Çarpışma

*40 bölüm : Final*

(6 yıl sonra)

Uzandığım yatağımdan az kalkıp oturma şekline geldim. Yanımdaki sehpanın üzerindeki telefonumu alıp saate baktım.

Gece 3. Günlerden 2 temmuz..

Batu'nun doğum günü..

O ne mi yapıyordu ?
O, benim gibi avukat olmuştu. Evet, avukat olmuştum.

Batu'nun 6 yıldır hiç sevgilisi olmamıştı. Bana yıllar önce dediği cümlesinin ardında durmuştu.

Cem ve Gizem yeni sözlü aşamasına geçiyorlardı.

Emir ve İlayda yeni evliydi.

Selin ve Burak hızlı çıkmıştı, şu an balayına gitmişlerdi bile.

Peki ben mi ?

Telefonumu yeniden olduğu yere koydum ve yan tarafıma çevirdim kafamı.

Yanımda uyuyan tatlı mı tatlı olan Aras'a baktım.
Kocam'a..

Evet, kocam. Evleneli bir sene olmuştu. Ben avukat, o da edebiyat hocası olmuştuk.

6 yıldır beraberdik ve olmayı da düşünüyorduk, çünkü bizi bağlayan bir bağ olmuştu bile.

Elimi yavaşça şişkin karnımın üzerine koydum.

Bir oğlumuz vardı..
Ne zaman doğacak bilmiyorduk ama bu hafta içi olması lazı-

Karnıma ağrı girmişti.
Keskin bir ağrıydı.

"Hayır, hayır hayır."diyerek kendime fısıldadım.

Tam şu an doğuruyor olamazdım.

"Aras !"dedim.

Aras bağırmamla birlikte hemen ayağa fırladı, ama uykulu bir şekilde.

Şu an uykusunu mu düşünüyordum ben !?

"Noldu birtanem !? Geliyor mu !?"dedi heyecanla.

"Galiba evet."dedim.

Ilk başta önceden hazırladığımız çantayı alıp beni evden çıkartıp arabanın arka koltuklarına oturttu, çantayı yanıma koydu, kapımı kapatıp aceleyle şoför koltuğuna geçip arabayı kullanmaya başladı.

Ben ağlayıp, sızlayıp, bağırırken. O beni hem sakinleştirmeye çalışıyordu hemde arabayı düzgünce ama hızlıca kullanıyordu.

Birden arabanın hoparlöründen abimin sesini duydum, o da benim çığlıklarımı duymuş olacak ki telâşlandı.

"Abicim, sakin ol, sadece doğuracaksın."dedi abim.

"Aslı, ıkizim sen beni dinle. Ben sakin olma derim çünkü sakin kalınacak bir şey değil bu."dedi abimin elinden telefonu alıp konuşan Demir.

"DEMIRRRR" diye bağırdım.

"Ismini Demir koyucak kesin o yüzden bağırdı."dedi Demir telefondan hâlâ.

"DEMIR, BAK IKIZIM ZATE- AAAA."
Cümlemi bitiremeden sancı yeniden gelmişti.

"Biz geliyoruz Aslı, merak etme kardeşim."dedi abim ve telefonu kapattılar.

"Sayan sevdiğim dayan !"dedi Aras.

Sonunda hastaneye geldiğimizde beni hemence doğum odasına aldılar.

Baş ucumda Aras bana destek veriyor, bacaklarımın hizasında hemşire diğer yandan doktor hanım vardı.

Ben her bağırdığımda doktor hanım daha da güçlü bir şekilde bağırmamı istiyordu.