Never Forget (Twilight Fanfic)

6. Sleeping draft

Maggie's POV.

"Vind je het goed dat Seth erbij is?" vraagt Carlisle. Ik knik. "Het is prima. Ik heb niks voor hem te verbergen," zeg ik. "Nou beschrijf je dromen eens," zegt Carlisle. "Welke?" vraag ik. "Die je vannacht heb gehad," zegt hij. "Nou ik zat in een kamer met jullie allemaal. Jullie keken naar mijn wonden en sommige huilden erom. Ik wilde niet dat jullie erom huilde dus rende ik weg maar toen zag ik een groepje jongens die niet echt aardig tegen me waren. En toen viel ik flauw." "Oké en verder?" vraagt Carlisle. "Ik droomde dat ik in een donkere kamer lag. Het vreemde was dat ik toen ik wakker werd er ook echt in lag. Dat soort dromen heb ik de laatste tijd meestal. Dromen die uitkomen. Met kerst ook. Alles gebeurde precies zoals ik droomde." "Dat is vreemd," zegt hij. "Ik heb slaapdrankjes. Die helpen je slapen zonder nachtmerries." Ik knik. "Ik zorg ervoor dat je ze altijd heb. Ik leg ze wel in het kastje in de badkamer bij jou slaapkamer." Ik knik. "Dank je," zeg ik. 

Carlisle doet de deur open en we lopen naar beneden. Esme zet meteen wat te eten neer en Seth valt meteen aan. Ik doe wat rustiger aan met mijn eten. "Bella komt binnengerend met Ness, Edward en Jake. Ze komen volgens mij net terug van het jagen. Niet dat Jake jaagt maar hij gaat gezellig met Ness mee. "Seth, we moeten patrouilleren," zegt Jake. Seth geeft me een kus op mijn voorhoofd en hij rent achter Jake aan. "En daar gaat de hond," zegt Emmett grinnikend. Ik geef hem een klap op zijn achterhoofd en hij stopt meteen met grinniken. "Zullen we nog eens kijken of Bella nog steeds sterker is dan mij," zegt Emmett. Bella staat al op om naar de tafel te lopen. "Jongens, Esme is nogal gesteld op die tafel," zeg ik. Esme knikt dankend naar me. Iedereen loopt naar buiten en Emmett pakt een steen en hij zet die neer. Deze steen is echt enorm. Bella en Emmett gaan klaar staan en Jasper zet hun armen neer. "Drie, twee, één. Go," zegt Jasper en hij laat hun handen los. Ze blijven de hele tijd zo staan. Je kan zien dat ze kracht zetten maar er gebeurt niet veel. Opeens valt Emmett's hand om en Bella heeft gewonnen. Bella loopt naar Edward en Nessie rent naar haar toe. "Mama, je hebt gewonnen van ome Emmett," zegt ze. Nessie springt in Bella's armen. "Nou Emmett zo sterk ben je niet," zegt Bella plagend. Emmett gaat boos naast Rose staan. "Ik ben hier tenminste niet het meest slap," zegt Emmett en hij kijkt naar mij. "Maar toch in een gevecht zou ik het winnen," zeg ik. "Maar dat komt omdat jij twee gaven heb en kan toveren. Niet echt eerlijk dus," zegt hij. "Dus. In het gevecht gaat het om of het eerlijk is maar wie er wint of niet," zeg ik. "Daar heb je gelijk in." "Alice heb je nog iets gemerkt van de Volturi?" vraagt Carlisle. "Waarom moet Alice op de Volturi letten?" vraagt Bella. "Ze vergeven ons dit nooit. Ze zullen ooit eens wraak nemen. Met een heel goed plan. Als ze een heel goed plan willen beginnen ze meestal al in het begin met plannen," legt Edward uit. Bella knikt begrijpend. "Jongens ik moet naar mijn werk," zegt Carlisle. Hij geeft Esme nog een kus en loopt dan weg. Alice pakt Bella's en mijn hand en trekt ons mee naar binnen. "Slaapfeestje," zegt ze zangerig. "Alice, jullie slapen helemaal niet," zeg ik. "Daar gaat het niet om." Rose pakt alle spullen en legt ze in de woonkamer neer. De jongens rennen ergens het bos in. Het is al donker. Alice zet bij iedereen een paar kleuren nagellak neer. Bij mijn nagelriemen is het roze en het loopt over in geel. Het ziet er echt heel leuk uit. Bij mijn teennagels doe ik het eigenlijk precies andersom. Bij mijn nagelriemen geel en het loopt over in roze. Na een tijdje moet ik gapen. Ik loop naar boven en ik drink mijn slaapdrankje van Carlisle. Ik loop weer naar beneden en ik ga op de bank liggen. "Maggie, ga maar slapen," zegt Rose en ze schuift een deken over me heen. Ik doe mijn ogen dicht en ik dommel langzaam weg.

Ik loop door een nogal oude plek. Er hangen oude middeleeuwse kleren aan een waslijn. Er staan potten en pannen uit de pre-historie. Er is een put met water. Overal zit een beetje mos op. Ik voel een aanwezigheid. Een duistere donkere aanwezigheid. Ik check met mijn gave of er iemand in de buurt is maar er is helemaal niemand. Ik struikel en ik val om. Ik val tegen een paar potten en pannen aan. Ze vallen om en ik hoor opeens overal stemmen. Het is een chaos in mijn hoofd. Ik ga op mijn knieën zitten en ik doe mijn handen over mijn oren. Ik ben te gillen en te schreeuwen.

Ik word door elkaar geschud. "Maggie! Maggie! Wakker worden!" Ik schiet overeind. Iedereen staat om de bank heen. "Wat is er?" vraag ik gapend. "Zo te zien helpen de slaapdrankjes niet," zegt Carlisle. "Je kan het nog wel even proberen. Het kan misschien komen doordat dit de eerste keer is." Ik ga weer liggen en ik merk dat ik met mijn hoofd op Seth's schoot lig. "Ik schreeuwde weer in mijn slaap, hè?" vraag ik aan Seth. Hij knikt en hij veegt het haar uit mijn gezicht. Iedereen gaat weer normaal zitten. "Vandaag gaan we iets leuks doen zodat jij dit vergeet," zegt Alice. Ik kijk haar vragend aan. "We gaan naar een ver afgelegen bos. Het is daar prachtig. We gaan daar kamperen," zegt ze. "We hebben de spullen al gepakt." Ik kijk haar nog eens vragend aan. "Ja, je wolfje mag ook mee." Ik grinnik en Seth slaat zijn armen om me heen. "Ik heb je kleren al klaargelegd. Dus ga je omkleden," zegt Alice bevelend. Ik loop naar boven en ik kleed me om.