Çarpışma

*30 bölüm*

Şu an abimin arabasındaydım ve biraz önce olan üzüntümden kırıntı yoktu.

Çünkü şu an arka koltuktaydım ve Cem kucağıma oturmuş bir şekildeydi.

Arka koltuklarda ben, kucağımda Cem, yanımda Selin rahatça oturuyordu, onun yanında ise Gizem ve onun kucağında Emir.

Ön koltuklarda abim sürücü koltuğunda annem de onun yanındaydı.

Ben burda acı çekiyordum.

Bacaklarım yok oluyordu.

"Cem, sen kilo mu aldın ?"dedim acımın içinde.

"Erkeklerin kilosu sorulmaz Aslı."dedi Cem.

"Cem, senin yüzünden bacaklarım gidiyor normal sormam !"dedim.

"Susun artık !"dedi annem.

Ikimizde susmuştuk.

"Arabaya bindiğinizden beri çeneniz susmuyor ya !"dedi annem.

Annem kadın çok güzel azalıyordu.

"Bizi de rahatsız ettiniz."dedi annem en sonunda.

Ondan sonra yol boyunca kimseden ses çıkmadı.
Hiç birimiz konuşmadık.

(Batu'nun ağzından)

(Bir saat sonra)

Sonunda taburcu olmuştum, ne kadar doktorlar ısrar etse de ben istememiştim.

Eve girdiğim an yine o günü hatırlamıştım. Gözlerim doldu.

Erkekler duygusal olmaz ve ya erkekler ağlamaz diyen herkes yanlış biliyor.
Bizimde duygularımız var ve bizde ağlayabiliriz.

Salondaki koltuğa uzanıp o günü düşündüm.

13-14 yaşlarındayım falan, küçüğüm işte. Bir gece vakti, annem ve babam her gün olduğu gibi yine kavga ediyordu, alışık olduğum için bir şey olmaz demiştim. Ama olmadı, bağırışları daha da arttı.

Onlara bakmaya gittiğimde babamın elinde bıçak vardı, onu görünce içimde bir şey olacağını biliyordum.

Annem de korkmuştu o zaman. Babam annem'e yaklaşınca birden araya girdim ve bıçak bana saplanmıştı. Tam boşluğuma gelmişti.

Sonrası karanlık olmuştu benim için. Gözlerimi açtığımda kendimi hastane odasında yatarken bulmuştum, ameliyattan yeni çıkmıştım. Baş ucumda annem, diğer tarafımda o zaman sevdiğim kız ve annesi vardı.

Aslı ve annesi..

O yüzden bugün Aslı'ya o günü hatırlattım, çünkü bugün de kaza olmuştu, yaralanmıştım çok olmasa da ve yine ilk o gelmişti..

O olaydan sonra babam hapishaneye girdi ve orada öldü.

Içim onun için acımıyordu. Benim canım annem'e yanmıştı.

O gün yine gelse, ben yine araya girer annem'i korurdum. Ne pahasına olursa olsun.

O yüzden bende Aslı'yı koruma iç güdüsü vardı, sevdiklerime bir şey olacak diye ödüm kopuyordu.

Aslı'yı sevdiğimde de böyleydi..

Şimdi ne mi değişti ?

Her şey..

Ben değiştim ilk başta, sonra benim yüzümden Aslı değişti ve zaman da değişti.

Hâlbuki Aslı'nın yanında zaman aynıydı, değişmiyordu..

Önceden tabi. Şimdi bilmiyorum..

Ben Aslı'yı sevmiştim ama biz onunla sevgili olduğumuzda bir şey değişti aramızda. Sanki sevgim tükenmiş gibi değilde, ben onu bunca zaman kendime takıntı yapmışım gibiydi.