Çarpışma

*16 bölüm*

Sabah kalktıgımda kıpkırmızı olmuş gözlerle okula hazırlanıyordum.

Bu Batu için ilk ağlamam değildi..

Batu benim çocukluk arkadaşımdı, böyle kıskanmalarını anlıyordum çünkü beni paylaşamıyordu başka birileriyle.

Bende hoş buluyordum beni kıskanmasını ama bana inanmaması içimi parçalıyordu.

Evden çıkmıştım.
Ekmek arası bile almamıştım, yani o kadar kötü durumdaydım.

O kadar dalgınım ki yanıma Cem gelmiş ama ben fark etmemişim.

"Oo, Aslı !"dedi elini yüzümün önünde gezdirirken.

"Hı ?"dedim afallamış

"Aslı sen iyi değilsin, elinde ekmek arası yok, beni görmedin ve son olarak beni görünce sırıtmadın."dedi.
Doğruydu.

"Iyi değilim Cem."dedim yere bakarak.

"Bana baksana sen."dedi.
Ona baktığımda irkildi.

"Kızım senin gözlerin kıpkırmızı."dedi.

"Biliyorum."dedim.

"Bu gözlerin iki açıklaması vardır, ya baban ya da Batu kötü bir şey dedi onun için ağladın."dedi.

"Ikinci seçenek."dedim.
Bana üzülüyormuş gibi baktı.

"Ne dedi yine bu gevşek !?"dedi sinirlenerek.
Cem de Batu gibiydi, bana bir şey oldumu hemen sinirlenirdi, gidip dövebilirdi o kişiyi.

"Siz gittiniz ya ? Bizde Batu'yla yanlız kaldık."dedim.

"Evet."dedi sabırsızca.

"Işte barışmak için yaptığımızı anlamış, bende sordum "hep böyle mi kalacağız" diye, o da "kalbini kırmak istemiyorum, bu sorunun cevabı sende saklı" dedi ve gitti, bende başladım ağlamaya odamda."dedim.

"Ah bee."dedi.
"Ben konuşurum Batu'yla."dedi.

"Tamam."dedim ve beraber okula girdik.

Bizimkilerin yanına gittiğimizde Batu'nun da gözleri kıpkırmızıydı.
O da mı ağlamıştı benim gibi ?

"Ben sınıfa gidiyorum."dedim ve küs gibi Batu'nun yanından hızlıca geçip gittim.
Zaten küstüm ona karşı.

Sınıfa girip sırama kollarımı koydum ve sessizce ağlamaya başladım.

Batu'yla böyle olmak beni yakıyordu.

Sınıfa birisi girdi ama kim girdi bilmiyordum, karşımdaki sıranın sandalyesini alıp tam karşıma koydu ve ellerini sırama koydu.
Erkek eliydi.

"Ağlamayı kesecek misin ?"dedi ses.
Kafamı kaldırıp baktığımda bu kişinin ne bizimkilerden ne de Aras olduğunu gördüm.

Buraktı. 

Hani şu okulun kapısının önüne bizim resimlerimizi ve o yazıyı yazan çocuk.

"Senin ne işin var burda ?"dedim sinirle.

"Atarlı kız da ağlayabiliyormuş."dedi hayret eder gibi.

"Ne işin var dedim !?"diye bağırdım.

"Sakin, sınıfa giriyordum ve tesadüfen seni gördüm ağlarken."dedi.

"Tesadüf mü ? Aras göndermiş olmasın seni ?"dedim.

"Hayır, sana yemin bile ederim ki o göndermedi. Ben kendim geldim."dedi.
Benden cevap gelmeyince devam etti.

"Neden ağlıyorsun ?"

"Arkadaşımla kavga ettim."dedim.

"Arkadaşlar arasında olur böyle şeyler."dedi.