Çarpışma

*8 bölüm*

Yine bir okullu sabaha başlıyordum, kafam ağrıyordu resmen.
Kalkıp üzerimi giymeye başladım.

Dün akşam Aras'la hiç bir şey olmamıştı. Bana yaklaştı ama sonradan ben bir bahane bulup eve dönmüştüm, annesini çok sevmiştim, çok iyi bir kadındı.

Üzerimi giydikten sonra her sabah olduğu gibi yaptığım ekmek arasını alıp evden çıktım.
Annem dün gece Aras'ın bizim eve gelmesini çok ısrar etti.
Ödev için mecbur gelicekti ama ne bileyim işte.

Yürürken bunları düşünüyordum işte, galiba sıra bana gelmişti, davet etmek için.

"Bom !"dedi birisi arkamdan.
Irkildim, ne irkilmesi sarsıldım resmen.
Bizimkilerden biri sanmıştım ama Aras çıktı.

"Ayı ! Niye bağırıyorsun kulağımın dibinde ?"dedim bende bağırarak.

"Korkutmak istememiştim."dedi masumca.

"Ama korkuttun !"dedim.

"Sen ne düşünüyordun ?"dedi.
Şimdi ona seni düşünüyordum desem olmaz.

"Annem seni davet etti bizim eve."dedim.

"Annen mi ?"dedi.

"Evet, annem."

"Ne zamana davet etti ?"

"Bu akşama."dedim.

"Geliyim mi ?"

"Bence gelsen iyi olur yoksa annem'in kafasında planladığı her şey mahvolur."

"Madem ısrar ediyorsun geliyim bari."dedi gülümseyerek.
Bende gülümsedim, çünkü ısrar etmeme rağmen ısrar ettiğimi söyledi.

"Iyi gek bakalım."dedim.

"Versene biraz."dedi birden.

"Ne vereyim ?"dedim anlamayarak.
Gözleriyle ekmek arasını gösterdi.
Ucundan biraz koparıp verdim ona.

"Teşekkürler Aslıcım."dedi.

"Rica ederim."dedim.
Beraber ellerimizde ekmek arası ile okula doğru yürüyorduk.

Kim bilir nasıl gözüküyorduk ?

Ikimizin de ekmek arası bitince zaten okula gelmiştik.
Bizimkilerin oraya gitmeden bana seslendi.

"İyi dersler."dedi gülerek.
Aynı sınıftaydık unuttu mu ?

"Aynı sınıftayız."dedim gülerek.

"Akıl mı bırakıyorsun bende ?"dedi sırıtarak.
Benim gülümsemem şaşkınlığa dönüşüyordu.

Bizimkilerin yanına gittim.

"İşi götürüyorsun Aslıcım."dedi Cem kolunu bana atarak.

"Ne işi ?"dedim.

"Boş ver."dedi.

"Sınıfa gidelim."dedim lafı değiştirerek.

Beraber sınıfa gittik, ders sıkıcıydı bu sefer. Öğle arasına kadar teneffüsün bile tadı yoktu, Aras'la da konuşmamıştık.

Öğle arasında tam okuldan çıkacaktım ki, Aras bana seslendi.

"Aslıcım, kendi ellerinle yapsan sevinirim."

"Içine zehir katarım."dedim gülerek.

"Zehir olsa da yerim, sonuçta sen yapacaksın."dedi.

"İyi yaparım."dedim.

Bizimkiler bana şaşkın şaşkın bakıyordu, bir tek Selin sırıtıyordu.

"Şimdi ben ona bir şey yediririm de, neyse.."dedi Batu.