Çarpışma

*14 bölüm*

Geri çekildi bir dakika sonra, yüzüme baktı ama ben dona kalmıştım.

Nasıl göründüğünü bilmek bile istemiyordum.

Beni ilk dudaklarımından öpen kişi Aras olmuştu.

Mutlu muydum ? Bilmiyorum.
Belki de mutluydum.

"Yüzün kızardı."dedi en sonunda.
Ben kendime gelip, telefonumun kamerasını açıp kendime baktım.

Maalesef ki evet, yüzüm kızarmıştı.

"Normal bu."dedim.

"İlk defa, değil mi ?"dedi.
Beni ilk defa birininin öpdüğünden bahsediyordu.

"Evet, ilk defa."dedim.

"Benim de ilk defa desem, inanır mısın ?"dedi.

"Inanmam."dedim.

"Bence inan çünkü ilk defa."dedi.

"O zaman şanslısın."dedim ayağa kalkıp gülümseyerek.

"Evet şanslıyım çünkü ilk öpücüğümü sende yaptım. Böylece senin de ilk öpücüğün bende olmuş oluyor."dedi o da ayağa kalkarak.

"Hayır, ben seni öpmedim o yüzden ilk öpücüğümü sana vermiş olmuyorum.
Hem mahalle'de öpücük falan konuşma."dedim.

"Tamam konuşmam."dedi ve yerdeki mağazalardan aldığımız çantaları alıp yürümeye başladık.

"Şu biz ne sevgiliyiz ne de arkadaşız."dedi yürümeye başlayınca.

"Evet."dedim.

"Tahminine göre ne zaman sevgili oluruz ?"dedi ciddi bir ifadeyle.
Gülümsedim.

"Ben sana aşık olursam, sevgili olabiliriz."dedim.

"Yani şu an aşık değilsin bana ?"dedi suratında biraz bozulmuş bir ifade vardı.

E yani normal bozulması, çocuk beni öptü bende ona " sana aşık değilim" demiş oldum.

"Bilmem."dedim.
Biliyordum, Selin de biliyordu.

"İyi."dedi yüzünü yere eğerek.

Bozulmuştu ama fark ettirmemeye çalışıyordu ayıcığım.

"Gelsene bize."dedim.
Ben ne diyordum !?

Hem bizim ev diye bir şey mi kaldı Allah aşkına ?

"Size mi ?"dedi.

"Evet."dedim.
Daha niye abartıyordum ben ?

"Annen falan olmasın."dedi.
Anlayışlı birde.

"Yok o alışverişe gitmişti."dedim.

"Tamam o zaman."dedi gülümseyerek.
Benim de çabam bunun içindi, onu gülümsetmeye çalışıyordum.

Elinden tutup bizim eve yöneldim, Batu'nun evine gideceğimiz yoktu.

Hem artık annem'le eve dönecektik.

Eve girdiğimizde ilk olarak babamın eşyaları var mı diye baktım.
Ama beni şaşırtarak eşyalarını almıştı.
Hepsini.

"Bunları bir köşeye koy."dedim Aras'ın elindeki çantaları göstererek.

Çantaları salonda koltuğun üzerine koyup benimle birlikte mutfağa gelmişti.

"Bir şeyler yemeğe ne dersin ?"dedim gözümü kırparak.

"Seninle her şeye derim."dedi yanıma gelerek.
Hayır olamaz, kalbim hızlı atıyordu.

Ikimizde önlük takıp dolaptan bir şeyler aldık ve hazırlamaya başladık.