DİKKAT!
(Baştan söylüyorum bu hikaye Tuna ve Alara'nın hikayesi.
İlk başta olan olaylar onları birleştirmek için lütfen on yargıyla yaklaşmayın.
Bu kitapta acı değil mutluluk ve mizah var.)
"İki yıl demiştin yoksa." Başını iki yanına salladı.
"Hayır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alara: rahatsızım ya siz gidin Allah Allah Allah sanki göbek bağımız bir kesildi amk
Alara: Yalnız kalmak istiyorum.
Alara: Şaka matik miyim ben yanınızda canınız istediğinde var olucam.
Alper: Sakin lan!
Alper: Evde değilsin ne işin varda gelmiyorsun
Ekin: Lan Alara evde değilse senin anırarak gülüştüğün kim?
Alper: Samet.
Ekin: Nerdesin Alara.
Alara: Sizene.
Alara: Ben olgun genç bir kadınım sizi benim ne yaptığım ilgilendirmiyor.
Ekin: Bir daha sormam direk gelirim.
Alara:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ekin: Sen kaşındın.
(Herkes gördü)
Telefonumu kapatıp cebime koydum. Gerçekten çok yorulmuştum insanların hayatıma sürekli müdahale etmesinden fazlaca yorulmuştum.
İki dakika yalnız kalıyorum nerdesin, yok beni getirtme. Artık dün Nur'un dediklerinden sonra hayatım dahada çekilmez olmuştu.
Zaten bir şeylerin var olduğunu biliyordum ama abimin bu kadar ileriye gideceği aklıma gelmezdi. Resmen ikimizide çıkmaza sürüklüyordu.
Kendimi şimdi şu denize atsam kurtulsam ne güzel olurdu. Lann lan tövbe yok Allah'ım valla ölmek en son istediğim şey.
Burnuma gelen kokuyla çoktandır burada olduğunu fark ettiğim, saatlerdir arkamda duran kişi geldi. Aybars sevdiğim adam.
Aybars benim hayatımın en ana noktası gibi bir şeydi, kendinden mi ondan mı vazgeç deseler galiba ilk kendimi seçerim.
Onu ilk sevdiğimde on beş yaşındaydım ellerinde güller ile koşuyordu. Askerden dönmüş bize sürpriz yapacaktı. İlk o zaman bana o gülü verirken ki bakışı kavurup yaktı içimi. Elbet küçüktüm küçücüktüm o yaşta aşk değildi bağlılıktı ama yaş büyüdükçe oda içimde büyüdü.
"Daha ne kadar orada bekleyeceksin." Dedim sesimin ona gittiğinden emin olarak. "Ne zaman evinin kapısından girdiğini görürsem o zaman."
Başımı iki yanıma salladım, ayağa kalkıp karşına geçtim. "Yalancısın." Aklıma Medcezir geldi lan zuahhaha bende bir yerden başlasam Mira gibi bir kraliçe olabilirim bence.
"Sana güvenerek sönen ateşimi yeniden harladım ben." Ellerimle göğüsüne vurarak. "Korkaksın, sevdiğim dediğin ben için hiç bir şey yapmadın. Ama ben ne yaptım abimle konuştum bana kör sağır olan yalnızca onun için koruması gereken bir varlıkmış gibi gören ben." Yutkundum, yutkundu.
Geriye doğru adımlayıp, "Sen bana acımasızca hevesti dedin. Sen seni sevdiğimi öğrendikten sonra elde edilmiş bir şeymişim gibi bana hevessin dedin."
"Alara ben on.." elimle susmasını işaret ettim. "Sen benim hayatımdaki en büyük hatamsın, seni kalbimden atamayan ben benden iğreniyorum." sarılmaya çalıştı, ittim.
"Ne istiyorsun her şey istediğin gibi oldu bak çıkıyorum hayatından." başını iki yanına salladı. "Olmaz." ne olmazdı neye olmazdı.
"Yaşım senden küçük diye mi? Yoksa.." sustum dilime bile gelmeyecek sözler geçti zihnimden. "Ben yapamam sana ben yazmasaydım hiç öylece susup bekleyecektin dimi? Ya senden ümidi kesip başkasını sevseydim. Başkası için canımı verecek kadar direnseydim. Hiç mi acımazdı şurası." dedim kalbine işaret parmağımla bastırarak.
"Ben özür dilerim. Yapamam." bu onun son sözü benim ise son bakışım olmuştu. O bittiyse ben bitirirdim gerekirse siler atardım ama biterdi.
