmaz dedim o senin kardeşin dedim ama kalp. Ah o kalp bir gün olsun dinlemedi beni.
Atmayı bıraksa bile Alara hep orada kalacaktı. On dört yaşındaydım onu sevdiğimde, al yanaklarıyla bana doğru koşuyordu.
Elinde dondurması badem gibi gözleri etrafı izliyordu. O an kalbim yerinden çıkmaya ant içmiş gibi atıyordu.
Yanımda bulunan bir çok kişi bir şeyler söylüyordu ama duymuyordum. Narin sesi ilişti kulaklarıma, "Aybars abi." Dedi inatla.
O an dedim o senin kardeşin. Dedim ya kalp işte söz dinlemedi. Yalnızca onu sevdim başka birine hayatımda nokta kadar yer tanımadım.
Çünkü onun daha farkında olmadan hissettirdiği bu duyguyu kimsenin önüne koymadım. Koymak da istemedim o bana yetti.
Çalan şarkı inatla unutmama izin vermiyor gibiydi. Arabayı hızlandırdım kaçıp gitmek istiyordum. Yüzüne bakmaktan çekinmezdim ama o benim yüzüme bakmayacaktı bunu kaldıramazdım.
Beni her gördüğün de gülüşü solacaksa sevmemin ne önemi kalır ki. Gülüşünü ben solduracaksam gitmeye razıydım. Yada burada kalıp beni sevene kadar savaşmam lazımdı.
Gülüşü, kokusu, güldüğünde yanağında oluşan minicik bir çukur var o bile bunun farkında değilken her ayrıntısı zihnimde.
