Never Forget (Twilight Fanfic)

31. A long-sleeper

Maggie's POV.

Seth wordt langzaam wakker. Hij heeft zolang geslapen. Volgens mij wel iets van 48 uur. Tussendoor heb ik ook nog wel even geslapen maar verder heb ik alleen maar in bed gelegen en nagedacht. Ik heb nagedacht over wat ik met Sam aan moet. Ik weet eigenlijk nog steeds niet wat ik met hem aan moet. Dat liegen doet echt ECHT pijn. Ik leg mijn hand op Seth's wang. "Goedemorgen, sweetheart," zeg ik. "Goedemorgen, engeltje," zegt hij en hij doet zijn ogen open. "Hoelang heb ik geslapen?" vraagt hij. "Rond twee dagen," zeg ik. "En jij?" vraagt hij. "Ik ben hier de hele tijd gebleven en ik heb af en toe ook geslapen," zeg ik. Hij schiet overeind. "Je moet wat eten en wat drinken," zegt hij en hij staat meteen op. Alleen net iets te snel want hij valt bijna om. Ik sta op en ik hou hem overeind. "Rustig maar," zeg ik. "Nee, niet rustig. Ik moet voor jou zorgen," zegt hij en hij tilt me op. Hij rent meteen naar beneden en ze me neer op de stoelen van de keukentafel.

Hij pakt meteen wat eieren en spek en hij gaat ze bakken. "Je hoeft je niet zo te stressen," zeg ik. "Dat moet ik wel," zegt hij. "Pas op straks..." Maar ik ben al te laat hij brand zichzelf aan de pan. Ik zet het vuur uit en ik loop naar hem toe. Ik pak zijn hand zachtjes vast en hij doet zijn hand open. Ik leg mijn hand zachtjes op zijn brandwond. Ik genees hem met mijn helende gave. Eerst trekt hij een pijnlijk gezicht maar daarna glimlacht hij. Hij pakt mijn hand vast en verstrengelt ze in elkaar. "Maak je niet zo'n zorgen om mij. Ik leef nog dus dat is het belangrijkst toch?" vraag ik. Hij zoent me en ik ga er in mee. Hij duwt me tegen het aanrecht aan en ik sla mijn armen om zijn nek. "Ahum," hoor ik Jona en Leah tegelijk kuchen. We houden op met zoenen en ik draai me om. "Hoi," zeg ik alsof er niks gebeurd is. Seth slaat zijn armen om mijn middel en legt zijn hoofd in mijn nek. "Wat doen jullie hier?" vraag ik. "Ik woon hier," zegt Leah. Ik grinnik. "Waar zijn jullie geweest?" vraagt Jona. "Hier," zegt Seth. "De hele tijd?" vraagt Leah. "Hij slaapt nogal lang," zeg ik. "Wat is er met je pols gebeurt?" vraagt Leah. "Hij was iets te overbezorgd over dat ik twee dagen niks gegeten heb omdat ik de hele tijd bij hem was dus hij brandde zich," zeg ik. "Lekker handig," zegt Jona. "Kunnen jullie in het vervolg wat minder klef zijn als ik binnenkom," zegt Leah. "Nou ik woon hier dus nee," zegt Seth. "Ik woon hier ook," zegt Leah. "Geen geruzie, alsjeblieft," zeg ik. "Wat ga je eigenlijk met Sam doen?" vraagt Leah. Ik haal mijn schouders op. "Ik weet het echt niet," zeg ik. Ik pak de eieren en spek en ik leg ze op een bord. Ik geef het bord aan Seth en ik wil op de bank gaan zitten maar Seth trekt me terug. "Dit is jou eten. Je komt er niet onderuit," zegt hij. Hij duwt het bord in mijn handen en trekt me mee naar de bank. Ik ga op de bank zitten en hij ook. Ik leg mijn benen op zijn benen en ik ga met mijn rug tegen de armleuning zitten. Ik eet langzaam mijn eten op. "Ik heb geen honger meer," zeg ik als ik de helft op heb. Hij pakt het bord en eet de rest op. "Ik heb echt geen idee wat ik met Sam aan moet," zeg ik. "Het is ook niet zo makkelijk maar hij blijft je familie," zegt Seth. "Je moet snel met hem praten. Het gaat hem echt aan het hart," zegt Jona. "Hoe weet jij dat?" vraag ik. "Hij heeft zijn excuses bij me aangeboden en hij blijft mijn oom," zegt hij. "Maar bij jou ligt het anders. Dit is wel de tweede keer dat hij er over liegt," zeg ik. "Jij moet beslissen wat je gaat doen," zegt Seth. "Ik weet het," zucht ik. "Ik moet me eens gaan omkleden," zegt Seth. "Maggie, je mag wel iets van mij lenen," zegt Leah. "Thanks," zeg ik en ik loop naar boven. Ik pak iets uit Leah's kast en ik trek het aan. Ik loop naar beneden en Seth pakt me meteen van achteren beet. Hij legt me op de bank en begint me te kietelen. "Dat is... heel gemeen!" zeg ik lachend. Ik krijg tranen in mijn ogen van het lachen. Ik kan echt niet tegen kietelen. Ik probeer hem te kietelen want ik weet dat hij er ook niet tegen kan. Hij houdt meteen op met mij te kietelen. "Nee, dat is lekker aardig," zegt Seth. Ik grinnik. "Ben je klaar om met Sam te praten?" vraagt Seth en hij gaat op zijn hurken voor de bank zitten. Hij pakt mijn handen en kijkt me bezorgd aan. "Het moet toch een keer gebeuren," zeg ik. "Als het wilt blijf ik er de hele tijd bij," zegt Seth. "Ik denk dat ik het toch echt zelf moet doen," zeg ik. Hij glimlacht lief naar me. "Kom," zegt hij en hij staat op. Ik sta ook op en Seth doet zijn arm om mijn middel. Hij geeft me een kus op mijn kruin en we lopen naar buiten. Ik heb het gevoel dat ik steeds langzamer ga lopen. Ik durf hem eigenlijk niet onder ogen te komen. Ik voel me best schuldig over dat ik zo tegen hem uitviel. Ik had misschien wel een goede reden maar hij blijft mijn oom. We zijn bijna bij het huisje en ik kan iedereen in het huisje zien zitten. "Gaat het nog?" vraagt Seth. Ik knik. "Het gaat prima," zeg ik. We lopen het huisje in. Gelijk voel je gewoon dat de stemming gespannen is. "Sam?" vraag ik. "Jongens, ga maar even naar buiten," zegt Sam. Iedereen doet wat hij zegt en ik blijf alleen over met Sam. Nu begint een serieus gesprek. Iets wat ik echt haat!