Never Forget (Twilight Fanfic)

17. Lost

Maggie's POV.

Ik voel de warme zonnestralen op mijn gezicht. Ik doe mijn ogen open. Jona loopt door mijn kamer en legt allemaal spullen neer. Ik sta op en hij loopt weg. Ik begin me om te kleden en er staat al wat te eten voor mij klaar. Ik pak wat en ik eet het snel op. Er klopt weer iemand op de deur. "Jona," roept hij vanaf de andere kant van de deur. "Kom maar binnen," zeg ik. "Aro, verwacht je in de grote zaal," zegt Jona. "Waarom?" vraag ik. "Ik heb geen idee maar het is Aro dat betekent nooit iets goeds," zegt hij. Ik grinnik. Ik loop naar de grote zaal. "U wilde me spreken?" zeg ik. "Je hebt gisteren goed gehandeld. Je hebt laten zien dat je echt bij ons hoort. Daarom heb je die jongen gekregen als bediende," zegt Aro. Hij doet net alsof de jongen een ding is. Ik knik dankbaar. Ik kan het echt niet uit mijn mond krijgen om 'dank je' te zeggen. "Je moet binnenkort naar Egypte met een paar andere wachtleden. Dus zorg dat je uitgerust ben," zegt Aro. Ik knik en ik loop terug naar mijn kamer. Jona loopt me achterna. "Je ziet er van streek uit," zegt hij. "Hoe kan je zo rustig doen? Hij doet net alsof je een ding bent," zeg ik. "Ik ben heel mijn leven zo behandeld. Het is niets nieuws meer voor mij," zegt Jona. Ik klop op de plek naast me op mijn bed en hij gaat zitten. "Het is nooit zo makkelijk. Misschien kan ik aan Aro vragen of hij iets voor je kan doen," zeg ik. "Nee, dat hoeft niet. Net zoals jij al zei hij ziet me meer als een ding," zegt Jona. "Kan jij toveren. Tenminste ken jij wat spreuken?" vraag ik. Hij schudt zijn hoofd. Ik loop naar mijn kast en ik trek een la open. Ik haal er een boek uit. "Je mag hem wel lenen," zeg ik. "Ik heb ze niet nodig." "Dank je," zegt hij dankbaar. "We moeten hier zien te overleven," zeg ik grinnikend. "Ik moet straks naar Egypte." "Ik heb er echt geen zin in," zeg ik. "Maggie!" roept Alec. Hij komt binnengelopen. "Ehm... Wat doet hij hier?" vraagt Alec. "Ik snap het al," zegt hij. Ik grinnik. "Je vindt het niet goed hoe Aro met hem omgaat." Ik glimlach. "Zorg er nou maar voor dat Aro het niet merkt. Maar we moeten gaan. Kom je?" vraagt hij. Ik knik en ik ren Alec achterna. We gaan weer door het water heen. Het blijft gewoon raar om niet adem te halen.

Seth's POV.

Ik loop zenuwachtig te ijsberen. "Seth, kappen," zegt Leah. Ik ga zitten ik ga met mijn voeten zenuwachtig trommelen onder de tafel. "Seth!" zegt Leah. Ik stop met mijn voeten maar ik ga trommelen met mijn vingers op tafel. Leah slaat me op mijn achterhoofd. "Ga naar de Cullens toe misschien zijn ze nu wel terug van hun vakantie," zegt ze. Ze zijn een dag later thuis dan gepland. Ik ren naar hun huis. Carlisle komt aangelopen en doet meteen de deur open. Ik loop meteen binnen. Ik begroet Carlisle en ik loop naar boven. Iedereen zit in de kamer maar ik zie Maggie niet. Sommigen zijn wel aan het bellen of achter de computer. "Waar is Maggie?" vraag ik. Het is best raar want meestal rent meteen naar La Push en anders zou zij de deur open doen. En als dat niet gebeurt rent ze meteen naar me toe als de deur opengaat. Edward kijkt heel ernstig. "Ga maar even zitten," zegt Esme. Ik doe wat ze zegt en ik ga braaf zitten. Ik kijk iedereen vragend aan. "We kwamen uit het vliegtuig en ze was weg. Ze heeft waarschijnlijk het verkeerde vliegtuig genomen. We hebben geen idee waar ze is," zegt Edward. Mijn adem stokt. "Dus ze is ergens op deze wereld?" vraag ik. "Ze kan nog steeds in Anchorage zijn. Ze kan in Italië, Egypte, Congo-Kinshasa, Groenland, Nederland, Frankrijk, Slovenië, India, China, Rusland, Canada, Brazilië, Australië, Argentinië, Kazachstan, Algerije en Japan zijn," zegt Jasper. "Dat helpt niet," zeg ik. "Nou het is minder dan heel de wereld," zegt Alice. "Kan je haar nog steeds niet zien?" vraagt Jasper. Ze schudt haar hoofd. "Ik vraag wel aan de Quileutes of ze helpen met zoeken," zeg ik. Ik loop terug naar La Push. Ik ben er pas als het avond is want ik loop. Maggie is hier ergens op deze wereld. Misschien niet eens op dit continent. Wat moet ik zonder haar? "Seth!" gilt Leah voor mijn neus. "Niet zo schreeuwen!" zeg ik boos. "Nou sorry je stond hier als een zombie bij," zegt ze. "Maggie is weg," zeg ik. "Weg? Hoe bedoel je weg? Is ze weg gelopen?" vraagt Sam bezorgd. Ik schud mijn hoofd. "Ze heeft waarschijnlijk het verkeerde vliegtuig genomen. Zo niet is ze nog steeds in Anchorage. Anders is ze in Italië, Egypte, Congo-Kinshasa, Groenland, Nederland, Frankrijk, Slovenië, India, China, Canada, Brazilië, Australië, Argentinië, Kazachstan, Algerije en Japan," zeg ik. "We kunnen haar nooit vinden. Ze is sowieso in de tien grootste landen van de wereld. Als we die hebben uitgekamd zijn we al vijftien jaar later," zegt Jared. "Dat is nog altijd beter dan een eeuwigheid zonder haar zitten. We hebben vrienden over de hele wereld en zij helpen ons," zeg ik. "De Cullens zijn al bezig." Ze knikken. "Dan gaan wij ook helpen," zegt Sam. "We kennen stammen over heel de wereld. We kunnen hun hulp vragen. We kunnen zelf gaan reizen," stelt Jared voor. "Dat laten we aan de Cullens over," zegt Sam. "Zij gaan reizen en wij zorgen ervoor dat als ze hier komt of dat er iemand van onze vrienden langskomt." We knikken. "Seth, ik kan jou dit keer niks verplichten maar zorg ervoor dat je gezondheid niet in gevaar komt," zegt Sam. Ik knik braafjes. Waar kan ze zitten? Waar is mijn verloofde? Wat zou er gebeuren als ik haar niet vindt?