Never Forget (Twilight Fanfic)

28. Finally my memories

Seth's POV.

Er klinkt een enorme knal en ik voel een golf van magische energie langs me heen gaan. Maggie schiet weg. Ze wordt door de golf in de lucht gegooid en knalt tegen een boom aan. Ik hou mijn armen voor mijn hoofd zodat de golf me niks kan doen maar de golf gaat als een windje langs mij heen. Ik ren naar Maggie heen. Er stroomt bloed door haar haar. De anderen veranderen terug. "Wat was dat?" vraagt Julian. Ik draai me naar hem om en ik begin helemaal te trillen. Het is zijn schuld! Hij wilde mijn inprent pijn doen! "Seth," zegt Maggie vol met pijn. Ik ga weer naast haar zitten op mijn knieën. Haar ogen vallen terug in haar kassen en haar oogleden vallen dicht. Ik til haar op en Carlisle komt aangerend. "Wat is er gebeurd?" vraagt Paul. "Kom maar eerst mee naar ons huis. Ze heeft hulp nodig," zegt Carlisle. Ik knik en ik begin te rennen. Ik ren het huis van de Cullens binnen en iedereen schiet overeind. "Ga zitten en ondersteun haar hoofd," zegt Carlisle. Ik ga zitten op de bank en ik leg haar hoofd op mijn schoot. Ik hou haar hand vast en ik strijk het haar uit haar gezicht. Carlisle maakt eerst de wonden schoon en hecht ze daarna. "Ze heeft een paar gebroken ribben maar die zijn nu al aan het helen," zegt Carlisle. "Je kan haar naar boven brengen maar je moet rustig aan met haar doen." Ik til haar zo voorzichtig mogelijk op en ik loop naar boven. Ik leg haar op haar bed. Ik ga naast haar liggen en ze legt haar hoofd op mijn borst. Ze slaapt wel gewoon door.

Maggie's POV.

Ik voel gewoon zoveel pijn. Gebroken boten zijn gewoon niet fijn. Ik heb volgens mij alle botten in mijn hele lichaam al gebroken. Ik leg mijn hoofd voorzichtig op Seth's borst. Hij is zo lekker warm. Ik hou van hem. Ik open langzaam mijn ogen. "Goedemorgen, mijn kleine engel," zegt hij. "Wat is er gebeurd?" vraag ik. "Na het ritueel kwam er een knal en je werd tegen een boom aan gegooid," zegt hij. "O ja," zeg ik. Dat was best pijnlijk. Ik probeer overeind te komen. "Wat is er daarna gebeurd?" vraag ik. "Je bent hierheen gebracht," zegt hij. Ik knik en ik stap uit bed. "Ik moet nog iets doen," zeg ik. Ik zie dat hij wil vragen wat maar ik geef hem mijn 'laat me nou maar gewoon eventjes' blik. Ik klim het raam uit en ik spring op de grond. Ik weet zeker dat de Cullens me nooit zullen laten gaan. Ik ren terug naar de heksenkring en ik pak mijn boeken op. "Gaat het wel met je?" vraagt Julian. Ik draai me naar hem om. "Het gaat prima," zeg ik. "Hoe ben je eigenlijk weg gekomen uit Volterra?" "Ontsnapt," zegt hij. "Is het gelukt?" vraag ik. Hij knikt. "Ik heb geen gave meer en daarom wil ik je ook een gunst doen. Je hoeft alleen voor vijf seconden je schild eraf te halen," zegt hij. Ik doe wat hij zegt en ik haal mijn schild even van me af. Er schieten zoveel gedachten in mijn hoofd en ik laat mijn schild terugschieten. "Dank je," zeg ik. "Ik heb spijt van alles dat ik je heb aangedaan. Maar ik ga nu genieten van mijn leven als vampier," zegt hij. Hij rent weg en ik blijf alleen achter. Ik loop langzaam terug. Eigenlijk heb ik geen zin om terug naar het huis te gaan. Ik ga naar La Push. Ik pak mijn telefoon en ik stuur een appje naar Seth.

Ik ga alvast naar La Push. Ik zie je zo X <3.

Tot zo engeltje ;) X.

Ik loop rustig naar La Push. Ik heb geen zin om snel te lopen. Er zit iets te veel in mijn hoofd. Ik kan best goed nadenken in het bos. De lekkere frisse lucht is zo verfrissend. Na een tijdje ben ik in La Push. Ik loop naar Seth toe. Zonder iets te zeggen geef ik hem een knuffel. "Kom je moet mijn roedelleden ontmoeten," zegt Seth. "Seth, ik...," begin. "Nee, dit moet eerst," zegt hij. Hij trekt me zachtjes mee. De roedelleden komen naar buiten gelopen. "Jongens mijn vriendin Maggie," zegt Seth. Ik grinnik. "Wat?" vraagt Seth. "Je zegt het verkeerd," zeg ik. Hij kijkt me vreemd vragend aan. "Ik ben je verloofde," zeg ik. Hij kijkt me eerst vreemd aan maar daarna zoent hij me. "Je hebt je geheugen terug!" zegt Seth vrolijk. "Waarom zei je dat niet meteen?" "Je gaf me geen kans, slimpie," zeg ik plagend. "Dus je weet wie ik ben?" vraagt Paul. "Ja. Degene wiens neus ik telkens per ongeluk breek," zeg ik. Hij grinnikt. "Ik heb je gemist," zegt Leah. Ik geef haar een knuffel. "Ik moet waarschijnlijk naar de Cullens. Carlisle wil me waarschijnlijk weer onderzoeken en ze zijn heel bezorgd," zeg ik. "Eerst willen wij allemaal een knuffel," zegt Jake. Ik grinnik maar ik doe wat hij zegt. Ik geef iedereen een knuffel en dat zijn veel knuffels. "Nu moet ik echt gaan," zeg ik. Ik trek Seth mee. We lopen terug naar het huis van de Cullens. "Maggie Nymeria Rosalier Uley Cullen. Probeer alsjeblieft nooit meer zomaar weg te gaan zonder iets te zeggen," zegt Esme streng. Ik glimlach lief. "Ik heb mijn geheugen terug," praat ik erover heen. "Wat geweldig! Maar ik meen wel wat ik zei," zegt ze. Carlisle wil iets zeggen maar ik ben hem voor. "Julian heeft me mijn geheugen terug gegeven en ga je gang," zeg ik. Hij knikt en doet allemaal kleine testjes. Jona komt naar beneden gerend en knuffelt me meteen. "Ik ga even naar de roedel," zegt Seth. "Ik kom zo," zeg ik. Hij geeft me een kus op mijn wang en loopt weg. "Jona, je moet iemand ontmoeten," zeg ik. Ik trek hem mee naar buiten en Leah komt aangelopen. Ze staart voor zich uit. Die blik ken ik. "Weet je Jona. Blijf maar gewoon eventjes hier. Een vriendinnen-ding," zeg ik. Hij knikt en loopt weer naar binnen. "Leah, denk jij precies hetzelfde wat ik denk?" vraag ik. Ze knikt. "Je bent ingeprent," zeg ik.